Met een vermoeid en uitgeput lichaam loop ik naar boven. Ik gooi mijn koffer in mijn kamer en ga erop zitten. De reis duurde gelukkig niet zolang als ik had verwacht. "Keena, ga je douchen en je omkleden? We gaan zo naar je oma." weergalmt de stem van mijn moeder door het lege huis. Ze heeft gelijk. God, wat stink ik. Ik neem wat kleding mee en een grote handdoek en wandel naar de douche. Snel ga ik eronder staan en voel de ijskoude stralen tegen mijn hoofd kaatsen. Ik schreeuw het uit van woede en irritatie. "Ma! Waarom zei je niet dat het water koud is?" "Sorry, Sakina. Heb geen tijd gehad om water voor je te koken." hoor ik mijn moeder vanuit de keuken roepen. Met tegenzin was ik mezelf met het koude water en kleed me om. Ik poets mijn tanden gauw en steek mijn natte haren op. Mijn vieze kleding gooi ik in de wasmand en loop de badkamer uit. Ik help Adnane en Bachir gauw met het aansluiten van de tv terwijl mijn zus en moeder ook snel een koude douche nemen.
Als we klaar zijn, sluiten we de deur en lopen naar beneden. Snel stappen we in de auto en rijden richting het huis van mijn oma. Mijn familie had ons vandaag helemaal niet verwacht. Toen we net Marokko inreden, hebben we ze meteen gebeld en gezegd dat ze alvast het avondeten mogen voorbereiden, omdat we ze gezelschap komen brengen. Verder weet ik niet meer wat er werd gezegd. Behalve geschreeuw en gelach, verstond ik niks meer.
Adnane parkeert de auto en we stappen uit. De deur van de flat vliegt open en mijn tante rent op ons af met haar felgele pyjama die 3 maten te groot is. Ze drukt me wild tegen haar aan en drukt 4 kussen op mijn wangen. Tante Mina, ze is altijd super blij om ons te zien. We lopen naar boven, waar mijn sexy granny ons al opwacht. Ik ren op haar af en sla mijn armen om haar heen. De tranen stromen over haar wangen, terwijl ze ons allemaal groet en met een bezorgde blik aankijkt. Het huis is leeg. Behalve tante Mina en oma, weet niemand dat we er zijn. Het is nog allemaal een verrassing, sinds ze verwachten dat we dit jaar in Nederland zouden blijven. Ik ga op de bank zitten en raak mijn haren aan die onderhand al weer kurkdroog zijn door de hete lucht in Fes. Het is in Godsnaam al avond, maar die hitte lijkt niet te willen verdwijnen.
"Sakina, hoe ging het op school? Ga je over?" vraagt mijn tante mij glimlachend. Met een brok in mijn keel, zeg ik dat het goed ging en dat ik naar een hogere klas ga. Ik wil niet dat ze erachter komt dat het erg slecht ging en dat ik het bijna niet haalde. Ik was al een andere school gaan zoeken, maar gelukkig had ik net genoeg goede resultaten om toch over te kunnen gaan. Ik weet dat als ik ze dit vertel, zij mijn vader de schuld zullen geven. Het is niet zijn schuld. Het is echt niet zijn schuld, toch? Hebben mijn persoonlijke problemen toch invloed op mijn school gehad? Hebben mijn persoonlijke problemen mijn dromen afgepakt? Hebben mijn persoonlijke problemen de kans om journaliste te worden, voor mij beperkt? Nee, dat niet. Ik zal mijn dromen waarmaken, hoe dan ook.
