TUZAK

9🍺EMARE

SINIR: 120 OY 350 YORUM

Medya:Tankurt

๑

"Baban saldırıya uğramış."

İşte bu cümle, ben urgan ipini boynuma geçirmiş beklerken; ayaklarımın altındaki sandalyeyi tekmelemişti.
İşte bu cümle, yıkım getirmişti bedenime.
Bileklerime bir çizik daha atmışlardı bugün, bir kere daha imtihanla değil intiharla sınanmıştım. Yanyana çekilen kesikler dikiş tutmazdı, benimki ise hiç tutmadı. Acı geçmiyordu, acıdan geçilmiyordu.

Bu kadar erken mi olacaktı, bu kadar erken mi pişman olacaktım?

Her şeyi sorguladım o an.

Ailemi, arkadaşlarımı, yaşadığım şehri, ya da yaşadığımı sandığım şehri...

Nefretle körüklendi ciğerlerim, elimi kolumu nereye koyacağıma şaşırmış durumdaydım.

Acı.

Nefret.

Öfke.

Acı, bedenime oluk oluk akıyor, nefesimi keserek boğuyordu.

Nefret aynı bir yılan gibi sarmalamıştı ruhumu.

Öfke zaten uçurumdu, uçurumun ta kendisiydi ve geçen her dakika göz bebeklerime aynı bir mızrak gibi saplanıyordu.

"Ağlama artık," Dedi Zümrüt, ben neye ağladığıma karar veremezken. Neye ağlıyordum, şu acınası halime mi, başıma gelecek belalara mı? Yoksa iki şık arasında kalıp yanlış şıkkı işaretlememe mi?

"Ağlayınca değişecek mi sanki?" Derken omzumu sıvazlıyordu. "Hem zaten sadece saldırıya uğramış, öldüğü belli değil." Gözlerimi devirip burnumu çektim.

"Çok sağol ya, aşırı motive oldum şu an."
Güler gibi tuhaf bir ses çıkardı. "Bizimkilerin yanında dura dura odunlaşmışım, kabul."

Tepki vermediğimi gördüğünde sesini temizledi. Kafamı iki yana salladım, olmuyordu, unutamıyordum.

Babamı sevmediğimi, umursamadığımı sanıyordum ancak zarar gördüğünü duyduğumda o kadar çok korkmuştum ki.
Sanki daha tamamlanması gereken eksik bir şeyler vardı. Yaşamamız gereken, iyi ya da kötü anılarımız olmalıydı. Evet yıllarca onlarsız yaşamıştım ancak Ailen nerede? Diye sorduklarında Ankaradalar demekle, öldüler demenin arasında uçurum farkı vardı ve bu düşünce bile tüylerimin diken diken olmasını sağlamıştı.

"Ne olacak şimdi?" Dedim pürüzlü sesimle, yataktan doğrulmuş ona biraz daha yer açmıştım yanımda. "Böyle hiçbir şey yapmadan, elim kolum bağlı oturacak mıyım?"

Dudaklarını birbirine bastırdı, "Zincirin, olayı araştırdığına eminim. Özellikle kimin yaptığını. Ancak bu konu da sana taviz vereceğini zannetmiyorum,"

Kimin yaptığı belliydi.

Kehribar gözleri hırs ve intikamla büyüyen adam...

Pişman olacağımı söylemişti, doğru da söylemişti çünkü alayına pişman olmuştum. Kendimi düşünmem bencillikti, onlar iki candı sonuçta. Ah, nereden bilebilirdim ki tetikte bekleyen adamlarının olduğunu... Benden cevabı alır almaz telefon açmış ve saldırtmış olmalıydı. Oysaki ben blöf yapıyor sanmıştım!