nooit gedacht dat een jongen zoveel om mij kon geven. (voltooid)

Deel 3

"ik wacht hier in de wachtruimte op je" zei mijn vader verdrietig en de zuster liep weer verder met mij op het bed.

de operatie duurde niet lang. het duurde ongeveer 3 kwartier en alle glasscherven waren uit mijn voet gehaald. toen ik wakker werd zag ik dat ik in een kamer zat en mijn vader, moeder en broer Brahim zaten om mij heen. je kon goed zien dat ze allen gehuild hadden want hun ogen waren erg rood. "benti je bent wakker, heb je pijn?" zei mijn moeder bezorgt. "nee mama ik heb geen pijn alhamdoulilah. ik ging rechtop te gaan zitten en wilde kijken hoe mijn voet eruit zag. het zat helemaal onder het verband en het zag er erg dik uit. opeens kwam de dokter binnen. "goede-avond Oumayma hoe voel je je? " zei hij met een kleine glimlach op zijn gezicht. "goede-avond dokter, ja ik voel me alhamdoulilah goed" zei ik met een gebogen hoofd "dat is mooi om te horen. je voet zag er niet best uit, er zaten veel scherven in je voet. sommige zaten zelfs erg diep maar ze zijn er gelukkig allemaal uit. je moet een weekje of 2 op krukken lopen zodat je voet zich goed kan opknappen. het is wat donker dus wil ik liever dat je vanavond hier overnacht, maar morgen vroeg mag je insha'allah weer naar huis" zei de dokter met een grote glimlach op zijn gezicht. al die tijd keek hij mij aan, maar ik ontweek zijn ogen en hield me meer met mijn voet bezig. "dank u wel dokter"zei ik zacht en de dokter wenste ons een fijne avond en liep weg. "yallah fatima het is 11 uur we moeten gaan, bentna moet goed rusten" zei mijn vader tegen mijn moeder. mijn moeder omhelsde me strak en ik kuste haar op haar voorhoofd. "ik kom je morgen ochtend ophalen oke" zei mijn broer lief en bedankte hem. allen liepen ze weg richting huis, behalve ik. ik bleef alleen achter, helemaal alleen op de kamer. ik ben nooit alleen ergens wezen slapen. altijd was mijn broer erbij of mijn moeder en anders logeerde ik nooit. vanacht kreeg ik helemaal geen slaap ondanks ik het toch probeerde. deed de tv aan maar er was niks op tv dus deed ik hem weer uit. de nacht verliep langzaam en verveelde me heel erg waardoor ik toch in slaap viel. om 6 uur werd ik weer wakker. ik had erge dorst dus piepte ik een zuster op en al gauw stond ze voor de deur "goede-morgen Oumayma, heb je lekker geslapen?" en ze deed de gordijnen open "ja hoor" loog ik en wreef in mijn ogen door de velle zonlicht "waarmee kan ik je van dienst zijn?" zei de zuster aardig "ik heb erge dorst, kan ik misschien wat te drinken krijgen?" "o ja natuurlijk zal ik ook meteen je ontbijt brengen anders?" eigenlijk had ik geen honger maar mijn ontbijt zo vroeg of laat toch gebracht worden dus knikte ik maar. 5 minuten later was de zuster terug met een dienblad met 2 sneetjes brood, kleine plastic potjes met jam, chocoladepasta, boter, pindakaas en een plakje kaas. "wat wilt u hierbij drinken?" vroeg de zuster mij terwijl ze de dienblad voor mij neer zette "uhm doe maar een glas water en thee alstublieft" de zuster knikte en al snel kwam ze met 2 bekertjes thee en lekker koud water. ik bedankte de zuster en de zuster liep weer weg. snel dronk ik het water op. wat had ik een dorst zeg. vandaag zou ik waarschijnlijk niet naar school gaan en als ik zou gaan dan zal ik niet de hele dag op school doorbrengen. ik keek opzij en zag een telefoon staan, piepte de zuster weer op en al gauw stond ze weer voor de deur "u had me weer opgepiept?" zei ze dit keer lachend "ja, sorry maar ik wilde graag naar huis bellen. mag dat met deze telefoon hier?" "maar natuurlijk, je moet wel eerst een 0 intoetsen en dan kan je bellen" ik bedankte de zuster en de zuster liep weer weg, pakte de telefoon en belde mijn broer op. "hey Brahim met mij, zou je misschien kleren mee willen nemen?" "o ja is goed, ik zie je zo saffie?" ik bedankte mijn broer en hing weer op. na een uurtje stond mijn broer bij mij in de kamer en gaf me mijn kleding die ik ook snel aantrok. k deed een arm op de schouder van Brahim en hinkelde samen met hem naar de bali om door te geven dat ik naar huis ging. toevallig stond de dokter er ook "deze keer goed uitkijken" zei hij en gaf me een knipoog. ik voelde hoor ik rood werd en boog snel mijn hoofd zodat hij het niet kon zien. "over ander halve week moet je even langs komen zodat ik de hechtingen eruit kan halen oke?" ik knikte en nam afschijd van de dokter en de zusters en hinkelde weer naar de auto van mijn broer Brahim. hij ging de eerste 3 uurtjes niet naar school zodat hij me kon ophalen en naar huis kon brengen. "zullen we even de krukken halen bij de zorgverzekeraar?" vroeg ik aan brahim en hij stemde toe. snel hadden we de krukken gehaald en reden weer naar huis. thuis aangekomen zag ik hoe mijn moeder bezorgt op de sederi voor zich uit zat te staren "benti, mimti mimti mimti beshwia gelsi gelsi"(dochter, rustig aan ga maar zitten) "hoe is het met je? heb je pijn?" ik stelde mijn moeder gerust en begon met mijn moeder te kletsen. mijn broer was ondertussen naar school gegaan.
2 weken waren alweer voorbij en de hechtingen waren eruit. school was eindelijk ook afgelopen en over 3 dagen zouden we naar marokko gaan. ik kon al goed lopen op mijn voet. wel had ik veel littekens op mijn voet zitten. ik keek er echt naar uit om naar marokko te gaan. de mensen heb ik ook zo erg gemist. ik wilde nog snel een truitje halen uit de stad en had btisame gebeld of ze mee wilde. ze stemde toe en samen met haar zou ik zo snel naar de stad gaan in de hoop dat truitje nog te zien hangen.