My Nosy Paparazzi

Chapter 22

Chapter 22

"Maayos na ang lagay ng pasyente,Mrs. Wynslette. Just make it sure na exact dose ng painkillers ang paiinumin niyo sa kanya. Kagigising  lang niya ngayon mula sa tulog. Maari niyo na siyang puntahan sa loob." Pagpapaliwanag ng doktor sa kanyang lola.

Up to now ay hindi pa rin siya makapaniwala sa sinapit ng binata. Marami itong pasa at bugbog sa katawan. Kagabi pa siya dapat naroon sa ospital pero hindi na pinahintulutan ang pagpapapasok ng bisita ng mga oras na iyon.

 "Everything will be fine, dear." Pag-aassure sa kanya ng lola niya. Together with Matthew ay sinamahan siya nito ngayon sa pagbisita kay Chad sa ospital.

 She sighed. With shaken hands ay hinawakan niya ang fruit basket na dinala ng lola niya. Andun ang mga apple pies and tarts na niluto niya kagabi.

Ang lola niya na ang pumihit sa pintuan. Kung siya lang ang mag-isang pumunta dito ay baka kanina pa siya sumugod sa loob at pinagalitan ang binata.

Then she saw him on bed. He was bruised as hell. Gusto niyang tanungin ito kung ano ang nangyari. She wanted to kiss him like she's already mad pero hindi niya nagawa.

Nag-angat ito ng tingin. Agad na nagtama ang kanilang mga mata. She wanted to utter his name but her attempts died in her throat nang bumawi ito ng tingin sa kanya. She saw how his brows furrowed from afar as if he was angry.

He's angry with what? Siya dapat ang nagagalit dito ngayon dahil sa hindi nito pagpunta kagabi sa dinner. But she needed to set aside that for now. What's important is that he's safe, sound and alive right before her eyes. Mamaya niya na gagawin ang interrogation sa binata.

"Goodness! What have you been doing at the pub, Chad?" Nag-aalalang tanong ng lola niya sa binata. Somehow she was thankful that her grandma went between their awkward situation. Perhaps he was lost for words right now na hindi ito makapagsalita sa harapan niya.

"Don't worry about me, Mrs. Wynslette. I just have a few cuts, scratches  and some wounds to heal on." Napakurap siya nang binigyan nito ng emphasis ang pinagsasabi nito.

She wanted to give him a questioning stare pero hindi ito tumitingin sa mga mata niya. Nakangiti ito sa kanyang grandma. Kailangan yata nila ng private moment.

"Mag-isa ka lang dito Chad. Dapat mong tawagan ang pamilya mo. They need to know about your situation. " Her grandma insisted on him. Napapikit ito nang hinaplos ng lola niya ang noo nito. She ruffled his hair as if she was still a little kid.

"Nagdala kami ng apple tarts. Babayaran na muna namin ang bill mo dito sa ospital."

"D-don't mind, Mrs. Wynslette. Ako na po-"

"Nonsense! Umupo ka diyan at kami na ang bahala sa lahat. You will do as I say, young man." Hindi na naka-angal si Chad sa lola niya. Unti-unti itong pumunta patungo sa pintuan.

"Samahan mo ako sa baba, Matthew. " She inclined her head para sundan siya ng binatilyo.

Calli closed her eyes nang marinig niya ang marahang pag-click ng pintuan. Privacy at last. Agad niyang nilingon ang binata. Hindi pa rin ito tumitingin sa kanya.

" Can you please tell me what happened last night?"

"Why do you care anyway?" