The Bloody Fairy Tales

Hoofdstuk 34 'Oude vrienden'

Alles was ingepakt iedereen stond klaar in de woonkamer te wachten op 1 persoon, Elijah. Ik was wat aan het ijsberen door de hele kamer heen.

'Waar is hij?' Vroeg Lena.

'Hij is waarschijnlijk een wraakplan aan het brouwen voor Amanda.' Lachte Kayne gemeen.

'Ik kijk wel even bij hem.' Ik liep richting de trap, ook al heb ik geen flauw idee waar zijn kamer is, ik vind hem wel.

'Elijah?' Geen antwoord. Ik liep verder en toen hoorde ik hem praten ver weg. Ik volgde zijn stem bij een dichte deur.

'Не ме интересува кой си, дали си ми сестра или не, умираш, никой, не, никой не ми е скъп!' Te fuck zegt hij nou?

'Elijah?' Vroeg ik zacht. De duur ging binnen no time open.

'Reign, wat is er?' Hij gedroeg zich raar.

'Iedereen is op jou aan het wachten, ze willen weg.'

'Zeg maar dat ik eraan kom.' Zei hij emotieloos.

'Hee, wat is er?'

'Niks.'

'Echt wel, jij kan niet tegen mij liegen hoe goede pokerface je ook op hebt.' Ik nodigde mezelf binnen, in zijn kamer.

'Reign.' Zuchtte hij. Hij deed de deur dicht en draaide zich om naar mij. Ik liep naar hem toe tot er haast geen ruimte tussen ons was.

'Zeg maar Elijah.'

'Ik hou van jou, dat weet je.'

'Ja.'

'Jij gaat niet mee naar Bulgarije.'

'Wat? Elijah wij gaan samen ik wil geen seconde meer verwijderd van jou zijn, ik wil bij je zijn!'

'Dat weet ik mijn liefste, ik voel hetzelfde, maar er gaat een oorlog vormen tussen ons en De Originele... Ik wil niet dat jij daar tussen gaat zitten, straks vermoorden ze je deze keer wel, ik wil jou niet kwijt.'

'Je raakt me niet kwijt, Elijah. Wij maken elkaar sterker.'

'Ja, maar je maakt me ook kwetsbaar, Reign.' Ik zuchtte. Ik wil bij hem zijn.

'Elijah, toe.' Ik gaf hem een knuffel en ik liet mijn hoofd rusten tegen zijn borst aan, hij wil dit toch niet echt doorzetten?

'Ik hou van je, daarom die ik dit, niet omdat ik dit wil, omdat ik jou wil beschermen, ik wil het beste voor jou, mijn liefste.'

'Ik ook voor jou, Elijah.' Zuchtte ik.

'Je kan mijn gedachten niet veranderen Reign, je gaat naar een safehouse.'

'¨Een safehouse¨? Bij wie?' Ik keek hem aan.

'Bij oude vrienden van mij, ik heb al met ze gesproken ze vinden het goed.'

'Was je net met hun aan het praten toen je Bulgaars praatte?' Hij keek geschrokken.

'Nee, ik was tegen mezelf aan het praten.'

'Oh..'

'Niks ernstig hoor mijn liefste, ik was gewoon mezelf moed aan het inspreken.' Hij gaf me een kus op mijn voorhoofd en dat effect wat hij nou eenmaal op mij heeft gebeurde weer, ik kreeg weer vlinders in mijn buik.

'Maar laten we naar beneden gaan, ik heb alles ingepakt.' Ik knikte. Hij pakte zijn koffer en we liepen samen naar beneden.

'He he daar zijn jullie, we wachten letterlijk al eeuwen op jullie.' Zei Finley