Don't Fall Inlove With A Bad Guy #Wattys2019

25

••Zia's POV••

Nang makarating kami sa boutique, iniwan ko muna si Kent sa recieving area. Kailangan ko pa kasi magcheck and inspect kung meron pang dapat ayusin.

Habang nagdi-discuss kami ni Jane ng program, narinig kong may pumasok sa boutique.

Ang aga naman dumating nun. Sino kaya yun???

Sumilip muna ako sa receiving area at laking gulat ko nang makita kung sino ang dumating.

Si mom at dad!!!

"Iha! We missed you so much!" agad akong yinakap ni mom pagkakita sakin.

"Namiss ko rin po kayo sobra. I didn't expect that you guys will be here. Sana nagpasabi kayong dadating para nasundo ko kayo." mangiyak-ngiyak ako habang yakap si mom.

"We wanted to surprise you, dear. Kaya si Kent lang sinabihan namin." explain ni dad sakin.

Bumitaw na kami sa pagkayakap at nagkamustahan.

"How've you been iha? Kumakain ka ba sa tamang oras? Are you taking your vitamins?" dire-diretsong tanong ni mom sakin.

Ngumiti naman ako sa kanya, "Of course mom. Don't worry too much." assuring her.

"Syangapala dear, saan ba location ng nabili mong bahay? I kept asking Kent but he won't tell us. Sabi niya ikaw na lang daw magsabi? Is there something we need to know?" pag-iinteroga ni dad.

Naalarma naman ako agad sa tanong ni dad.

Paano ko nga ba sasabihin sa kanila ang tungkol sa sitwasyon namin ni Se Ju??? I was supposed to tell them naman, pero di pa sana ganito ka-aga....

"Umm... Well......." hindi ko matapos tapos ang sasabihin.

Buti nalang sumingit si Kent, mukhang natutunugan niyang ayoko pa sabihin sa mga ito ang tungkol kay Se Ju.

"How's your business doing tito? Sabi pala ni papa baka you're interested to put up a resort sa Songjeong beach. We can help you with it." pag-iba ng usapan ni Kent.

"That would be wonderful, iho. Pinaplano nga sana namin yan maitayo by the middle of next year."

"Sige tito, let's talk about the other details later para madiscuss ko kay dad paguwi ko ng New York." nakangiting tugon ni Kent kay dad.

Mga 30 minutes rin inabot ang kwentuhan namin and thankfully, hindi na ulit naungkat ang tungkol sa bahay ko.

Iniwan ko na muna sila sa receiving area at pinaasikaso kay Kent sina mom and dad habang ako naman binalikan ang iba pang dapat iprepare.

The ribbon cutting started around 8PM, followed by a light dinner. Then right after, we served cocktail drinks while the guests explored my boutique.

Karamihan sa guestlist dumating naman. May mga potential clients rin and were already asking if they could set up a meeting. Yung iba naman, they browsed our catalogue and clothing line in display.

I tried my best to smile and entertain everyone kahit sa loob loob ko, gusto ko ng tumakbo palayo sa event na ito at mapag-isang magmukmok.

Pero kahit anong pagpapanggap ko na ok ako, di ito nakaligtas sa mga mata ni Kent.

"Are you sure you're ok Zia?" nag-aalalang lumapit si Kent sakin.

"Yeah, I guess." nag-kibit balikat ako.

"Sigurado ka? You look like you're about to faint. You want me to get you some meds or what?"

Napabuntong hininga naman ako bago sumagot, "I'm fine, Kent. Pagod lang siguro ako."

"I can bring you home if you want?" offer nito.

"Nope. Tapusin na lang natin 'tong event. Nakakahiya naman sa mga pumunta kung bigla akong mawawala. Isa pa, magtataka sila mom at dad kung uuwi ako habang may pa-event pa ako." paliwanag ko sa kanya.

"Ok... If you say so. But don't hesitate to tell me if you're not feeling good, hah." he sadly replied.

"Yes I will let you know." pilit na ngumiti ako, "Ay Kent, kausapin ko lang si Lianne, ah." paalam ko sa kanya nang makita sa isang side ng boutique ang isang modelo na masayang nakikipagkwentuhan.

Hindi pa man sumasagot si Kent, humakbang na ako papalapit kay Lianne. Honestly, gusto ko lang talaga iwasan si Kent dahil lalo lang ako nade-depress kapag nagtatanong ito kung ok lang ba ako.

"Hi Ziandra!" bati ni Lianne pagkalapit ko.

"Hi Lianne! How's my favorite model?" I greeted her and nakipagbeso-beso.

Isa sa mga hinahangaan ko na modelo si Lianne. Minsan na niyang minodelo ang mga designed outfits na ginawa ko para sa fashion shows noong nasa New York pa ako. Hindi mahirap kausap, hindi rin maarte. And she's really beautiful.

"Eto, busy as always. Ikaw ang kamusta na? Ang fab ng boutique mo ah. Are you staying here for good?" tanong niya sakin.

"Most probably, I am staying. Maiba naman ang ambience ko, hindi puro party. Hahaha!" pabiro ko sa huli.

Habang nagkwekwentuhan kami, may biglang dumating sa boutique. Kitang kita ko agad ito dahil sa pinto ako nakaharap at that moment.

My jaw dropped and my eyes went wide open as he entered my boutique. My heart starts thumping and I felt a chill all over my body.

Parang huminto bigla ang paghinga ko habang tinitignan ito na nakatayo sa bungad ng aking boutique.

Ibang-iba ang dating at pormahan niya ngayong gabi... Tama ba ang nakikita ko???

He looked debonair and handsome in his black turtleneck top underneath his suit. Even his hair was neatly brushed up making him look even hotter.

Saglit itong naglibot ng tingin sa boutique na animo'y may hinahanap. Nang magsalubong ang aming tingin, ngumisi muna ito sabay mabilis na humakbang papalapit sa aking kinatatayuan.

Hindi naman magkamayaw ang dibdib ko sa pabilis na pabilis nitong pagkabog. Lalo na nang nasa harap ko na ito, para akong naestatwa na ng tuluyan.

"Hey there, princess. You missed me?" he said smiling.

Nananaginip ba ako???

Talaga bang nasa harapan ko ngayon si Se Ju????