seemingly • yoonmin

3

Przepełniała mnie pewna satysfakcja od momentu, w którym zobaczyłem Kooka z czerwonym policzkiem. Ale czułem też strach. W końcu Jeon nie należy do osób, które tak łatwo pogodzą się z porażką. Czułem, że coś zrobi Jiminowi. Byłbym bardziej zdziwiony jakby odpuścił całkowicie ten temat. Reszta paczki też już pewnie wie o zaistniałej sytuacji, co wcale nie pomagało mi w spokojnym usiedzeniu w tej szkole.

Chodziłem korytarzami sam. Chciałem się czegoś dowiedzieć, ale znalezienie tego blondynka tu wydawało się strasznie trudne. Wszedłem do łazienki z nadzieją, że ponownie go zobaczę właśnie tu. Jakie było moje zdziwienie, gdy faktycznie tam był.

- Czekałem na Ciebie, Min Yoongi. - podszedł do mnie szybko, a ja zmarszczyłem brwi i założyłem ręce na piersi.

- W co ty grasz? - nie był zdziwiony tym pytaniem, jakby się go spodziewał. Wzruszył jedynie ramionami i wciąż wpatrywał się we mnie. - Wiesz, że Jungkook nie odpuści? Pilnuj się lepiej, by go nie spotkać. 

- Nie boję się go. - zbliżył się do mnie jeszcze bardziej. - Po za tym, ty mnie obronisz, prawda? - zrobił słodkie oczka, a ja prychnąłem.

- Dlaczego miałbym? - uśmiechnąłem się i przekręciłem głowę w bok, oczekując jego odpowiedzi. 

- Żeby zaprzeczyć tym wszystkim teoriom. - założył ręce na mój kark, przez co opuściłem ręce znów wzdłuż ciała i przyglądałem się jego poczynaniom. Nawet się nie zdziwiłem kiedy mnie pocałował. Chociaż może to pobudziło jeszcze bardziej moje myśli i moje wielkie niezrozumienie wobec tego chłopaka. 

- Dlaczego odrzuciłeś Kooka, a do mnie sam wręcz lecisz, dzieciaku? - chciałem znać odpowiedzi. Nie tylko na to pytanie. Miałem ich dużo więcej. Ale w szczególności zastanawiały mnie pewne dwie kwestie. 

- Bo ty to ty. - wzruszył ramionami. - Powiedzmy, że Ci ufam. Jemu nie. Z resztą on przy tobie wychodzi na przerośniętego dzieciaka, który próbuję wyrwać wszystkich na zboczone teksty. I ma zbyt wysoką samoocenę, niech nie myśli, że mu wskoczę do łóżka za kilka komplementów. - prychnął, a ja się zaśmiałem. 

- A mi byś wskoczył? - boże, czy ja na prawdę powiedziałem to na głos?

- Chyba znasz odpowiedź. - mrugnął do mnie i uśmiechnął się tajemniczo, a ilość pytań w mojej głowię się powiększała.

- Dlaczego stwarzasz pozory cichego i niewinnego? Nie jesteś taki. - zauważyłem słusznie, na co on pokiwał głową. 

- Powiedzmy, że wolę, aby pewne rzeczy pozostały tajemnicą. - zrobił chwilę przerwy. - Wolę się nie wychylać, dlatego proszę Cię, abyś przypilnował swojego kumpla. 

- Chyba nie powiesz mi o sobie zbyt dużo. - zauważyłem, że jego odpowiedzi są krótkie i nie do końca takie, jakie bym chciał usłyszeć. Jego nastawienie na prawdę mąciło mi w głowie. Z resztą nawet moje zachowanie pozostawiało mi wiele rozmyślań. W końcu normalnie bym nie zgadzał się na takie znajomości, tym bardziej patrząc na to, że ten blondynek w jakiś sposób na mnie działa. 

- Może kiedyś poznasz swoje upragnione odpowiedzi. - oblizał usta. - Ale teraz mogę Ci wynagrodzić to w inny sposób.

- Spotkajmy się w weekend. - wypaliłem, a on zmarszczył brwi, chyba nie tego się spodziewał. 

- Nie wiem... 

- W sobotę przy kawiarni niedaleko szkoły. Napiszę do Ciebie. - poczochrałem jego włosy, uśmiechając się i już chciałem wyjść, kiedy złapał mnie za rękę.

- Zaskakujesz mnie, Min Yoongi. 

- Pomoże Ci to w tworzeniu swojej teorii? - zaśmiałem się, jednak po chwili spoważniałem, przypominając sobie pewną istotną rzecz. - Jak ty właściwie się nazywasz? - Puścił moją dłoń i uderzył się nią w czoło. - No co, znam tylko imię. 

- Teraz to zepsułeś. - pokręcił załamany głową. - Park Jimin, miło mi Cię poznać. - zaśmiał się cicho po swojej wypowiedzi. - Wydajesz się być ciekawą osobą, z chęcią spotkam się z tobą w sobotę. 

Uśmiechnąłem się z myślą o zbliżającym się spotkaniu. Jednak nie wiedziałem, że przed nim pojawią się pewne problemy, które sprawią, że zostanę zmuszony do pozostawienia po sobie nowych teorii wśród tej szkoły. 

➵➵➵

Mam obecnie ferie, so

Mogę wam dodawać rozdziały codziennie, co wy na to?