Chasing Every Beat 1 (Esperanza Series #1)

Chapter 30

I will travel,
and as soon as i see you,
i will make it right,
then we'll continue what has been stopped.

Travel Back

Nagniningning ang buwan ng makabalik si papa mula sa birthday party, oras na para bumalik sa maynila, at dito na maguumpisa ang paglalakbay at pagtama sa lahat ng mali. Umpisa na. Umpisa na ng lahat.

Nakapag impake na ako, at handa na rin si papa para sa pagbalik. Nakatulog si lola pagkatapos ko siyang handaan ng pagkain kaya hinayaan ko na lang siyang magpahinga. Gusto ko pa sanang pumunta sa ilog ecosta para tingnan kung maayos pa ba ang tubig rito pero pinili ko na lang na magpahinga rin kasama si grammy emil.

"Anak, okay ka na? Sapat na ba 'yung dalawang araw sa'yo? Baka may kailangan ka pang puntahan diyan ah? Puntahan mo na" sabi ni papa habang inilalagay ang mga pabango at iba pa nilang gamit.

Tumakbo bigla sa utak ko si maccy at shane. Galit pa nga rin ako sa kanilang dalawa ngayon, pero hindi ko pa rin makakaila na magkakaibigan kami.

Gagawan ko na lang sila nang sulat na nakaalis na'ko para makampante sila. "Sige pa. Gagawa na lang ako ng sulat para kay shane at maccy" kinapa ko ang kamay ko at napansin kong hindi ko suot ang bracelet na bigay ni lola.

"Sige 'nak--" nabigla si papa dahil naglakad ako bigla palabas ng k'warto.

Bumaba ako sa may hagdan para hanapin 'yung pinaglapagan ko ng bracelet. Ayun! Sa may lamesa! Agad ko 'tong kinuha at sinuot, ito lang kasi ang tanging bagay na alaala ko kay lola, hindi 'to p'wedeng maiwan.

Aakyat na sana ulit ako but something happened. I don't know, after i saw that, i just can t move, i have no words to say, nothing. Even a single word.

Pinipilit kong gumalaw pero hindi ko kaya. Hindi ko kayang igalaw maski ang hinlilit ko. Hindi ko maigalaw ang lahat sa katawan ko. Wala, kahit isa. I just stared at her, while her eyes are merely closed, and her chest has no heartbeat.

Kaya pala no'ng kinakausap ko siya kanina tungkol kay japeth, mahinang mahina ang boses at katawan niya. Hindi ko napansin 'yon.

She revealed everything to me, yet her life are indangered. Fuck. Ano pa bang kamalasan at kalungkutan para tigilan na ako? Ano pa?

Binitawan ko ang maleta and i walk slowly near to her body as it lying in rocky chair. I was expecting the she's just taking a snap because she's tired, yes, her body was tired so her soul leave her body. I don't know what to do right now.

Akala ko nakaayos na ang lahat ng gagawin ko, akala ko maayos ko ang lahat ng gulo, pero heto, nadagdagan pa, at isang malaking kakulangan ito para sa'kin.

Na mawala ang kaisa-isang tao na gumabay at umalalay sa'kin mula pagkabata.

Na mawala ang kaisa-isang tao na nandiyan sa tabi ko para malaman ang tama at mali.

Na mawala ang kaisa-isang tao na tumulong sa'kin para bumalik ang lahat ng alaala ko.

Na mawala ang kaisa-isang tao na nagpaalam ng lahat ng kalbaryo, na nagsabi ng dapat kong gawin.

Na mawala at nawala na, ang kaisa-isa kong lola. Grammy emil, i know i don't deserve anything from you from the very first place. I know that your love that you give to me back when i was a child was very pure.

I know that you give your best to be the best lola in my eyes. So do i know, that you-are-the-best grammy emil.

I bow down while crying. I creases your very cheeks as it look like a vain. I hold your hand and as i touch that, i can feel your root like skin that very dangerous to hold.

But i will hold you tight. Yes, lola, i am so mad, but not at you, but in myself rather,

Because i don't give your life a value. I don't give my whole heart to love you but rather i gave it to someone else who don't deserve my love.

Nagipon ako ng malakas na hinga para mailabas ang hinanakit ko mula sa kaloob-looban. Umiyak ako. And i remembered that time before we go in the plaza to watch a fireworks display, dahil birthday ko no'n and you want me to enjoy my very special day,

"Apo, patawarin mo'ko, hindi ko maibibigay ang gusto mong cellphone, pero pupunta naman tayo doon sa plaza para manood ng fireworks? 'Diba matagal mo nang gusto 'yon?" paghawak ni lola sa buhok ko

"Oo naman grammy, wala naman talaga akong gustong hilinging materyal na bagay e" sagot ko kay lola habang nakatitig sa kaniya

"Ano pala 'yon apo?" pagtataka ni lola

Suminghap ako 'saka ngumiti, hinaplos ko ang mukha nila na ngayon ay pakulubot na,

"Wag mo lang akong iiwan grammy, maayos na ako, kumpleto na ang buhay ko" nakangiti ko pa ring sagot kaya ginantihan niya ako ng yakap at halik sa noo

"Oo naman apo, malakas kaya ang lola mo!" masigla niyang sabi,

na siyang nagpalambot pa lalo ng tuhod ko, matapos kong maalala 'yon, tinignan ko pa ang bracelet na bigay sa'kin ni lola, hinawakan ko 'yon ng mahigpit at niyakap ko si lola habang nakaupo siya ng biglang bumaba si papa mula sa hagdan

"Janine! Tara n--" naging estatwa ang katawan ni papa matapos makita buong kaganapan sa sala. Habang yakap ko si lola na naninigas at pikit ni pikit ang mata. Walang tibok ang puso. Bagkus ay namamahinga na.

Wala pang isang segundo ay kitang-kita ko na ang kumkinang na luha sa mata ni papa. Now, i can conclude how painful this is to him. I can now take her body to him as he walk near to us.

His glowing face are now shifting with no shine and his waving hair are now dying.

Nanginginig na nilapitan ni papa si lola,

"A-anong-- N-nangy-yari?" utal utal na sabi ni papa habang ako naman ay umiiyak pa rin,

He bow down to my lola's dead body and hold her hand for the last time. He don't need answer, because my grammy's body are now explaining what really happened.

After that, i don't hear any words from his mouth, he just stared at her and pleasing to wake up.

Tinabihan ko si papa sa baba, and then we both cry. Dapat ay aalis kami ngayon ngunit parang hindi na matutuloy. Dahil wala na. Wala na ang pinang gagalingan ng kasiyahan namin. Wala na. Wala na si lola. And we have to accept that because that's the truth.

Because facts is an evidence for us to accept what happened. Her soul are now traveling back to heaven and i am so grateful that she can now peacefully rest, eternally with our one and only god.

I just wish that even though she died, please guide me. Lola, guide with my decisions, and be with me all the time, because i need you.

We need you grammy,

We need you in our lives.

We love you.

I-LOVE-YOU.

And you can now travel back,

with him.