nooit gedacht dat een jongen zoveel om mij kon geven. (voltooid)

Deel 54

Onderweg naar huis was het erg stilletjes. Het enige wat je kon horen was mijn moeder die aan het snikken was. Hoe kon die trut ons dit aandoen? Mijn bloed eigen nicht. De dochter van mijn vader zijn broer. Hoe kan mijn vader zijn oom nu nog aankijken? Vertel me hoe? Of laat ik het zo zeggen, hoe kan ik nog mijn oom aankijken? Laat staan zijn dochter. Thuis parkeerde ik de auto en sloeg de autodeur met een klap dicht en gooide de voordeur open. Kwaad liep ik naar mijn kamer en pakte meteen mijn spullen in. Ik MOEST naar oumayma. Ik moest haar duidelijk maken dat dit een vieze plan was van saida. Een plan om ons uit elkaar te halen. Ik hoorde mijn moeder naar boven komen. Toen ze me mijn spullen zag inpakken, ging ze op het bed zitten en bleef me toekijken. "wat ga je nu doen?" vroeg mijn moeder zacht. Ik stopte met het inpakken en keek mijn moeder aan "ik moet oumayma duidelijk maken dat het allemaal onzin is. Yema hoe kan saida me dit aan doen? Wat heb ik haar aangedaan dat ze me dit nu flikt? Vertel me wat?" zei ik terwijl de tranen in mijn ogen prikten. "oumayma heeft al geen zelfvertrouwen. Laat vooral dit er nog bij komen. Hoe moet ze me nu gaan vertrouwen hoe? Hoe kan ik haar duidelijk maken dat dit allemaal onzin is? Ze neemt de telefoon nu niet meer op. Ze heeft hem zelfs uitgezet om niet met mij te praten. Wallah ik moet nu echt terug naar Nederland. Ik kan niet hier blijven terwijl oumayma daar kapot gaat door deze leugen." Ik ging naast mijn moeder zitten en pakte haar hand vast. Mijn moeder keek me aan en ging met haar hand door mijn haren. "weldi, bel maar naar het vliegveld en boek meteen de eerst volgende vlucht oke. Oumayma is een schat van een meid en zij is de enige die ik als schoondochter, jou vrouw wil hebben. En saida... daar rekening later wel mee af. Het belangrijkste is dat je oumayma gaat overtuigen dat het allemaal gelogen is saffie". Ik keek mijn moeder aan en omhelsde haar vervolgens. "dank u wel" en gaf haar een kus op haar voorhoofd.
Gelukkig kon ik de eerst volgende vlucht nemen. Het vliegtuig vertrok om 11 uur 's ochtends en er was nog maar precies 1 plekje over. Ik probeerde oumayma nog een aantal keer te bellen, maar ik kreeg alsmaar weer haar voicemail. Ik stuurde zeker tientallen smsjes, in de hoop dat ze er eentje zal beantwoorden. Ik kon maar geen slaap krijgen, dus liep ik naar beneden. Beneden aangekomen zie ik het licht branden in de woonkamer. Iedereen sliep toch? Dacht ik bij mezelf en liep naar de woonkamer. Daar zie ik mijn vader in een hoekje zitten en mijn moeder ernaast. Allebei zaten ze voor zich uit te staren. Toen ik de woonkamer binnenliep, keken ze me allebei aan. Hun ogen waren rood. Blijkbaar hadden ze gehuild. Ik ging op mijn knieën zitten en pakte allebei hun handen vast en kuste ze. Allebei gingen ze met hun handen door mijn haren. Ik rustte mijn hoofd op hun schoot. De hele tijd heb ik geprobeerd de tranen in te houden, maar nu vonden ze dan eindelijk hun weg. "mijn zoon" begon mijn vader "als het jou niet lukt om oumayma te overtuigen dat het leugens waren, dan doen wij het. Het komt insha'allah goed. Vertrouw op Allah". Ik hield de woorden "als het jou niet lukt om oumayma te overtuigen dat het leugens waren, dan doen wij het" vast in mijn hoofd en voelde me slaperig worden. Ik stond op en bedankte mijn ouders en liep vervolgens naar bed. Ik belde oumayma nog even en eindelijk ging de telefoon over. Ik sprong op en hoopte dat ze op nam. Het duurde lang maar uiteindelijk nam ze op. Ze zei niets. Het enige wat ik kon horen was haar gesnik. Ik kreeg een brok in mijn keel. Het enige wat ik kon uitbrengen van "oumayma" en de tranen vielen weer. "wallah het zijn leugens geloof me" nu hoorde ik haar nog harder snikken maar nog steeds zei ze niets. Zo zaten we 10 minuten stil alleen maar naar onze gesnik te luisteren. "ik kom morgen en dan praten we dit uit oke?" en oumayma hing op. Ik stond op, deed het licht aan en liep naar de wastafel. Ik maakte mijn gezicht nat en keek vervolgens in de spiegel. Mijn ogen waren knalrood van het huilen. Ik droogde mijn gezicht en met een handdoek en deed vervolgens het licht weer uit, om te gaan slapen. In bed kreeg ik geen oog dicht. Steeds moest ik denken aan hoe ik het moest aanpakken.
