Chasing Every Beat 1 (Esperanza Series #1)

Chapter 44

What will happen?
Next time,
let us or let me?

I'm no good for you

Hinawakan pa ni japeth ang kamay ko habang nakatalikod ako. Pinipigilan ko ang tubig sa mata ko na tumulo. Umiiyak na siya, 'wag mo ng sabayan janine!!

"W-why are you doing this to me janine? Ano bang nagawa kong mali? Ha? May nagawa ba ko? Janine? mau nag--"

"Wala kang ginawa, wala kang mali, ang mali, ay ako, ako ang mali, because i didn't notice your condition right now, hindi kita inalala japeth, at mali ito... Mali itong ginagawa ko, d-dahil, d-dahil sa akin bumabagsak ka, ay hindi, ng dahil sa akin, bumags--" naputol ako dahil bigla muli siyang magsalita,

"Bumagsak. Bumagsak? You really think na bumagsak na ako? Napakahina mo naman janine!" he said it with conviction

Hinigpitan niya pa lalo ang pagkakapit sa kamay ko, but i insist, nagpumilit akong tanggalin ito ng pwersahan atsaka humarap sa kaniya habang hawak-hawak ko pa ang mga bulaklak na binigay nya sa'kin.

"Kung sa tingin mo bumagsak talaga ako, pwes nagkakamali ka janine, hin--"

"Ano ka ba japeth! Gumising ka na nga sa katotohanan! I've already heard it, and i heard it right! Galing mismo sa bibig ng tita mo! F.A.C. was gone, You have nothing and you are already ruined because of a trash like me!" di ko na napigilan ang luha sa mata ko na tumulo, kusa itong kumawala sa sariling lungga.

"N-nope, you're not a trash, because you are my princess janine, you are my queen, and, a-and i don't have nothing, because i have you! I-HAVE- YOU-JANINE! you are my life! YOU are!" Lumuhod siya sa harap ko habang kitang-kita ang magang-maga niya pang mukha,

"Please, don't do this to me, i'm holding onto you, please" pinikit niya ang mga mata niya habang umiiyak at nakaluhod,

Pinigilan kong muli na umiyak, bagkus ay bumaba ako upang mahawakan ang mukha niya,

Hinagod ko ang buhok niya, hinaplos ko ang mukha niya, ginamit ko ang damit ko upang punasan ang luha niya sa mata, saka siya maiging tinitigan, ngumiti ako saka siya hinalikan sa noo,

Umiling-iling siya sa akin, "Please don't do this to me, please, janine" he hold my hand as tight as he can, tumingin ako sa gilid para itagong umiiyak na rin ako, as he hold my hands again as tight as his love was.

"Naaalala mo pa ba? Noong nasa san agustin tayong dalawa?" sabi ko habang nakatingin lang sa kaniya habang nakatungo pa rin siya sa akin,

"You've said that, you can sacrifice everything, right?" dugtong ko pa

"So you can sacrifice anything too? Same to your dad?" Tanong ko pa ulit.

"If the time comes na kailangan na, hindi ako magdadalawang isip na isakripisyo ang lahat." Sagot niya

Inangat ko muli ang ulo niya para sabihing mata sa mata, "So do i" mangarag-ngarag kong sabi

Umiling lang siya habang umiiyak pa rin, "No no no, please, no, don't do this, i can't, i can't!" basag-basag na ang boses niya ng sinabi niya ito,

"Don't you know it? Don't you know that i'm no good for you?" pinikit ko ang mata ko at nagsimula na akong umiyak ng todo,

"I don't know janine" maluha-luha niyang tugon sa akin habang namamaga ang mga mata, na parang nagmamakaawang bata,

"Please, you know it, wala akong dulot sa'yo kun'di puro pasakit lang, wala na akong naidulot na mabuti sa'yo so please, please..." huminga ako ng malalim at maigi siyang tinignan,

"Let me let you go" saka ako suminghap, "Please?"

"Sa tingin mo ba makakabangon pa ako kung yung mismong kinakapitan ko ay bumitaw na?" humihikbi niyang tanong sa akin,

"JAPETH NAMAN! PLEASE! WAG MONG IPAGPILITANG AKO YUNG LAKAS MO DAHIL AKO ANG NAGPABAGSAK SA'YO! YOU HAVE TO THINK OF IT JAP! ANG LAKAS MO AY IKAW! LAKAS MO ANG SARILI MO, SO PLEASE. please japeth" malalakas kong sabi sa kaniya habang umiiyak

"Do i have a choice to stop you?"

basag niyang tanong sa akin, tinignan niya rin ako ng maigi at hinawakan ng mahigpit ang kamay ko,

"Please japeth, please!" hinawakan niya pang muli ang kamay ko

"Do i have a choice to hold onto you?"

tanong niyang muli kaya mabilis kong tinanggal ang pagkakahawak niya sa kamay ko,

"Please, let's stop this, let me let you go, please" binitawan ko na ang mga bulaklak na ibinigay niya sa akin kanina

Inangat ko ang katawan niya upang tumayo, dahan-dahan kong sinarado ang pinto upang hindi na niya ako makita at hindi niya na rin siya magmakaawa sa akin.

I need to let him go because i'm no good for him.

I need to let him go because i have nothing to do with his life but to drag him down as always.

I need to let him go for us to have some space.

I need to let him go,

my love.

I'll never go,

far away from you,

Even tge skies will tell you,

that i need you so

and this is all i know,

i'll never go,

far away from you.