nooit gedacht dat een jongen zoveel om mij kon geven. (voltooid)

Deel 15

karim
"karim... karim opstaan" hoorde ik een vrouwstem. huh wie is dit? ik opende mijn ogen en zag mijn moeder naast me staan. maar natuurlijk ik ben in marokko. haha is wel eventjes wennen hoor want ben gister middag pas aangekomen "opstaan a weldi je moet even naar je oom in mekness. hij vroeg om je hulp dus snel" eigenlijk had ik helemaal geen zin, maar ik kon nooit nee zeggen tegen mijn moeder. ik stond op en nam een heerlijke douche. gisternacht werd ik gebeld door iemand. jammer genoeg was het prive. ik hoopte zo dat het oumayma was. toen we elkaar in de boot tegen kwamen, zwaaide ze naar me dus het was een goed teken. iets in me zei gewoon dat zij het was, maar ik had jammer genoeg geen bewijs. ik stond nog wat over oumayma te dromen onder de douche totdat ik mijn moeder nog harder hoorde schreeuwen. haha marokkanen ook altijd, walou geduld lachte ik in mezelf. ik stapte de douche uit en trok mijn kleding aan. het ontbijt stond al klaar dus ik kon meteen aan tafel. snel at ik mijn ontbijt op, niet veel natuurlijk want bij mijn oom werd ik altijd als een varken vetgemest. toen ik klaar was gaf ik mijn moeder een kus op haar voorhoofd en rende naar mijn auto "karim, niet te lang daar blijven oke, ik ga een oude vriendin uitnodigen. ze is gisteren ook aangekomen dus wees niet al te lang weg" riep mijn moeder me nog na. ik stak mijn duim op dat ik het goed vond en startte de motor en zette een lekker muziekje aan. het was 9 uur en het was al aardig warm. wat was ik toch blij met mijn airco zeg. het duurde niet lang of ik kwam alweer bij mijn oom in meknes aan. hij stond voor de deur me op te wachten. haha meskien die oude man. ik stapte mijn auto uit en omhelsde hem strak "a weldi hoe is het met je?" "goed a 3emi en met u?" antwoorde ik beleefd terug "alhamdoulilah a weldi kom verder" en ik liep mijn oom achterna naar de woonkamer. zoals ik al zei, het eten stond al op tafel. gelukkig had ik niet veel op, want ik kon echt heel moeilijk iets weigeren. mijn oom is meskien weduwe. zijn vrouw was kort na de bevalling van zijn 3e kind (een dochter) overleden zon 19 jaar terug allah jer7emha. sinds dien woont hij alleen samen met zijn zoon van 24 en 2 dochters waarvan de een 21 was en de jongste 19. ondanks hij weduwe is, heeft zijn kinderen heel goed opgevoed. iedereen is bezig met zijn studie en zijn zoon van 24 had een eige kappersallon voor zowel vrouwen als mannen. ik raakte met mijn oom in gesprek en vertelde hem wat mijn baan was en hoe het leven zonder mijn ouders en broertjes en zusjes in nederland was. niets. "a weldi is het niet tijd voor je om te trouwen?" ik moest lachen om zijn opmerking en meteen dacht ik weer aan oumayma "ewa k ben nog niemand tegen gekomen" en ik knipoogde naar mijn oom. "ewa a weldi als je niemand tegen bent gekomen, je hebt zat neefjes en nichtjes toch? waarom neem je niet 1 van hun?" ik keek mijn oom lachend aan. k kon er geen antwoord op geven of eigenlijk wel. ik wilde uit liefde trouwen, en niet zomaar omdat ik een vrouw nodig had, iemand uit de familie pakken. ook heb ik besloten om geen enkele vrouw uit marokko te nemen, want die waren erg moeilijk te vertrouwen. ze moest nog het 1 en ander leren en dat bespaarde ik me liever, vooral omdat ik een drukke baan had "a weldi luister, ik heb het met je moeder besproken. ze zei dat ik bij jou moest wezen, daarom heeft ze je hierheen gestuurd" ik keek mijn oom raar aan. het is toch niet wat ik dacht he? "weldi ik wil dat jij de man wordt van mijn dochter saida" ik keek mijn oom geschrokken aan. nee, haar wilde ik niet. nee, zij was wel de laatste die ik wilde als vrouw. ze zat al jaren achter me aan, maar ik heb altijd nee tegen haar gezegt en negeerde haar volkomen. dus hiervoor moest ik dringend komen? kon ik net zogoed thuis blijven. sinds ik mijn baan, zijn er zoveel mensen langs gekomen voor hun dochters bij mijn ouders. "3emi, ik wil u niet teleurstellen" maar hij liet me niet uitspreken "ik weet het a weldi, jij bent eeen jongen met een hart van goud, je bent goed tegen jong en oud, je staat voor iedereen klaar en ik wil je niet met een buitenstaande die niet in de familie zit zien trouwen" door deze laatste zin werd ik boos "wat?" mijn oom zag dat ik boos werd "3emi, ik heb u altijd gerespecteerd, maar wat u net tegen mij zei had u echt niet moeten doen. ik en mijn ouders bepalen zelf met wie ik ga trouwen. of het nou wel familie is of niet. onthoud dit goed 3emi en vergeet dit niet! en wat ik dus wilde zeggen dat maak ik nu af. ik wil u niet teleurstellen, maar helaas ik wil uw dochter niet!" en ik stond boos op. mijn oom keek mij geschrokken aan. ik stapte boos mijn auto in en reed richting huis. waarom zegt mijn oom nou zoiets? in fes aangekomen stopte ik bij een winkel om even snel boodschappen te doen want ik had trek in iets lekkers