De avond verliep erg langzaam. Steeds wanneer ik eindelijk in slaap viel, schrok ik wakker. Het beeld kwam steeds voor me toen saida met oumayma aan het praten was. Steeds kreeg ik een nachtmerrie. Wanneer ik wakker werd en dacht, nu kan ik eindelijk over iets anders dromen, kwam er een vervolg. Om 6 uur 's ochtends kreeg ik helemaal geen slaap meer en bleef in bed liggen. Ik keek op mijn mobiel of ik een smsje ontvangen had van oumayma, maar jammer genoeg was dat niet het geval. Ik stond maar op en besloot om een lange douche te nemen. Na het douchen kleedde ik me om en bracht mijn koffers naar beneden. Tot mijn schrik zag ik dat mijn ouders al in de keuken zaten. Het ontbijt stond op tafel, maar het enige wat ze deden was ernaar staren. Van hun ogen kon je zien dat ze dit allemaal gewoon niet geloofden. Natuurlijk... iemand van je eigen familie die zoiets flikt. Zoiets zou je toch niet kunnen wensen. Laat staan erover denken. Iemand probeert je leven te verwoesten. Wat is de reden? Jaloezie. Jaloezie dat werkelijk nergens over gaat. Jaloers dat ik met een ander meisje ga trouwen in plaats van met haar. Jaloezie laat mensen de gekste dingen doen. Men luistert naar de shajtan in plaats van naar zichzelf. De shajtan stagfiru'allah overheerst je dan zo erg, dat je de ergste dingen probeert om iemand voor je te winnen. Ik hoopte dat niet veel mensen zoiets meemaakten. Degene die dit doet kent geen fatsoen, noch respect. Ik hoop dat saida nu eindelijk haar fout inziet. Ze heeft nu niet alleen mij en oumayma pijn gedaan, maar ook de naaste familie. Haar vader, broers, mijn ouders en broertjes en zusjes. Voor je het weet, loopt dit als een lopend vuurtje en krijgt de hele familie het te horen, plus nog eens de hele buurt. Hoe zou men nu over haar denken? Ik had haar nooit zo verwacht.
Ik was ondertussen al stil aan tafel geschoven. Mijn ouders schonken me een glimlach en deden alsof er niets aan de hand was. Mijn vader stond op om de koffie in te schenken en mijn moeder pakte een extra kopje voor me en schoof ook aan tafel. "heb je lekker geslapen?" vroeg mijn moeder om de sfeer een beetje op te peppen. "jawel" loog ik. Mijn moeder keek me aan en zag de wallen onder mijn ogen, maar zei er niets over. "ik ga zo even naar de winkel. Even wat voor de ouders van oumayma halen. Is beetje raar als je er met lege handen aan komt, saffie?" zei mijn moeder met een glimlach "ja oke, maar wel snel. Mijn vliegtuig vertrekt om 11 uur dus moet om half 9 weg", antwoordde ik en stond op, kuste de voorhoofd van mijn moeder en de hand van mijn vader. "ik ga nu oke" zei mijn moeder en trok haar jeleba aan. Mijn vader ging ook met mijn moeder mee en ik bleef alleen thuis achter. Mijn broertjes en zusjes waren naar school gegaan, ook al wilden ze thuis blijven. Ik vertelden ze dat school belangrijk was en met tegenzin gingen ze naar school.
Om kwart over 8 precies kwamen mijn ouders thuis. Wat je wel niet in 1 uur kunt kopen joh. Ze kwamen met weet ik veel hoeveel dingen aan lopen. Ik hoopte maar dat het niet al te zwaar ging worden. We propten van alles in mijn koffer en kregen hem met moeite dicht. Ik bracht de koffer naar de auto en controleerde of ik alles in mijn tas had zitten. Na alles gecontroleerd te hebben, nam ik afscheid van mijn ouders wat natuurlijk niet zonder tranen kon. Ik stapte de auto in en startte de motor. Ik toeterde naar mijn ouders die mij zaten uit te zwaaien en reed richting het vliegveld, richting Nederland, richting oumayma.