nooit gedacht dat een jongen zoveel om mij kon geven. (voltooid)

Deel 51

De volgende dag vertrok ik vroeg naar Schiphol. De reis verliep goed. Rond half 8 savonds stond ik voor de deur van mijn ouder. Mijn hart klopte in mijn keel. Nog nooit was ik naar mijn ouders gegaan, zonder dat ze wisten dat ik zou komen. Daarom wilde ik ze verassen. Ik pakte de telefoon en drukte op het nummer in. Hij ging een paar keer over en er werd eindelijk opgenomen "ja?" "hallo yema, hoe is het?" ik hoorde mijn moeder de rest erbij roepen "ja alhamdoulilah en met jullie?" "goed mijn jongen". Ik nam even diep adem "yema, als je nu de voordeur open maakt dan staat er iets op je te wachten" "mijn jongen wat zeg je nou allemaal" zei mijn moeder die er niets van snapte "doe de voordeur open en je begrijpt dan wat ik bedoel, ik moet nu ophangen". Mijn moeder wilde nog wat zeggen maar ik had al opgehangen. Ik wist dat als ik te lang erop in zou gaan, ik me zou verraden. Na zeker 10 sec of niet eens werd de deur met een zwaai open gemaakt. Mijn moeder keek me met grote ogen aan en kwam naar me toe en omhelsde me strak "weldi.... Je bent gekomen" zei ze met tranen in haar ogen. Ik omhelsde mijn moeder en kreeg een warm gevoel van binnen. Ik had haar zo ontzettend gemist. Ik leek eigenlijk wel op een moederskindje. "kom naar binnen, geef me je tas maar" en pakte mijn koffer. Samen liepen we naar de woonkamer. "iedereen kom kijken wie gekomen is" riep mijn moeder door het huis. Ik hoorde ze van de trap af rennen alsof het buiten donderde. Toen ze me zagen, begonnen ze te schreeuwen en omhelsden me. Dit had ik echt nog nooit gezien. Mijn broertjes en zusjes had ik nooit eerder zo gezien. "sinds wanneer krijg ik zon warme ontvangst" zei ik lachend. Voor ik het wist voelde ik een klap tegen mijn achterhoofd "ben je nu al begonnen?" zei mijn broertje. Ik snapte niet wat hij bedoelde en keek hem vragend aan "meneer is pas verloofd en waar is madame? Is ze alleen achter gebleven" ik wist dat ik dit te horen zou krijgen. Ik schaamde me een beetje. Ik wilde niet dat ze zo over me dachten en zo zou ik oumayma zeker niet behandelen. Nu niet, nooit niet! "Ik heb oumayma gevraagd of ik mocht komen hoor, ze weet ervan". Mijn moeder kwam naast me zitten "de volgende keer als je komt, dan komt oumayma mee begrepen" en ze draaide aan mijn oor alsof ik een stout jongetje was die een rotzooi had gemaakt. Ik knikte lachend en gaf mijn moeder een kus op haar voorhoofd "ja yema, de volgende keer kom ik met oumayma" "waar is vader eigenlijk?" en keek om me heen "hij is even naar je oom toe". Toen ik dit hoorde kreeg ik een raar gevoel van binnen, maar ik liet het niet merken. Na een uur met mijn moeder, broertjes en zusjes gepraat te hebben, kwam mijn vader thuis. Ik bleef stil en mijn broertjes en zusjes deden net alsof er niets aan de hand was. Mijn moeder stond op en liep naar mijn vader toe "en hoe is het met je broer?" "alhamdoulilah hij heeft ons voor overmorgen uitgenodigd om mee te eten" wacht hoorde ik het nou echt? Ik wilde niet in de buurt van saida komen. Maar ik kon het niet weigeren. Ik hoopte dat mijn vader me niet meevroeg. "ga zitten dan ga ik aan de werkster vragen of ze thee wilt gaan zetten" zei mijn moeder en knipoogde naar me. Ik hoorde mijn vader zijn schoenen uit doen. Toen hij de woonkamer binnen liep groette hij ons en wij groette hem. Nog steeds hij niet door dat ik er zat. Ook al was onze woonkamer noch zo groot. Mijn vader keek ineens de woonkamer rond en eindelijk zag hij me zitten. "weldi?" riep hij met grote ogen en hij sprong op. Hij sprong. "wanneer ben je aangekomen" riep hij blij uit. "hij is er pas een uurtje" antwoordde mijn moeder. Mijn vader liet me los en kwam naast me zitten op de sederi. Het eerste waar hij naar vroeg was oumayma. Ook hij vond het een slechte idee, dat ik haar alleen had achter gelaten. "Vrouwen horen niet alleen thuis te zitten, terwijl hun man lekker op vakantie gaat. Of je gaat samen op vakantie, of helemaal niet!" was wat me vader me vertelde. Hij had gelijk, dat wist ik. Het was eigenlijk ook een domme beslissing die ik genomen had. Maar oumayma ging ermee akkoord. Ik heb haar niet teleurgesteld achter gelaten of zo. Als oumayma er niet mee akkoord was gegaan, dan was ik ook niet gekomen.
