Sabah erkenden kalktı esmer kadın. Her zamanki gibi salaş giyindi ve erkek kardeşinin ona aldığı kırmızı kolyeyi taktı. O kırmızı kolye Zari Tomaz'ın tek taktığı mücevherdi. Gün güzel başlamamıştı. Zari'nin içinde kötü bir his vardı çok kötü bir his. Sanki hayatının en kötü gününe uyanmıştı. Nedenini anlayamadı. Bugünkü gösteriye gidemeyecekti çünkü bayağı bir işi vardı.
Tatlıya düşkün olan Zari kahvaltı için çilekli pankek yapmaya karar verdi. Evde çilek kalmamıştı. Teknik olarak hiç bir şey kalmamıştı. Dün alışveriş yapması lazımdı ama unutmuştu. Kendisine bayağı bir saydırdı. Çantasını alıp pastaneye gitmeye karar verdi. Dışarısı hala çok güzeldi.Bir tane kedi Zari nin bacaklarına sürtündü. Zari onun başını okşayıp hastaneye girdi. Çikolatalı bir donat söyledi. Parasını ödeyip yolda onu yedi. Bir kaç aya ailesinin yanına gidecekti. Ramazan ayından sonra. Ama ramazanın ilk günü arkadaşlarına iftar hazırlayacaktı. Kasabada müslüman olan tek kişiydi ama Sonya ve Lorna ile böyle bir şeyleri vardı. Hepsinin kültürünün bayramı kutlanacaktı. Sadece Hanukah kutlamıyorlardı. Çünkü aralarında yahudi yoktu. Zari Hanukah ı merak ettiğini fark etti. 8 gün boyunca ne yaptıklarını. Böyle düşünceden düşünceye atlarken merkezin önüne gelmişti.
Sonradan bugün oranın tatil olduğu aklına geldi. Alışverişe gitmeye karar verdi. Açtı. Zari her zaman açtı. Keşke arabamla gelseydim diye düşündü. O poşetleri taşımak istemiyordu. Saçlarını at kuyruğu yaptı ve markete girdi. Çoğunlukla tatlı şeylerden oluşan alışverişini tamamladı. Ve taksi ile eve döndü. Şimdi düzgün bir kahvaltı yapabilirdi. Çoğunlukla tatlı bir kahvaltı.
Domatesler ile işe başladı önce yıkadı ama kesmeye kalktığı zaman telefon sesi ile küfretti elini kesmişti. Telefonu açtı. Hayatını kökünden değiştirecek olan planlarını alt üst eden telefonu.
Zari: Alo? X: Bayan Adriana Zari Tomaz ile mi görüşüyorum. Zari: Evet benim. X: Bayan Tomaz. Washington hastanesinden arıyorum. Aileniz geçen gece çıkan bir yangında ağır yaralandı. Ailenizi kaybettik. Kaybınız için çok.... Zari: Peki ya kardeşim? Behrard? O yaşıyor değil mi? 12 yaşındaydı o.... X: Çok üzgünüm bayan Tomaz.
Zari olayın şokunu ve acısını atlatamadı. 5 saattir koltukta hıçkırarak ağlamaktaydı. Ailesini kaybettiği gerçeğini bırak, 12 yaşındaki kardeşinin ölmesi. Asıl acı buydu. Hazmedemeyeceği gerçek buydu. O cenazeye gidemeyecekti. O gücü kendisinde bulamıyordu. Hayatının en kötü günü. Yemeğe ve tatlıya düşkün olan kadın o gün hiç bir şey yemeyecekti.
Evet big bang başladı. Bittikten sonra Wattpad in en sayko kitabı seçileceğine inanıyorum. Sıradaki bölüm için hazır olun her an gelebilir. Bunda yorumlara abanılmazsa anlaşmamız iptal unutmayın.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
