TUZAK

17🍺CEZA

Medya: Bade

Unutanlar için;

Grup üyeleri: Atlas, Kasap, Tankurt, Çakal, Zümrüt
Kuzgun: Bade'nin 5 yıl önce ortalıktan kaybolan çocukluk arkadaşı.
Gündüz: Zincir'in düşmanı.

BÖLÜM SINIRI: Dolu dolu yorum istiyorum.💃 Boş satır arası görmek istemiyorum, düşünceleriniz benim için çok önemli. Otu boku yorumlayın ehehehehe

๑

Fantastik takılan insanlardan her zaman uzak durmuşumdur. Tamam, edebiyat kasarsın, şiirsel konuşursun ama ne gerek var ki bu tarz yapmacık sözcüklere? Ne gerek var yani saçma sapan triplere girmeye? Evet evet, şeytanın kızısındır canım, sana gönülden inandık şu an.

"Ne diyorsun be?"

Küt saçlı kız, havalı sandığı ama aslında bir maymuna benzediği sırıtmasını gerçekleştirdiğinde dişine bulaşan ruju fark ettim. Gerçekten berbat gözüküyordu.

"Kafayı mı yedin, çükübik?" Dedi, çükübik kelimesini bastırarak. Çükübik? Yüzümü buruşturdum. Bir bu salak eksikti zaten, tam oldu şimdi.

Ekledi, "Ne bu özgüven?" Derken yüzüme doğru eğilmiş, serseri bir tavırla göz kırpmıştı.

Bir adım geri çekildim. Yakınlığı midemi bulandırıyordu.

"Seni tanımıyorum." Yüzünü dikkatle inceledim, ne Zincir'e benziyordu ne de diğerlerine. Bizimkilerle kan bağı olmadığına emindim.

Gözlerini devirdi. "Ah, buna inanmamı beklemiyorsundur umarım... Sizin şu çakma çete, dedikoducudur. Eminim benimde dedikodumu yapmışsınızdır. Buralarda yokken az kulağım çınlamadı."

Köstebek diyordu, çete diyordu...

Bir komşu kızı bu kadar bilgiye hâkim olamazdı değil mi?

Kimdi bu kız, kiminle konuşuyordum ben böyle?

Kaşlarımı çattım. "Kimsin sen?"

"Algılama problemin mi var?" Diye alayla karşılık verdiğinde sinirlerim bozulmuştu.

Derin bir nefes aldım, bu kızla konuşmaya devam edersem IQ'um düşecekti. Kapının kulpunu tutup, kapatmak için hazırlandım.

"Derdin ne bilmiyorum ama artık gitsen iyi olacak. Sana ayırdığım sürenin sonuna geldik."

Kız, sinir bozucu bir gülüş atıp hiç beklemediğim bir anda, dirseğimden yakaladı ve kendine doğru çekti. "Benimle düzgün konuş, küçük fare. Ablalarına saygılı olmayı ailen öğretmedi sanırım..." Duraksadı. "Ah, pardon. Senin sağ bir ailen var mı ki?" Hemen kolumu kurtardım. Sesinde ki o aptal tını da neydi öyle? Ailemi biliyordu, beni tanıyordu ve ben bu gerçekle elektirik çarpmış gibi titredim.

"Ne saçmalıyorsun sen?" Derken sesim yüksek çıkmıştı.

"Babana saldıranların arasında ben de vardım diyorum, çükübik. Ha bir de, şu ilk aşkın..."