sev "SEN YA! " beni

NASIL FARK EDEMEDİM?

-Olsun Yusuf gidelim.

Züleyhanın titreyen dudaklarını fark eden Yusuf oturduğu yerden ayağa fırladı. Ne kadar anlıyorum dese de anlayamıyordu Züleyhayı. Züleyhanın gözlerinde ki korkuyu görmeden anlayamamıştı yine.

- Tamam. Şimdi gidiyoruz. Hatta uçağı kaçırırsak arabayla gideriz ama şimdi gidiyoruz güzelim şimdi.

* * * * * * * * * * * * * 

Hava alanına doluşmuş yolcular oturdukları koltuklarda anonsu beklerken Züleyha sürekli etrafına bakınıyordu. Ne olacağını bilmediği sorunlara hazırlıklı olmak hayatta kalabilmesi için kanına işlemişti.

- Züleyha bir şeye mi ihtiyacın var?

- Hayır. Bakınıyorum öylesine.

-Bir şeyler içelim. Sana bitki çayı alıyım benim kahveye ihtiyacım var.

Yerinden kalkan Yusuf'un ellerine tutunan Züleyha söyleyemediklerini gözleriyle anlatmaya çalışıyordu. Yusuf Züleyhanın elini öpüp, ellerini kurtardı. Korkuyor olmasını sevmiyordu. Hiçbir zaman alışamayacaktı.

- Hemen şuradayım Züleyha. İstersen beraber gidelim.

- Tamam hemen gel yalnız kalmak istemiyorum.

Yusuf cafeye doğru ilerledi. Cebinde hissettiği titreşimle telefonu sessize aldığı aklına geldi. Arayanı gördüğünde merak ve sinir aynı anda sardı bedenini.

Beşir Baba!

- iyi akşamlar baba.

- Neredesiniz Yusuf?

-İngiltere'ye gidiyoruz. Hava alanındayız.

-Bir veda yok mu? Apar topar nereye böyle?

-Öyle gerekti. İşleri daha fazla bırakamam.

-Yusuf lafı fazla uzatmayacağım. Hasan'la Ceylanın evliliği bitecek sende biliyorsun.

-Evet.

-Sizin düğünde bozulacak. Şimdi böyle gitmeniz doğru değil.

-Hasan'la Ceylan evli olduğuna göre karımı istediğim yere götürürüm. Ayrıca onlar ayrılsa da Züleyhadan ayrılmak gibi bir düşüncem yok.

-O zaman kesilen başlığa razı geleceksin.

Yusuf derin bir nefes alıp sabır dilendi rabbinden. Kızının rahatsızlandığını, gidecek olmasını öğrenen bir babanın söyleyecekleri bunlar olmamalıydı.

- Razıyım Beşir Ağa. Razıyım.

-Beşir Ağa mı olduk?

- Kızını satmaya çalışan birine baba demeyi yakıştıramadım kendime. Ama unutma o parayı verdikten sonra Züleyha tamamen benim olur. Bir daha babasıyım ya da Kuzgunların kızı diye çıkmayın karşıma.

İçecekleri beklerken sakinleşmeye çalışan Yusuf bir taraftan da telaşını ellerine eziyet ederek dindirmeye çalışan yarenini seyrediyordu. 2 ay yetmişti çileden çıkmak için. Şu anda çaresiz görünen kız 25 senesini savaşarak geçirmişti. İçeceklerin hazırlanmasıyla kendisine geldi. Yüzüne sahte bir gülümseme takınıp Züleyhanın yanına ilerledi.

-Al bakalım. Ihlamur yokmuş ancak hibisküs varmış. Sakinleşmene yardımcı olur.

Yusuf'un gözlerine bakan Züleyha hafifçe gülümsedi.

-Kahve yerine sende çay alsaydın. Ne oldu? Kim sinirlendirdi seni?

-Züleyha şimdi bir şey sormasan olmaz mı? Yalan söyleme yeteneğim yok. Seninde dert kaldıracak halin yok. Hiçbir şey yokmuş gibi yapsak mı?