Ik open mijn ogen en strek me uit. Mijn vijftiende jaar gehaald. Happy birthday to me! Ahh, heerlijk weekend. Zaterdag is de leukste dag van de week. Mijn vader werkt, Bachir en Ismael gaan uit, Adnane en Chahid gaan naar hun vriendinnetjes. Het rijk is voor de dames alleen.
Ik sta op en loop naar de douche. Snel gooi ik een plens water in mijn gezicht en pak een handdoek. Het valt me op dat mijn 'schoonheidspuistje' geheel verdwenen is. Thank God. Ik kan me weer vertonen. Ik bind mijn losse haren vast en loop naar beneden. De geur van verse broodjes drinkt mijn neus binnen. Heerlijk. Als ik de keuken in loop, zit iedereen aan tafel. Alleen mijn vader is er niet. Ik druk een kus op de wang van mijn moeder en ga zonder goedemorgen te zeggen, asociaal aan tafel zitten. "Gefeliciteerd, lieverd." zegt mijn moeder en legt een warm broodje voor mijn neus neer. Amal en Adnane drukken beiden een kus op mijn wang en feliciteren mij, in tegenstelling tot Bachir en Ismail. Zij eten gierig hun brood op en schenken mij geen blik. Wat een belangstelling hebben ze toch voor me. Ik neem een slok van mijn melk om mijn brood weg te spoelen. Als de deurbel gaat, duw ik mijn stoel naar achteren en sta op. "Ik doe wel open." zeg ik en loop naar de voordeur. Ik open de deur en zie Chahid staan. Mijn aartsvijand. "Goedemorgen, Sakina." Ik knik kort en loop weer naar de keuken. Chahid volgt mij en groet iedereen. "Tante Salma, wat krijgen we dit keer als ontbijt?" vraagt hij en kijkt over de schouder van mijn moeder mee. Oh wat maakt hij me kwaad.
"Chahid?" Hij draait zich naar me of en haalt zijn wenkbrauwen op. "Heb je geen eigen huis ofzo? Je ontbijt hier, je luncht hier en je avondeten krijg je ook hier. We zijn niet van het goede doel!" zeg ik en kijk hem gemeen aan. Ik zie hem rood worden en schiet bijna in de lach, maar als mijn moeder tegen mij uitvalt, is de humor er al vanaf. "Sakina, schaam je! Chahid is altijd welkom bij ons en dat ga je vanaf vandaag ook laten blijken." Ze schenkt me een waarschuwende blik en glimlacht dan naar Chahid. Hij slaat zijn arm om haar heen en drukt een kus op haar voorhoofd. "Ik weet dat ik welkom ben, tante. Ik laat me niet wegjagen door die kleine heks." zegt hij en knipoogt naar me. Ik hef mijn hoofd op naar de hemel en leg hem dan op tafel. Wat een slijmbal is hij. "Sakina, nog gefeliciteerd." Ik kijk op en glimlach naar hem. Wat aardig dat hij mijn verjaardag niet is vergeten. "Bedankt." zeg ik en sta op om naar boven te lopen. "Wacht even. Ik heb een cadeautje voor je gekocht." Ik voel me blij worden. Heeft hij een cadeautje voor me gekocht? Ik draai me naar hem om en zie hoe hij een pakje uit zijn tas haalt. Hij geeft het aan me en glimlacht. "Ik hoop dat je het wat vindt." zegt hij. Iedereen kijkt nieuwsgierig mee. Ik open het pakje voorzichtig en haal er een fles uit. "Clean and Clear?" Oh mijn God, wat een lage en gemene streek van hem. "Ik dacht dat het wel zou helpen tegen die grote puist, maar ik zie dat die al verdwenen is." zegt hij hard. Het blijft een paar seconden stil in de keuken en dan valt de bom. Bachir proest zijn melk op het brood van Ismail. Amal ligt op de schoot van Adnane die zijn lach ook niet meer in kan houden. Ik kijk hopeloos naar mijn moeder en zie haar mondhoeken ook bewegen. Als zij ook begint te lachen, druk ik kwaad het flesje in de handen van Chahid en ren ik naar boven. Waarom rot hij niet gewoon een end op? Hij moet me altijd vernederen en kwetsen. Ik begin hem echt te haten. Ik loop mijn kamer in en sluit de deur achter me. Ik kijk nog even voor de zekerheid in de spiegel, maar mijn puist is geheel verdwenen.
Ik trek mijn kleren aan en steek mijn haar op. Wat denkt hij wel niet? Ik zal hem eens laten zien wat Clean and Clear betekent. Ik zal wraak nemen, dat zweer ik. Ik loop kwaad naar beneden en ga voor de tv zitten. Ik hoor ze lachen en praten in de keuken. Stomme Chahid, waarom gaat hij niet gewoon ergens anders heen? "Sakina, kom eens!" schreeuwt Amal. Zuchtend sta ik op en loop naar de keuken. Ik krijg een pakje in mijn handen geduwd. Ik druk een kus op de wang van mijn zus en open het cadeautje. Ik haal er een paar videobanden uit. Ik bedank mijn zus en bekijk de hoesjes. Mooi, dan heb ik vandaag nog wat te doen. Ik krijg een briefje van 50 euro in mijn hand gedrukt van Adnane. Wow, geld! Nieuwe schoenen, ik kom eraan! Ik bedank ze allebei en loop naar de gang.
Ik trek mijn jas aan en bekijk mezelf in de grote spiegel. Ik hoor gekuch achter me en draai me om. Ismail en Bachir kijken mij lief aan. "Euhm Sakina, je weet dat wij blut zijn toch?" begint Ismail. Ze gaan nu vast een excuus bedenken, voor waarom ze geen cadeau voor me hebben. "Ja, we zijn blut en Sakina je weet toch wat er gebeurt als we niet roken? Als we nicotine tekort komen worden we wrakken." zegt Bachir. Hadden ze daarom geen geld om wat voor me te kopen. "Dus Sakina, je hebt 50 euro gekregen. Mogen wij wat geld om sigaretten te kopen?" vraagt Ismael. Wat? Arrr wat een lomperiken. "Nee, ik ga schoenen kopen." Ik trek mijn jas aan en doe mijn sjaal om. "Alsjeblieft, Keena." probeert Bachir nog, maar mijn besluit staat vast. "Nee is nee, jongens." "Laat maar joh, hoer." zegt Ismail kwaad en loopt met Bachir naar boven. What ever. Ik haal mijn schouders op en vertel mijn moeder dat ik naar de stad ga.
