nooit gedacht dat een jongen zoveel om mij kon geven. (voltooid)

Deel 12

back to Oumayma
ik voelde me vrolijk. mijn buik sloeg op hol als ik alleen maar dacht aan karim, laat staan toen hij naar me lachte en naast me stond. dit was de lekkerste gevoel ter wereld. nooit heb zoiets gevoeld. heb nooit kunnen weten wat verliefdheid nou eigenlijk was, totdat ik het zelf gevoeld had. ik had spijt dat ik van hem weg liep, maar ik kon niet anders. ik voelde me niet goed, wist niet wat ik moest reageren. ik keek op het servetje waar zijn nummer op stond. zou ik het lef hebben om hem te bellen? of zal ik hem alleen maar smsen? ik werd al zenuwachtig bij de gedachte. ik scheurde het stukje waar zijn telefoonnummer op zat en stopte het stukje in mijn telefoon. ik keek opzij en zag btisame geheimzinnig lachen. ik gaf haar een zachte klap tegen haar arm en stak mijn tong naar haar uit en voelde hoe ik rood werd waardoor ik uit het raam ging kijken. zal hij ook aan mij denken? zal hij precies hetzelfde voelen als dat ik nu voel? zal hij ook vlindertjes in zijn buik krijgen als hij aan mij denkt? nee joh, dat kan toch niet. kijk hoe knap hij is. hij is mij zeker aan het testen, of ik ook zo makkelijk ben. nee joh, hij is heus niet op mijn uiterlijk gevallen, dat kan echt niet. ik voelde een steek in mijn hart. waarom kan ik nou niet zo zeker van mezelf zijn? waarom zwerven er altijd van die waarom vragen in mijn hoofd? waarom wordt ik weer verdrietig als ik vrolijk ben? ik voelde een traan langs mijn wang glijden en veegde het snel weg. ik voelde de hand van btisame op mijn arm en fluisterde geschrokken"wat is er hbiba?" ik schudde mijn hoofd en keek weer uit het raam. ik voelde me zo appart tussen alle andere mensen. ik moet karim gewoon vergeten. hij kan gewoon niet op me zijn gevallen. hij kan me gewoon niet knap vinden, want anders vond ik dat ook wel van mezelf. wie valt er nou op zon lelijkerd als mij? niemand toch? a3oudo billah midna shajtani rajim. mijn gedachtes sloegen weer op hol. "papa, kunnen we even stoppen? we moeten bidden" zei ik tegen mijn vader want ik had echt behoeftes om te bidden "waga a benti, ik was al van plan, ben even een parkje aan het zoeken of een moskee waar we in kunnen bidden insha'allah" ik voelde een opluchting. altijd als ik niet gebid had, dan voelde ik me altijd zo raar. dan sloegen mijn gedachtes altijd op hol, de shajtan fluisterd dan de ergste dingen in mijn oor allah je7fed. al gauw stopte mijn vader bij een moskee waar we konden bidden. ik haaste me samen met btisame naar binnen, deden de rituele wassing, en gingen bidden. toen we klaar waren voelde ik een soort opluchting. alsof iets eindelijk weg was, dat me ongelukkig maakte. wat gaf dat toch een heerlijk gevoel. we stapten weer in de auto en reden richting ons huisje in fes. de ouders van btisame hadden een huisje naast ons. zo konden btisame en ik ons niet vervelen. we zijn altijd bijelkaar. waar we ook heen gaan. in fes aangekomen brachten we onze koffers naar binnen en ik plofte op mijn bed. hehe eindelijk een bed om op te liggen en viel in slaap. ik droomde opeens over karim. hij woonde naast ons huis ze3ma. ik moest even wat halen uit de winkel en kwam hem daar tegen. ik had gewoon het lef om tegen hem te gaan praten en leerde hem snel kennen. hij gaf me een kus op mijn voorhoofd "oumayma" zei hij met een zachte stem tegen me "zou je het erg vinden, als ik samen met mijn ouders langs kom, om je om je hand te vragen?" zei karim verlegen. ik keek hem met grote ogen aan en schreeuwde het uit "ja natuurlijk" en omhelsde hem strak. ik voelde me zo gelukkig, nog nooit had ik me zo gevoeld. hij lachte met zijn mooie kuiltjes in zijn wangen en voelde hoe ik smolt. hij kwam dichter bij om me een kus te geven waardoor ik dacht dat het allemaal werkelijkheid was, dus opende vrolijk mijn ogen en vormde me lippen. toen ik mijn kamer voor me zag, voelde ik de tranen in me op komen. waarom voel ik me toch zo ongelukkig? ik heb alles lieve ouders, lieve broer, mooi huis, school alles. waarom voel k me dan toch zo rot van binnen. ik voelde de tranen langs mijn wangen glijden en verstopte mijn gezicht onder de dekens. "Oumayma, schiet op! we krijgen zo visite a hbiba" ik stond met tegen zin op en liep naar de spiegel in mijn kamer. je kon zien dat ik gehuild had. ik bekeek mezelf goed. wat ziet karim nou in me? heb geen mooie ogen, heb geen mooie lippen, mijn neus is normaal. ewa hoe kan hij nou verliefd op me zijn? ik pakte mijn telefoon en haalde het briefje eruit met zijn telefoonnummer. "sorry karim, ik heb je door!" zei ik verdrietig en scheurde het in kleine stukjes en barste weer in tranen uit "oumayma schiet opppp" hoorde ik mijn moeder weer geirriteerd. ik stond op en liep naar de douche om mijn gezicht te wassen. liep naar beneden en hielp mijn moeder voor de familie die elk moment binnen kon lopen