nooit gedacht dat een jongen zoveel om mij kon geven. (voltooid)

Deel 32

Karim

het is nu 4 dagen geleden, dat ik van marokko vertrok. elke seconde dacht ik alleen maar aan oumayma en aan onze verlovingsfeest. ik voelde me de gelukkigtse persoon van de wereld. dit meisje was zo werelds, zo mooi en goed. ik mocht wel trots zijn, om haar als verloofde te hebben en als vrouw te krijgen. ik keek even naar mijn verlovingsring en moest lachen. door de warmte waren mijn vingers zoo opgezwollen. toen oumayma de ring eromheen wilde doen, lukte het niet. ze schaamde zich meskiena, dus hadi k haar geholpen. wat was ze toch mooi als ze verlegen is. ik had nog heel wat foto's gemaakt samen met haar. omdat ik toch niks te doen had dan op de bank te zitten luieren, trok ik mijn kleren maar aan om de foto's te laten ontwikkelen. de mooiste zou ik uitzoeken en laten vergroten en in laten lijsten. net toen ik wilde vertrekken, ging de huistelefoon. ik had geen zin om op te nemen, maar het kon ook belangrijk zijn. ik rende naar de telefoon en nam hem op. het was mijn oom in marokko. versteld stond ik eigenlijk niet, want hij was de enige die mij altijd op mijn huistelefoon belde. ik praatte over koetjes en kalfjes "maar weldi... ik wil het even over oumayma hebben" zei mijn oom. bij het horen van haar naam, voelde ik me weer helemaal lekker. maar waarom zou mijn oom het over oumayma willen hebben? "ja wat is er met haar a 3emi?" ik hoorde dat het eventjes stil was aan de andere kant van de lijn "hallo?" "ja a weldi, sorry maar ik wilde het dus hebben over oumayma. ik weet niet wat er gaande is maar je moet uitkijken voor haar" ik schrok bij het horen van deze woorden "wat bedoeld u?" zei ik vragend "saida" en meteen wist ik wat mijn oom wilde "luister 3emi. ik ben nu verloofd met oumayma en denk maar niet dat ik haar ga verlaten" zei ik boos "nee dat is het niet, laat me uitpraten" zei mijn oom vlug "saida was vandaag in de stad met een vriendin. ze kwam daar oumayma tegen samen met een jongen" ik schrok me dood bij deze woorden. ik liet mijn oom niet uitpraten "denk je nou echt dat ik gek ben ofzo. oumayma loopt nooit met jongens rond, tenzij ik of haar broer is die met haar is" riep ik weer boos "a weldi laat me nou uitpraten... saida zei dat oumayma keihard tegen haar aan was geknald en dat ze haar vervolgens, samen met die jongen, kapot uit had gescholden" nu werd ik echt boos en hing de telefoon, binnen no time op. en dit noemt zich een oom? ik durf te wedden dat oumayma dit soort dingen niet doet. k hoorde de telefoon weer rinkelen maar liet hem gewoon gaan. ik had nu even geen behoefte om te praten. als het dringend is, dan hebben de belangrijke personen mijn mobiele nummer waar ik dan bereikbaar op ben. ik plofte neer op de bank en ging met mijn vingers door mijn haren. nadat ik zeker 15 minuten gezeten had bedacht ik me dat ik iets ging doen, maar wat? ik dacht na en opeens wist ik het weer. ik stond weer op en liep naar buiten en sloot de deur achter me dicht. eerlijk gezegt zaten de woorden van mijn oom me niet lekker. ik besloot om na de fotorolletjes, oumayma maar te bellen. haar kon ik echt vertrouwen en als ze iets verzwijgt, dan merk je het meteen. in de auto zweefden de woorden van mijn oom in mijn hoofd "ze zag haar met een jongen en schold haar uit" nee joh... dat is oumayma niet. ik stelde maar voor om lekker te gaan winkelen in de stad, na het brengen van de rolletjes. zo gezegt zo gedaan, ik bracht de rolletjes weg en ze zouden over 3 dagen klaar liggen en reed meteen door naar de stad. wat was ik hier toch lang niet meer geweest. ik had het zo druk met mijn werk, dat als ik een broek of truitje wilde hebben, ik gewoon naar de winkelcentrum ging. in de stad aangekomen, parkeerde ik snel mijn auto. bij de winkels aangekomen, zag ik heel veel leuke dingetjes voor oumayma. ik liet ze natuurlijk ook niet liggen, dus kocht al het leuke dat ik tegen kwam. 'nu maar hopen dat zij ze ook leuk vind' dacht ik bij mezelf. "heyy karim" hoorde ik achter me en draaaide me om "heyy samir" riep ik blij. wat had ik deze jongen toch gemist. samir was een goede jongen en was samen met hem opgegroeit. het was zon toffe kerel. hij was de gene die mij steunde, toen mijn ouders terug gingen naar marokko. altijd als er wat was, kon ik bij hem terecht en andersom. ik omhelsde samir strak "ewa wat heb ik nou gehoord?" zei samir. ik wist dat hij het over de verloving ging hebben. hij was dit jaar niet in marokko, dus kon hij ook niet bij de verloving aanwezig zijn "wat heb je gehoord" zei ik terug "is onze karim in love " ik moest lachen om zijn houdin en knikte "ben al verloofd bro" en stak mijn hand omhoog "ik wil letterlijk alles, elk detail te horen krijgen" ik vertelde hem alles van het begin tot het eind. van hoe ik haar leerde kennen tot mijn vertrek naar nederland. we waren ondertussen al bij mij thuis beland. toen ik klaar was met mijn verhaal zei samir opeens "ik wist allang dat je verliefd was. ik zag het vanaf het begin al aan je, maar ik wilde je niet ermee lastig vallen voor het geval het niet wederzijds is. wallah ben echt blij voor je" en hij omhelsde me strak. "maar je hebt dus hele inkopen gedaan voor d'r" zei samir lachend. ik keek naar de tassen die op de grond lagen en moest lachen."ik had niet eens doorr dat het er zoveel waren, ik bleef kopen, kopen, kopen" samir moest lachen "ewa wat liefde met je doet" we hadden het nog over koetjes en kalfjes, totdat zijn vrouw hem belde. we namen afschijd en sloot de deur achter hem dicht. toen ik binnen was rende ik meteen naar mijn telefoon. ik had gewoon behoefte om oumayma te spreken. ik drukte op haar naam en hij ging over. het duurde wel lang voordat ze opnam "ja" hoorde ik haad zeggen. ik wist meteen dat er wat mis was. ze wilde het me eerst niet vertellen maar uiteindelijk vertelde ze het toch. ik schrok van wat ze me vertelde. mijn oom had alles andersom verteld. de dingen die saida oumayma had aangedaan had mijn oom heel anders verteld. ik wist wel dat oumayma dat niet zou doen ik wist het. diep in me hart voelde ik een soort van trots. ik was trots op haar houding en karakter. ik wilde oumayma niet vertellen over mijn oom, ook al vond ik het erg om het voor het te verzwijgen. ik vond het jammer dat saida zo tegen haar was en vooral omdat het familie is. ik vergat alles en probeerde oumayma aan het lachen te maken en haar op te vrolijken. na heel wat gepraat te hebben besloot ik weer om op te hangen. ik nam afschijd van mijn lieverdje en hing op. eigenlijk wilde ik mijn oom nu opbellen en hem vertellen wat er echt gaande was, maar ik wilde mijn tijd hier niet aan verdoen. ik besloot om wat te eten te maken en daarna languit achter de tv te gaan zitten en genieten van de rust, voordat ik weer aan het werk ging.