nooit gedacht dat een jongen zoveel om mij kon geven. (voltooid)

Deel 18

ik werd met wat flinke hoofdpijn wakker. komt zeker omdat ik vanacht gehuild had. ik kon elke stukje herinneren, alsof het scène's waren in een film. ik stond op en voelde me ook nog heel erg duizelig. met mijn hand tegen mijn voorhoofd liep ik naar de spiegel. gelukkig vielen mijn ogen reuzen mee, wat was ik toch bang dat ze opgezwollen zouden zijn. toen ik naar de douche liep kwam mijn broertje zijn kamer net uit "sba7 el gir zusie" zie hij vrolijk "sba7 el gir" zei ik chagerijnig terug "oeft hoe bedoel je ochtendhumeur " ik moest lachen om zijn opmerking "hey kom ik ga straks naar het strand ga je mee?" vroeg hij lief. wat was ik toch blij met zo'n broer zeg en als ik naar het strand ging had ik be3da nog wat afleiding. ik stemde toe, waste snel mijn gezicht en ging naar beneden om te ontbijten want we moesten vroeg vertrekken. toen brahim en ik klaar waren met het ontbijten gingen we ons snel omkleden. ik trok een witte linnen broek met een mooie roze jurkje en een wit truitje eronder aan "brahimmmmm" riep ik hard dat heel de buurt me kon horen "wat is er" zei mijn broer geschrokken" "whehe ik weet niet wat voor schoenen ik aan moet doen " opgelucht dat het alleen over de schoenen ging koos hij roze slippers die mooi bij mijn outfit stonden "hey brahim met wie gaan we eigenlijk? je mag de auto van papa niet gebruiken" "ja, we gaan met iemand mee rijden, maar ik vond het zielig om je alleen te laten " ik keek mijn broer raar aan "dus we rijden met een jongen mee" "aub ga mee, oumayma plzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz" zei mijn broer met een pruillipje. pff hij weet dat ik nooit met jongens hang en dan wilt hij nu dat ik mee ga met hem en zijn vriend naar het strand "oumayma als jij niet gaat dan ga ik ook niet hoor, dus zeg maar" "ewa je hebt toch met hem afgesproken? dan ga je het toch niet wegens mij afzeggen" mijn broer keek me dit keer heel lief en smekend aan. iets in me zei dat ik niet mee moest gaan, maar ik kon nu moeilijk nee zeggen tegen mijn broer en al helemaal als hij zo doet. "brahim, waarom doe je me dit aan" hij kwam op me af en omhelsde me strak "wallah ik hou van je zusie was bang dat je toch nee ging zeggen" "ja ja ja ja kom nou maar" blij liep mijn broer me achterna. beneden aangekomen hoorde we getoeter "yallah hij wacht" riep mijn broer. ik nam afscheid van mijn vader en moeder "pas goed op je zusje" riep mijn vader naar mijn broer. mijn broer nog wat na en liep naar de auto. ik ging even naar de keuken wat te drinken meenemen want het is een lange reis, voordat we eindelijk aankomen. "OUMAYMA SCHIET OP" hoorde ik buiten. ja ja ja rustig zei ik in mezelf. ik stopte een flesje in mijn tasje en liep naar buiten. toen ik net de deur dicht gooide zag ik iemand die ik op dit moment liever niet had willen zien: KARIM. ik keek geschrokken voor me uit. ik wilde niet meer mee, k had geen zin meer om mee te gaan "ewa oumayma zied schiet op man" ik kon nu niet meer terug. dat zou opvallen. karim stapte uit, om de deur van de auto voor me open te doen. met tegenzin stapte ik de auto in. ik voelde de ogen van karim in mijn rug prikken. toen hij de deur dicht deed keek brahim me gemeen aan "ooee wacht maar ik pak je nog wel terug" zei ik boos tegen hem en negeerde hem volledig "I love ya too sis" zei hij lachend. tfoe hij had me gewoon door, hij wist gewoon wat er gaande was. zal karim het hem verteld hebben? tfoe ik zit nu gewoon in de auto van hem "hoe gaat het met je oumayma" zei karim beleefd. ik had eigenlijk geen zin om te antwoorden, maar de vlinders fladderden weer in mijn buik waardoor "alhamdoulilah" uit mijn mond floepte en keek uit het raam. ik voelde hoe hij steeds via zijn spiegel naar mij keek. mijn broer keek ook steeds om ooooeeee ik kon hem op dit moment wel killen. met karim en mijn broer gingen we naar het strand, ik met tegenzin, bang voor wat me nog meer te wachten stond.