nooit gedacht dat een jongen zoveel om mij kon geven. (voltooid)

Deel 49

In het restaurant aangekomen wilde ik haar het cadeautje geven, maar bedacht me dat ik het beter kon doen als we afscheid van elkaar namen. We aten onze buikjes vol en praatten veel over onze bruiloft. Ik was blij dat oumayma er zo erg naar uitkeek. Dat kon je goed merken aan haar manier van praten. Natuurlijk keek ik er ook erg naar uit. Het zal dan de mooiste dag van mijn leven zijn. Het mooie, lieve en knappe meisje, zou mijn vrouw worden. Bij het denken van deze mooie toekomstige belevenis maakte mijn hart een sprong. Nee geen sprongetje maar een sprong. Haar lach was zo mooi. Het maakte mijn dag compleet. Haar ogen, daar kon ik zeker uren naar kijken. Haar gehele gezicht was gewoon een plaatje en dan niet eens over haar innerlijk gesproken. Ze was zo lief en zacht. Nooit heb ik haar boos gezien, nog nooit! En dat wilde ik ook zo behouden ook. Maar wat ik nog steeds niet begreep, was die ene avond toen ik bij haar ouders was en ze naar beneden kwam. Ik kon van haar gezicht aflezen dat ze gehuild had. Ik wilde haar ook niet vragen of dat zo was want ik wilde niet overkomen als iemand die alles wil weten. Als ze me iets wilt vertellen, dan moet ze dat uit haar zelf doen en niet omdat ik het zograag wil weten. Misschien was het wel iets privé, wat ik niet mocht weten. Ik zat bewonderend naar oumayma te kijken, die me over haar vriendin saida aan het vertellen was en al haar mooie herinneringen met haar. Ik bekeek hoe ze haar mond bewoog tijdens het praten, haar lach wanneer ze iets grappigs vertelde en haar gezichtsuitdrukkingen bij bepaalde gebeurtenissen. Ik kon nog steeds niet begrijpen hoe ik het allemaal voor elkaar heb gekregen. Een totaal onbereikbaar meisje dat verandert is in mijn verloofde, mijn toekomstige vrouw. "karim, luister je wel?" zei oumayma ineens, die merkte dat ik wel aandachtig keek maar niet aandachtig zat te luisteren "ja, ik luister" loog ik "wat zei je dan" zei ze terwijl ze naar me knipoogde. Ik dacht even na en antwoordde "dat je erg veel van me houd en me erg veel gaat missen?" zei ik en stak mijn tong uit. Ik zag dat ze zich een beetje schaamde, "dat is wat ik dacht maar niet wat ik vertelde" zei ze terwijl ze zich schaamde. Ik vond haar zo schattig op dat moment dat ik het niet kon laten om haar een kus te geven.