Hoofdstuk 15 'Onmogelijk!'

550 26 6
                                    


'E..Elijah... kom op dit ben jij niet.' Zijn ogen waren donkerrood.

'Toe, praat met me...' Hij kantelde zijn hoofd. Hij gedroeg zich alsof hij uit het buitenland kwam en hij mij niet kan verstaan.

Hij begon gemeen te grijnzen en die grijns vervormde langzaam naar een sadistische blik. In een milliseconde stond hij voor mij en drukte me hard tegen de boom aan.

'ELIJAH!' Schreeuwde Lena. Elijah keek boos naar achteren, naar Lena hij begon te brommen.

'ELIJAH!' Riep ik. Twee donkere ogen staarde me aan.

Mijn hart ging tekeer als een gek het voelde net alsof hij er elk moment uit kan springen en gaat vluchten voor de situatie waar ik in zit gepropt, onder ander een boom en een moordlustige Elijah.

'Elijah, praat met me.' Zei ik zacht. Hij kantelde zijn hoofd.

'Elijah?' Zijn ogen richtte op mijn nek en zijn mond ook.

Ik voelde zijn lippen langzaam op mijn nek belanden. Ik zette me schrap, omdat ik elk moment tanden in mijn nek kan verwachten, maar er gebeurde niks. Hij kuste mijn nek zachtjes en in een flits staarde twee donkerrode ogen mij weer strak aan.

Ik wist niet meer wat ik kon doen. Alles wat ik zei begreep hij niet. Ik bleef kijken in zijn duistere ogen, nadenken wat ik kan doen.

Ik tilde mijn hand op hij keek er direct naar hij begon te grommen. Ik stopte mijn beweging hij hield op met grommen. Is hij verwilderd ofzo?

Ik tilde mijn hand weer op hij volgde mijn beweging. Ik legde langzaam mijn hand op zijn wang neer. Het leek net of hij er kalm van werd.

'Elijah?' Zei ik zacht. Hij keek me strak aan.

Hij pakte mijn hand die ik tegen zijn wang had gedrukt en duwde die tegen de boom aan ik schrok en er kwam een piep geluid uit mijn mond.

Hij liet mijn hand los en hij legde zijn hand zachtjes op mijn wang hij keek me intens aan voor een seconde stopte mijn hart.

'Laat haar nu los!' Riep Lena.

'Lena, rustig er is nog niks gebeurd.' Zei ik zacht, want ik wist dat ze me toch wel zou horen.

Elijah kantelde zijn hoofd weer.

Elijah kreeg een boze uitdrukking op zijn gezicht toen hij Lena hoorde.

'Hee, shh, Elijah.' Zijn boze blik verminderde.

Lena liep rustig naar ons toe. Elijah hoorde dat en hij liet me los en ging voor me staan en keek naar Lena. Lena schrok en ze ging stil staan.

'Reign, we moeten naar huis. Dat is het veiligst.'

'Oke.' Ik nam een diepe hap met adem, want ik was bang heel bang.

'Misschien is het een goed idee dat jullie eerst naar huis gaan. Hij raakt nogal afgeleid van jullie.' Ze knikte.

'Elijah.' Zei ik om hem af te leiden zodat hij weer naar mij toe zou richten, maar dat deed hij niet. Hij bleef zich richten op Lena.

'Elijah!' Weer luisterde hij niet.

Ik zette een stap naar voren en ik legde mijn hand voorzichtig op zijn schouder. Daar reageerde hij wel op. Hij drukte me weer tegen de boom aan.

'Reign, straks doet hij je wat aan!' Ze rende naar me toe, maar Elijah flitste weg.

We stonden stil Ik kon niet precies zien waar we waren, want hij had zich tegen mij aangedrukt.

The Bloody Fairy TalesWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu