Our Sundays

Κεφάλαιο 4: Mr Jauregui

Pov Lauren

Οι επόμενες μέρες πέρασαν ήρεμα. Δεν ειδα καθόλου την Camila αφού βρισκόμουν είτε σε μαγαζί που τα έπινα ή σε κάποιο διαμέρισμα από φίλο μου με απίστευτο hangover. Έτσι άλλωστε είχα περάσει και το δεύτερο έτος μου οπότε είχα συνηθίσει.

"Λέω να κάνουμε κανένα πάρτι." Είπε αδιάφορα η Άλισον.

"Πώς σου ήρθε κάτι τέτοιο;" Ρώτησε με περιέργεια ο Μαρκ.

Το διαμέρισμα της Άλισον ήταν φυσιολογικό σε μέγεθος αλλά είχε ένα τεράστιο μπαλκόνι. Όταν ο καιρός έστρωνε κάναμε τα πιο επικά πάρτι της σχολής.

"Δεν ξέρω μωρέ. Πολύ ήσυχα έφυγε αυτή η εβδομάδα."

"Κάτσε μωρή,ακόμα στην πρώτη είμαστε." Σχολίασε η Λουιζα.

"Το Σάββατο γυρνάει ο πατέρας μου και θέλω να είμαι σπίτι να τον υποδεχτώ. Μόλις ξανά φύγει είμαι μέσα για όλα." Ανέφερα.

Ακούστηκε το κουδούνι και μπήκε μέσα ο Στέφαν με ένα τεράστιο χαμόγελο και μια σαμπάνια στο χέρι.

"Παιδιά ,με πήραν στο διαφημιστικό. Γιορτάζουμε ." Όλοι ενθουσιαστηκαμε και τον πήραμε αγκαλιά δίνοντας του πολλά συγχαρητήρια.

"Ορίστε. Βρήκαμε λόγο να γίνει το πάρτι. " Είπε όλο καμάρι η Άλισον.

"Ναι γιατί πολύ χρειαζόσουν έναν."

Επισήμανε η Λουιζα και όλοι έσκασαν στα γέλια.

Οι ώρες κύλησαν γρήγορα και το βράδυ πήγα στο σπίτι. Όταν ξημέρωσε το σαββατιατικο πρωινό, είχα ήδη ξυπνήσει από τις 12,θαύμα για εμένα , είχα πάρει το χάπι μου μαζί με το πρωινό μου και περίμενα με προσμονή την άφιξη του πατέρα μου. Μόλις άκουσα την πόρτα να ανοίγει, πετάχτηκα απευθείας και έτρεξα προς την είσοδο.

Ο πατέρας μου ήταν ίδιος εγώ. Όμορφα μαύρα μαλλιά και μάτια στο χρώμα του ωκεανού. Έτρεξα πάνω του και με αγκάλιασε θερμά. Από πίσω του είδα την γυναίκα του,την μητρια μου. Την συμπαθούσα, πάντα μου φερόταν καλά και ήξερε να μην ξεπεράσει τα όρια που είχα θέσει. Βέβαια δεν τα πήγε τόσο καλά στην ανατροφή των δύο ζωντοβολων παιδιών της. Έλειπε και σε πολλά ταξίδια με τον μπαμπά μου και αυτά μεγάλωναν μέσα στο ιδιωτικό.

"Γεια σου Κλερ. "Την χαιρέτησα χαμογελαστα ακόμα στην αγκαλιά του.

"Γεια σου Lauren. Πώς είσαι;"

"Καλά ξέρεις τα ίδια. Κυρίως ενθουσιασμένη που γυρίσατε." Ήθελα να είμαι ευγενική." Πόσο θα μείνετε;".