Our Sundays

Κεφάλαιο 15: Η διάσωση

Pov Camila

Βρισκόμουν έξω από το μαγαζί και περίμενα τον Στηβ να έρθει. Η επικίνδυνη ζωή δεν μου άρεζε καθόλου αλλά μάλλον της αρεσα εγώ. Το βασικό ήταν να μην καταλάβει η ομάδα της πόσο τρομοκρατημένη ήμουν με όλη αυτή την κατάσταση. Έπρεπε με κάποιον τρόπο να πάω μαζί τους. Να σιγουρευτώ ότι δεν θα πάθαινε τίποτα. Αλλά γιατί με ενδιαφέρει τόσο τι θα συμβεί με την Lauren; Ξέρω γιατί. Γιατί πρέπει να κάνω το σωστό. Ανεξάρτητα από το άτομο. Και επειδή με χρειάζεται.

Είδα ένα κόκκινο σμαρτακι να εμφανίζεται στην άκρη του δρόμου και να σταματάει ακριβώς μπροστά μου.Μέσα ήταν ο Στηβ και φαινόταν αρκετά αγχωμένος.Τα μαλλιά του ήταν αρκετά ανακατεμένα και κάπνιζε μανιωδώς ένα τσιγάρο. Μπήκα μέσα και έκατσα στην θέση του συνοδηγού.

"Είμαστε πολύ μακριά από το κρυσφήγετο μας οπότε θα πάμε στο σπίτι της Στέλλας εδώ κοντά. Έχω ήδη ειδοποιήσει την ομάδα σύντομα θα βρίσκονται όλοι εκεί."

"Έχει ξανασυμβεί κάτι τέτοιο;" Το τρέμουλο ήταν ξεκάθαρο στη φωνή μου. Για όνομα Camila. Συγκεντρώσου.

"Με αυτήν την ομάδα όχι. Αλλά είχαμε εκπαιδευτεί για τέτοιες καταστάσεις και δεν ανησυχώ ότι θα μιλήσει."

"Τι θα της κάνουν;"

"Μην τα σκέφτεσαι αυτά. Θέλω να σκέφτεσαι ακριβώς το τι έγινε και ποιος ήταν αυτός που την πήρε. Εστω μια μικρή λεπτομέρεια,ένα σημάδι,μια ουλή θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε ποιος την έχει."

Κούνησα καταφατικά το κεφάλι προσπαθώντας να μην ξεχάσω τίποτα.Παρκάραμε κάτω από μια πολυκατοικία και κατευθύνθηκαμε μέσα. Αφού ανεβήκαμε στον 5 όροφο,χτυπήσαμε την πόρτα και η Στέλλα μας υποδέχθηκε στην πόρτα.

"Η Κάρολ είναι ήδη μέσα με τον Λιο και τον Ντέιβιντ. Ο Άλεξ λείπει Λάρισα και η Billie με τον Μπρους είναι στον δρόμο." Μας ενημέρωσε καθώς μπαίναμε μέσα.

Αφού καθίσαμε στον καναπέ, 5 λεπτά μετά ήρθαν και υπόλοιποι. Η Στέλλα με ρώτησε αν θέλω κάτι να πιω αλλά αρνήθηκα. Τίποτα δεν κατέβαινε.

Κάθισαν λοιπόν όλοι γύρω μου και περίμεναν.

Τους είπα ότι συνέβη χωρίς να ξεχάσω καμία λεπτομέρεια.

"Πρόσεξες καμία περίεργη προφορά ;" Με ρώτησε ο Λίο. Κούνησα αρνητικά το κεφάλι.

"Κάποια κονκάρδα ίσως; Κάποιο σύμβολο; Κάποιο δαχτυλίδι;" Η φωνή της Στέλλας μου προκαλούσε ακόμα περισσότερο ανησυχία από την ήδη υπάρχουσα. Ένιωθα άχρηστη που δεν μπορούσα να τους δώσω καμία χρήσιμη πληροφορία. Αλλά ξαφνικά θυμήθηκα.
"Δεν ξέρω αν αυτό βοηθάει,αλλά φορούσε ένα κολιέ με ένα μικρό κόκκινο διαμάντι επάνω." Όλοι κοιταχτηκαν μεταξύ τους απότομα.