Our Sundays

Κεφάλαιο 1: Νέα αρχή

Pov Camila

"Είσαι έτοιμη αγάπη μου ; " Άκουσα την μαμά μου να φωνάζει από το μέσα δωμάτιο.

"Σε δύο λεπτά " Είχα να βάλω τους φορτιστές στο σακίδιο και να ελέγξω μια τελευταία φορά το δωμάτιο.

Τα πράγματά μου χωρούσαν σε 3 βαλίτσες όλο κι όλο. Έτσι γίνεται μάλλον όταν ταξιδεύεις από παιδί. Σε αυτό το σπίτι έμεινα το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα , δύο χρόνια , επειδή οι γονείς μου ήθελαν να κάνουν την περίοδο των πανελλαδικών εξετάσεων όσο πιο εύκολη μπορούσαν. Με αποτέλεσμα βέβαια τα οικονομικά μας να στενέψουν και να χρειαστεί να πάρουμε δάνειο για τα φροντιστήρια. Ευτυχώς όμως πέρασα εκεί που ήθελα , οικονομικό . Οι γονείς μου ήταν σίγουροι για την επιτυχία μου και ο μπαμπάς μου είχε ήδη βρει δουλειά στην Αθήνα. Βέβαια ήταν περίεργη δουλειά αλλά θα είχαμε καλό εισόδημα και θα ήταν κοντά στη σχολή .

Βγήκα από το σπίτι και έβαλα της βαλίτσες στο πορτ παγκαζ. Μετά από λίγο ήμασταν όλοι έτοιμοι για αποχώρηση.

" Έτοιμες οι κούκλες μου για την νέα τους ζωή;"είπε ενθουσιασμένος ο μπαμπάς μου ξεκινώντας το αμάξι.

"Εγώ πάντως θα προτιμούσα να μέναμε εδώ " σχολίασε γκρινιάρικα η αδελφή μου.

"Σάρα μωρό μου το συζητήσαμε. Στην Αθήνα περιμένει και εμένα και τον πατέρα σου καλή δουλειά. Και την αδελφή σου αλλά μόνο για λίγο μέχρι να πληρώσουμε τα χρέη. Πρώτα από όλα η σχολή " απάντησε η μητέρα μου και με κοίταξε από το καθρεφτάκι.

Κανονικά δεν ήταν να δουλέψω ,ειδικά σε τέτοια δουλειά ,αλλά ήξερα ότι έπρεπε ,αφού εγώ έφταιγα για το οικονομικό μας πρόβλημα. Και μετά από πίεση έπεισα τους δικούς μου να δουλεύω part-time.

"Πφφφ καλά. Μπαμπά βάλε μουσική τουλάχιστον ."

Η διαδρομή ήταν σχετικά ήσυχη. Ο μπαμπάς μου σχολίαζε μερικά φυτά και δένδρα που βλέπαμε στον δρόμο μας και η μητέρα μου έκανε μερικά τηλέφωνα για να επιβεβαιώσει ότι όλα ήταν έτοιμα . Αρκετές ώρες αργότερα ήμασταν μπροστά από το νέο μας σπίτι.

Ήταν ένα μικρό διαμέρισμα με 3 υπνοδωμάτια μια κουζίνα, ένα μπάνιο και ένα σαλονάκι. Ο σπιτονοικοκύρης ήταν εκεί να μας υποδεχτεί και να μιλήσει με τους γονείς μου για τα διαδικαστικά. Η αδελφή μου έφυγε τρέχοντας για το ένα δωμάτιο και εγώ κατευθύνθηκα στο άλλο. Είχε ένα μονό κρεβάτι ένα γραφείο μπροστά από παράθυρο και μια ντουλάπα. Θα προτιμούσα βέβαια όπως κάθε φοιτητής να ζήσω μόνη μου , αλλά μέχρι να ορθοποδήσουμε και να αποταμίευσουμε λίγα χρήματα για την Σάρα , θα έπρεπε να συμβιβαστώ.