Ik vertelde mijn vader dat ik aanstaande zaterdag naar huis zou gaan en het was me geraden ook. Ik was blij dat mijn ouders oumayma zo geaccepteerd hadden.
Mijn moeder kwam erbij zitten en de thee werd geserveerd. De sfeer die er hing, voelde echt heerlijk aan. Het was net zon lekkere sfeer als toen met mijn schoonouders. Er werd gepraat en gelachen. Ik riep de werkster erbij. Ik vond het altijd zielig als ze alleen in de keuken zat, terwijl wij heel veel lol hadden. Ze kwam er vaak bij zitten, maar dan moesten we haar uitnodigen. Ze kwam nooit uit haar zelf, terwijl ze al jaren bij ons werkte. Mijn ouders beschouwden haar als hun dochter en wij als onze zus. Ik nam ook vaak cadeautjes mee vanuit Nederland voor haar of gaf ik haar extra geld voor haar ouders. Ik wist wat er af speelde in Marokko met alle werksters. Ik kon er niet tegen dat ze gezien werden als grof vuil en geslagen werden. Ze hebben evenveel recht op een mooi en fijn leven als ieder ander. Laatst had ik gehoord dat een werkster verbrand werd aan haar voeten omdat ze het eten had verbrand. Ik werd woedend toen ik dit hoorde. Hoe kun je in hemelsnaam zon hart hebben. Hoe kun je mensen nou zon pijn doen. Je zou dit toch zelf ook nooit willen? Je weet toch hoeveel pijn dat doet of hebben zulke mensen geen gevoel?
Na de thee gingen we met z'n allen aan tafel om te eten. Het eten smaakte heerlijk. Wat had ik dit toch gemist. Ik bleef eten totdat er geen plaats meer over was in mijn maag. Na het eten bracht ik mijn koffers even naar mijn kamer. Dan kon ik meteen oumayma bellen. In mijn kamer aangekomen, zag ik dat het 1 en ander veranderd was. Mijn eenpersoonsbed was weg en er stond een grote tweepersoonsbed voor in de plaats. Er stonden bijpassende nachtkastjes bij en de kledingkast was ook veranderd. Dat ze dit in 2 a 3 maanden voor elkaar hebben gekregen. Zo waren mijn ouders altijd. Ze wilden altijd alles op tijd af krijgen. Ik keek in de kledingkast en zag een aantal jurkjes staan. Ik pakte er eentje uit de kast en zag een hele mooie takshita (Marokkaanse jurk) die speciaal gemaakt was voor oumayma. Ik was echt verbaast. Ik vouwde de takshita op en zette het terug in de kast. Ik liet me op het bed ploffen en het lag heerlijk. Ik wilde niet opstaan, dus pakte ik mijn telefoon uit mijn zak om oumayma te bellen. Het leek net alsof oumayma op mijn telefoontje stond te wachten "so hehe ik dacht dat er wat ergs aan de hand was. Ik wacht de hele dag al op je telefoontje. Je hebt vanaf vanochtend niet meer gebeld. Weetje hoe ongerust ik de hele dag al ben. Ik wilde net naar een belhuis gaan om je ouders te bellen.." ik schrok van oumayma en liet haar niet verder praten "oumayma hbiba, waarom was je ongerust? Dat was toch nergens voor nodig?" zei ik om haar gerust te stellen "ja weet ik veel. Je zei zodra het vliegtuig landt bel ik je meteen op. Wat zou jij gedaan hebben als je vanaf 11 uur sochtends niets gehoord te hebben? Je kon toch wel even wat van je laten horen? Het was tenslotte een rechtstreekse vliegtuig. Moet je kijken hoe laat het nu is" oumayma had gelijk. Ik zou ook gek worden als zij zolang niets van zich had laten horen. Het was echt dom van me, maar ik wist niet dat ze zo ongerust zou zijn. Ik had haar wel beloofd om haar te bellen, zodra het vliegtuig geland zou zijn maar die belofte ben ik niet nagekomen. Daarom geef ik haar nu groot gelijk dat ze niet gebeld heeft. Ik kon op z'n minst een smsje sturen, maar ook dat had ik niet gedaan "sorry dat ik mijn belofte niet nagekomen ben hbiba" "saffie ma3lish... zolang het maar niet nog een keer gebeurd oke?" zei ze dit keer wat rustiger "saffie belooft". Al snel raakten we aan de praat en was het weer helemaal goed tussen mij en oumayma. Na een kwartiertje met haar gepraat te hebben, namen we afscheid van elkaar. Ik liep nog even naar mijn ouders en praatte nog een tijdje met hen. Een uurtje later besloot ik naar bed te gaan omdat ik erg moe was door de vlucht. Toen ik me omgekleed had en in bed lag, dacht ik na over de woorden van oumayma "Weetje hoe ongerust ik de hele dag al ben. Ik wilde net naar een belhuis gaan om je ouders te bellen" Nu begreep ik pas waarom iedereen tegen was dat ik alleen gekomen was. Ik besloot om nooit meer zonder oumayma weg te gaan. Ik wilde niet dat zij al die tijd ongerust blijft wachten, terwijl ik van alles geniet. Na lang na te zitten denken viel ik in en diepe slaap.