The Bloody Fairy Tales

Hoofdstuk 29 'Zonder hem kan ik niet!'

--- POV Elijah ---

Ik deed mijn pak aan en de begrafenis was bij ons in de achtertuin, want Reign hield altijd van de natuur en zo vond onze tuin prachtig, daar herinnerde ze me vaak aan.

Wanneer ik aan Reign dacht, dacht ik aan de liefde die ik voor haar voelde, maar vooral als ik aan haar denk word ik boos op mezelf, ik had 1 taak. 1 VERDOMDE taak, namelijk om haar te beschermen tegen de Originele en ik heb gefaald en doordat ik gefaald heb ben ik haar nu verloren, een eenzame traan biggelde over mijn wangen heen.

Ik nam een diepe hap met adem en ik liep naar de tuin, iedereen was er. Ook al was het lichaam van Reign er niet het voelde wel alsof ze er was.

Iedereen vertelde een verhaal over haar een mooi moment, een grappig moment, hoe meer er over haar verteld werd hoe meer ik aan haar prachtige stem, lach en haar aanwezigheid moest denken wat ik mis.

Het was mijn beurt om wat te vertellen.

Ik liep naar voren en het was stil ik keek iedereen aan van de een ging ik naar de ander. Lena moest huilen en Josh pakte haar vast en gaf haar een knuffel.

'Reign...' Zei ik zacht.

'Mijn eerste ontmoeting met Reign was soort van een fiasco en ik eindigde met een mes in me...' Ik schoot stil en het beeld van Reign kwam in mijn hoofd. Ze was lijkbleek, zat onder het bloed en had een mes in haar...

'Wanneer ik Reign beter leerde kennen, vond ik haar interessanter. Op een avond werd ze aangereden, omdat ze wou ontsnappen van ons en toen ze op de lijn van leven en dood balanceerde realiseerde ik me dat Reign de ware voor mij was, dat ik van haar hield, maar wou ik dat toegeven? Nee natuurlijk niet, want ik was een mietje... Reign heeft mij een man gemaakt en heeft mij veranderd.' Een huilbui kwam naar boven.

'Ik herinner me onze eerste kus, we waren aan het ruziën ze wou weggaan en ik drukte mijn lippen op die van haar... dat was het beste gevoel in de hele wereld.' Tranen biggelde over mijn wangen heen en ik liep weer naar mijn plek

De begrafenis was mooi, heel mooi...

Ik kan niet leven zonder haar ik voel me leeg, ik wil haar terug, maar ik kan haar niet uit de dood halen en al helemaal niet, omdat haar lichaam is verbrand...

Lena kwam binnen.

'Elijah...' Zei ze zacht.

'Lena...' ik wou me sterk houden, maar ik kon het niet.

'Ik kan niet zonder haar, Lena, ik kan het niet.' Ik moest huilen Lena ging naast me zitten en knuffelde me.

'Shhh.'

'Het komt allemaal wel goed, Elijah...' Ze slikte.

--- POV Onbekend ---

De begrafenis van Reign was afgelopen en ik ging direct weer naar het schuilhuis toe.

'Baas.' Zei mijn hulpje ik knikte haar hem.

'Hoe gaat het met haar?' Vroeg ik.

'Haar wond ziet er beter uit, ik denk dat ons middel heeft gewerkt!' Ik lachte gemeen.

'Mooi, mooi.'

'Ze wil wel antwoorden en ze zit telkens iemand z'n naam te roepen.'

'Wie zijn naam?' Ik fronste mijn wenkbrauwen.

'Elijah.' Ik draaide met mijn ogen.

'Natuurlijk ik had ook niks anders verwacht.' Zei ik geïrriteerd.

'Ik ga naar haar toe en ik geef haar eens de antwoorden die ze wil.' Ik liep naar de kamer toe waar ze in zit en ik opende de deur. Ze keek me geschrokken aan.