DRAMIONE - The heart is not a servant

Rozdział 17

Draco

Po kłótni z Pansy o tym, jaki jestem nierozważny i o tym, że mój ojciec się gdzieś czai, zacząłem wracać do zamku. Rozmyślałem nad słowami ślizgonki.

- Draco! Przecież nawet w tym momencie on może porywać Hermionę! Musisz być cały czas przy niej!!

- Tak, tylko ona nie chce bym ciągle z nią był!

- A.... Może...

- Może?

- No wiesz... To się tak szybko stało że może... Może ona... Cię nie kocha? - Pansy starała się to powiedzieć jak najdelikatniej.

- Co?! Jak możesz coś takiego mówić?! - wybiegłem z baru i poszedłem w stronę Hogwartu...

A może ona ma rację?

Nagle zamarłem.

Hermiona całowała się z Blood'em.

Ona mnie zdradzała.

Jak mogłem być taki ślepy?

Nie wiedząc co robić, postanowiłem ich śledzić. Przychodziło mi to z trudem, bo ona się od niego nie odrywała, a ja ją tak mocno kochałem...

Hermiona

Kiedy James przybliżył swoje usta do moich i już wiedziałam co chce zrobić, miałam zamiar go od razu odepchnąć, ale kiedy zasmakowałam jego warg, poczułam się naprawdę dziwnie.

Jakaś siła nie pozwoliła mi się od niego odczepić. Błogi smak jego ust coraz bardziej opanowywał moje ciało i umysł. Te usta czarowały.

Nagle zorientowałam się, że ciało przestało słuchać umysłu. Zaczęłam wydawać rozkazy, ale to nic nie dawało. Wiedziałam, że James nie jest zwykłą osobą. Możliwe, że był pod wpływem jakiegoś uroku lub klątwy.

Kiedy krukon zakończył pocałunek, ja, nie panując nad tym, chwyciłam go za rękę i wypowiedziałam słowa których tak bardzo nie chciałam wtedy powiedzieć.

- Gdzie idziemy, kochanie?

Moje ciało i głos wydawały się być szczęśliwe, ale mój umysł rzygał.

James tylko uśmiechnął się przerażająco i jadowicie.

On jest zły.

On udawał.

Ale za to jak dobrze...

Teraz już nic nie będzie takie samo. Ja jestem zaczarowana, a nikt o tym nie wie. Za niedługo Draco dowie się, że go "zdradzam" i wszyscy się ode mnie odwrócą...

Ale James musi mieć w tym jakiś cel. I wyraźnie chce rozdzielić mnie od Malfoy'a...