voor vanavond. ik haalde wat vlees, groente en couscouse. we kregen toch visite dus de couscouse zou goed van pas komen. toen ik klaar was met afrekenen liep ik naar mijn auto. in de verte zag ik een meisje lopen. haar figuur deed me herinneren aan oumayma. zal dat 'r zijn? omdat ik zo erg twijfelde wilde ik het meisje van dichtbij zien. ik reed het meisje achter na en toen ik langs haar reed zag ik die mooie ogen van haar en de vlinders fladderden weer vollop in mijn buik. volgens mij voelde ze zich bekeken dus reed ik door, voor het geval ze me zag. waarom reed ik door? nu ik de gelegenheid had om tegen haar te praten, rijd ik langs haar en praat ik niet eens tegen haar. ik werd boos op mezelf maar voelde me toch vrolijk. mijn dag was slecht begonnen maar werd weer goed gemaakt. nooit heb ik me zo vrolijk gevoeld. eigenlijk had ik nog geen zin om naar huis te gaan dus ging ik maar een stukje rijden. ik had iets van 2 uur gereden en vond het wel weer genoeg en reed weer naar huis. thuis aangekomen zag ik een onbekende auto voor de deur staan. dat zullen zij wel zijn. toen ik de voordeur open deed hoorde ik gelach en gepraat door elkaar heen. het was dus erg gezellig daar binnen. ik liep even naar de keuken om het eten neer te zetten en vroeg aan de werkster of ze dit voor straks klaar wilde maken. ze knikte en ik gaf haar een kus op haar voorhoofd. ik voelde me nogal zenuwachtig voor de mensen die ik straks zou gaan ontmoeten. toen ik binnen kwam stelde mijn moeder me voor aan haar oude vriendin, haar man en zoon. de vrouw zag er erg aardig uit. ze glimlachte naar me en die glimlach kwam me erg bekend voor. toen ik de man groette kwamen zijn ogen me weer erg bekend voor. de jongen stond vervolgens op en groette me ook van harte. ik lachte naar hem en stelde me ook aan hem voor. ik zag aan de jongen dat we erg goed bevriend konden worden want zijn eerste indruk beviel me wel. ik hoorde mijn zusjes kakelen als kippen. toen ik wilde zitten zei mijn moeder "je bent nog iemand vergeten a weldi, hun dochter is ook gekomen" ik voelde me nogal dom, want ik keek de woonkamer niet rond om te kijken wie er nog meer gekomen was. ik stond op en keek naar mijn zusjes, waar nog een meisje tussen zat. omdat al hun gezichten ervoor zaten zag ik alleen een hoofddoek. ik werd er wel nerveus van. een van mijn zusjes schoof op zodat ik het meisje kon groeten. nee, is zij dat echt. mijn ogen vielen bijna uit mijn oogkassen. neeeeeee, is zij dat nou echt. ik kon het niet geloven en zij waarschijnlijk ook niet. ik voelde me gelukkig worden en kon mijn ogen niet van haar afhouden en zij volgens mij ook niet van mij. allebei keken we elkaar geschrokkken aaan. ik merkte dat ze in paniek raakte dus liep ik op haar af en groete haar van harte. toen ik haar een hand gaf, wilde k haar niet meer loslaten. het meisje van mijn dromen zat gewoon in ons huis. het huis van mijn ouders, het huis waar ik in slaap en woon. dit had ik echt nooit kunnen wensen of dromen. ik straalde ineens van geluk en oumayma werd knal rood en zag hoe ze verlegen haar gezicht verborg en een zachte "sallam" uit haar mond liet komen "wa aleikom sallam" antwoorde ik vrolijk terug. ze keek me aan en lachte naar me en trok haar hand weer terug. ik was zoo blij dat ze hier was. het liefst zou ik nu naar mijn moeder gaan en vertellen dat zij mijn droomvrouw was en hoeveel ik o zo verliefd op haar was. ik wilde het gewoon uitschreeuwen. nog nooit was ik zo blij om iemand te zien als vandaag. mijn dag kon vandaag gewoon niet meer stuk. ik merkte dat 1 van mijn zusjes me vreemd aan zag staren waardoor ik rood werd. volgens mij had ze iets door "dat is hun prachtige dochter" zei mijn moeder tegen mij en of ze prachtig was. ze was schitterend, beeldschoon was ze. ik ging naast haar broer zitten om hem wat beter te leren kennen, in de hoop dat ik zo in contact met hun kon houden voor in nederland "ben jij niet die dokter die mijn dochter haar wond had behandeld?" vroeg haar vader aan mij "ja a 3emi, dat was ik. dus daar ken ik u van" zei ik schijnhijlig waaar ik eigenlijk niet van hield. "tbarkallah, ewa a weldi ik heb last van mijn rug, kijk eens even wat ik heb" zei de man voor de grap waardoor we allemaal moesten lachen. het was een dag om niet te vergeten. ze zouden vandaag bij ons gaan eten. ik raakte aan de praat met brahim haar broer. het was een aardige gozer en wist wat ook van wat hij zei. het was een jongen met hersens en daar hield ik van. af en toe keek ik naar oumayma die druk met mijn zusjes in gesprek was. wat was ze toch mooi. ik was zo in de wolken en hoopte echt dat ze mijn vrouwtje zou worden. ik wilde haar zo graag leren kennen maar ze is zo onbereikbaar. het zou een zware klus worden, dat wist ik in ieder geval 100% zeker. ook al zou het jaren duren, k zal er alles aan doen om haar te leren kennen en om in contact met haar te komen. kosten wat het kost.