biz, sizin sevmedikleriniz|texting

0.5

İz: Umarım gördüğüm şey yanlıştır.

İz: Tufe'nin yanında senin arkadaşlarından birisi oturmuyordur umarım.

İz: Mesajı görmüyormuş gibi mi davranacaksın?

İz: Hiçbir şey yapamayacağımı mı sandın?

İz: Sen öyle san!

Hızla oturdukları masaya doğru ilerlerken, yaklaştıkça oturan çocuğun, Yekta olduğunu yani, Tufe'nin aslında sevdiği çocuk olduğunu anladım.

Evet, onların gruplarında en uzun ve en umursamalarından birisi de Yekta'ydı.

Masaya oturduğumda, Tufe bana dönüp gamzeleri ile gülümsedi.

Bu kızın gamzelerine bitiriyordum!

Yekta'ya döndüğümde elinde ki soda şişesi ile garip sesler çıkartmaya çalışıyordu. Üfleyip durdukça, başının döndüğünü söyleyip, kahkaha atıyordu.

Hazar'ın da masaya sandalye çekip oturması ile biraz gerilmiştim. Ona en son söylediğim şeylerden sonra, hiç doğru düzgün konuşmamıştık.

Onu ve arkadaşlarını aşağıladığım için utanmıyordum.

Ama Hazar'ın öyle birisi olmadığını düşünüyordum.

Daha doğrusu, inanıyordum.

Yavaşça masada öne doğru kaykıldım.

Biraz etrafıma bakındım, Hazar'ın dikkatinin bende olduğunu fark edince, ona döndüm.

Bana gülümser gibi bakması, tuhafıma gidiyordu.

Dudaklarını oynatarak, 'haklısın' dediğinde, zafer kazanmışçasına gülümsedim.

Omuz silktim ve yavaşça çikolatalı süt almak için, kantine doğru ilerledim.

Arkamdan sandalyenin ittirilme sesinden sonra, Hazar'ı görmemle, garipsemiş olsam da yürümeye devam ettim.

"Üzgünüm, onları uyarsam bile dinlemiyorlar." dediğinde, ben çoktan dolabın önüne gelip kapağını açmıştım bile.

"Dinlettir Hazar. Sonuçta senden daha çok saygı duydukları biri yok, zor bir şey istemiyorum. Masum insanları, oyuncakları etme. Kendimi masum görmüyorum ama sizin yanınızda masum kalıyorum." dedim ve güldüm.

"Haklı olabilirsin ama ben onlardan değilim." dediğinde, dinlemek yerine çikolatalı sütün parasını tezgaha koyup, onu dinlemek yerine son cümlemi söyleyip, onu arkada bıraktım.

"Ama onların arkadaşısın." dedim.