"Sonra görüşürüz!"
Elini havaya kaldırdın ve arkadaşına salladın.
Arkadaşın gittikten sonra, koskoca hastane koridorlarında bir tek sen kalmıştın.
Kolunda ki saate baktın ve çıkışa doğru ilerlemeye başladın.
Aklına gelen şey ile çantanın içinden gerekli hasta dosyalarını aradın ama bulamadığın an durdun ve sıkıntıyla ofladın.
Topuklu ayakkabıların ile tekrar o boş koridorlarda ses çıkartarak kendi odana doğru yürümeye başladın.
Asansöre geldiğinde içini bir ürperti kaplamıştı.
Yavaşça asansörden içeri girdin ve odanın bulunduğu katı bastın.
5 dakika sonra aynadan kendi yansımanı gördüğün kapı açılmıştı.
Sakin adımlar ile asansörden çıktın ve koridorda ilerledin.
Odana vardığında daha önceden çıkardığın anahtar ile kapıyı açtın.
Işıkları yakmak için elini kaldırdın ve yaktın.
Yaktığın an hasta sandalyesinde oturan birini gördün.
Tiz bir çığlık attın ve çantandan hızla çıkardığın biber gazını ona doğru tuttun.
Sandalye de oturan kişi sana garipçe bakmaya başladı.
"Fotoğrafta göründüğünden daha iyiymişsin."
Şaşırdın ya da dediğini anlamak istemedin.
"Ne?"
Boğazını temizledi.
"Ellerimi kaldırayım mı?"
Kaşların yavaşça çatıldı.
"Kimsin sen?"
Adam (fucking man<8) ayaklarını uzattığı masadan çekti ve doğruldu.
"Bunu söylemek garip gelicek doktor ama-"
Lafını kestin ve sesini daha da yükselttin.
"Kimsin sen?"
Bu sefer adamın kaşları çatıldı.
"Beni tanımaman garip doktor."
Gözlerini devirdin.
"Bana doktor deme."
"Elinde ki o tehlikeli cismi indir ve çantana koy bende sana doktor demeyi keserek kim olduğumu söylerim. Anlaştık mı?"
Bir kaç saniye düşündün ve mantıklı geldiğini gördün.
Eğer ki adam sana bir şey yapmaya kalkarsa çığlık atmaya hazırdın.
Elinde ki biber gazını, gözlerini adamdan ayırmadan çantana koydun.
Ama elin hala çanta içinde biber gazını sıkarak bekliyordu.
