DoLL [хүүхэлдэй] /дууссан/

Нэг

Чэын "инээд хүргэж байх шив, би тэгээд энүүгээр чинь яах юм"

Хх "зүгээр сэтгэлийг минь бодоод авчихаж болохгүй юм уу?"

Чэын "надад чиний сэтгэлийг бодоод байх шаардлага байхгүй шиг санагдаж байна, тиймээс наад хачин юмаа аваад замаас холдож үз"

Хх "хачин юм биш юмсан" *бувтнах*

Чэын "хөөе, хүүхдээ"

Хх "хүүхэд гэнэ ээ?"

Чэын "нэгт би чамайг танихгүй гэтэл гэнэт хаанаас ч юм гарч ирээд үерхээч гэдэг чинь соёлгүй явдал"

Хх "гэхдээ би чамайг танина"

Чэын *инээх* "ямар ядаргаатай амьтан бэ? Хоёрт!! Сэтгэлээ илчилж байгаа юм бол ядаж бөгж биш юмаа гэхэд цэцэг авчрах хэрэгтэй шдээ, тэгтэл аймар зүс царайтай хүүхэлдэй авчирчихаад өгөх гээд дайраад байх юм"

Хх "н..н..нөгөө..."

Чэын "юүн дээр алдсанаа чамайг сайн ойлгосон гэж бодож байна, тийм биз?"

Хх "..." *газар ширтэх*

Чэын "ойлгосон бололтой, одоо замаас холд! Азгүй амьтан"

Өөрийнхөө хэр хэмжээг мэдэхгүй иймэрхүү юмнуудаас болж над шиг хүмүүсийн нэр хүнд дандаа унах юм. Ичих ч үгүй олны дунд гуйхыг нь яана. Тийм байж яаж зөвшөөрнө гэж горьддог байна аа. Ийм болохоор л азгүй амьтан хэвээрээ үлдэж байгаа юм. Эрэгтэй ухаантай юм бол жоохон эр зантай баймаар сан даа. Охиноос долоон дор сулбагар...

Миа "сүүлийн үед чамайг гуйдаг хөвгүүдийн тоо огцом өсөж байна шүү"

Чэын "дандаа арчаагүй амьтад"

Миа "чи тэгээд ямар ханхүүгээ хүлээгээд өндөр хад руу авираад байгаа юм дээ"

Чэын "надад авирах шаардлага байхгүй ээ, ханхүү минь өөрөө бууж ирээд намайг авна"

Миа "ийм болохоор чинь л дандаа азгүй амьтад зориг гаргаж чамайг гуйж олны өмнө доог болгоод байгаа юм"

Чэын "юү гэсэн үг юм?"

Миа "намайг хамгийн сүүлд хэн гуйсныг санаж байна уу?"

Чэын "харин лдээ"

Миа "мэдээж чи санахгүй шдээ"