nooit gedacht dat een jongen zoveel om mij kon geven. (voltooid)

Deel 23

Karim
Na zeker een half uur oumayma in mijn armen te hebben lieg ik haar met tegenzin weer los "we moeten weer terug hbiba, straks denken je ouders nog dat ik je ontvoerd heb" zei ik met een knipoog tegen oumayma. Ik kon aan haar merken dat ze liever gewoon in mijn armen zat, maar toch knikte ze. Met mijn arm om haar zij maakten we onze wandeling af. Ik merkte hoe vele meisjes oumayma jaloers aankeken, maar zodra ze mij zagen, keken ze meteen de andere kant op. Het voelde goed om oumayma aan mijn zij te hebben. Maar wat vooral goed voelde was dat ze insha'allah binnenkort mijn vrouwtje zou worden. Ik gaf haar een kus op haar hoofd, waardoor ze nog dichter bij me kwam lopen. Na een kwartier kwamen we steeds dichter bij de toekomstige familie. Ik moest lachen van deze gedachte. Het maakte me zo gelukkig. Hoe dichter we bij de rest aankwamen, hoe nerveuzer oumayma begon te worden. Dat merkte ik gewoon aan haar manier van lopen en praten. Wanneer ik wat tegen haar zei, hoorde je een rilling in haar stem van de zenuwen. We lieten elkaar los want het is natuurlijk fdiha als je met een meisje hand in hand loopt. Ik begon gek genoeg ook steeds zenuwachtiger te worden. Zal mijn moeder het grote nieuws verteld hebben? Hoe zal mijn vader gereageerd hebben? Hoe zouden haar ouders gereageerd hebben? Allerlei vragen dwaalden door mijn hoofd, waardoor ik bang begon te worden. Ik keek oumayma aan en zij mij. Ineens proeste ze het uit. "waarom lach je?" vroeg k haar verwarrend. "haha, kijk hoe gestrest wij doen" ze had gelijk. Het leek net alsof ons leven ervan af hing. Eigenlijk wist ik wel beter. Ik zal een moord plegen zal ik oumayma kwijt raken. Ik keek haar aan en ik moest ook lachen van ons tweetjes. De familie kwam steeds meer in zicht. Toen we bij ze aankwamen begonnen ze te joelen. Ik zag hoe oumayma rood werd. Ze wist niet hoe ze moest reageren. Ze boog haar hoofd en bleef verlegen staan. Haar moeder stond op en omhelsde haar dochter strak "mijn dochter wordt insha'allah een vrouw" zei ze blij en liet een traan van blijdschap vallen. Vervolgens stond iedereen op en feliciteerde ons. Gelukkig was alles goed gegaan en was iedereen trots op ons. Ik keek naar oumayma die helemaal onder de tranen zat. Het was een emotioneel meisje, zo'n conclusie kon en mocht ik gewoon trekken. Ik zal er alles aan doen om haar de gelukkigste vrouw ter wereld te maken. Nooit zal ik een meisje als oumayma leren kennen. Ze was speciaal en meisjes zoals haar waren zeldzaam. We gingen met z'n allen zitten om el fatha te lezen en om de verlovingsfeest te plannen. Omdat ik nog twee weken in marokko bleef, planden we het op volgende weer woensdag bij ons thuis. Toen alles besproken was begon iedereen weer te joelen. Wat voelde ik me toch trots. Het liefst rende ik naar oumayma toe en gaf ik gewoon waar iedereen bij zit een dikke knuffel. De vlinders vermenigvuldigden zich met de dag. Nooit heb ik hierover kunnen dromen. Twee maanden terug, was ik nog vrijgezel die zich kapot werkte in het ziekenhuis. Twee weken in Marokko en moet je me nu eens zien. Ik ben verloofd met het meisje van mijn dromen, die ik in Nederland heb leren kennen. Het leek wel een jaar. De tijd vloog en heb zoveel meegemaakt in zo'n korte tijd. het begon laat te worden, dus gingen we alles opruimen om te vertrekken. Bij de parkeerplaats aangekomen, namen we alvast afscheid van elkaar. We stapten de auto's in en reden achter elkaar aan. Mijn 2 broertjes gingen met mij mee in de auto en de rest in de auto van mijn vader. Terwijl mijn broertjes aan 1 stuk door praatten, zat ik met mijn hoofd in de wolken. Ik droomde van een gezinnetje met mijn oumayma en de kindjes die we samen hadden. We waren dol gelukkig. Thuis aangekomen had ik nog zo'n twee uur met mijn ouders gepraat over het verlovingsfeest. Uiteindelijk ging ik naar bed, omdat ik erg moe was. Ik lag nog wat te dagdromen over vandaag. Het was weer eens een dag om niet te vergeten. Oumayma werd binnenkort gewoon mijn vrouwtje. Bij deze gedachte voelde ik de vlinders in mijn buik fladderen. Bzzt... bzzt... ik had een smsje ontvangen "nooit heb ik een jongen als jou leren kennen, die ik kon vertrouwen en niet van hoef weg te rennen. In zo'n korte tijd heb je vlinders doen vliegen, je weet dat ik moeilijk hierover kan liegen. Jou liefde voor mij is een zegen, daarom beloof ik je hierbij een leven met veel liefde zonder regen. Liefs je allerliefste vrouwtje Oumayma" ik werd stil bij het lezen van dit smsje. Het was zo'n mooi smsje. Ik las het nogmaals en herhaalde het een aantal keer. Met oumayma in mijn gedachte viel ik in een liefdevolle, zachte slaap.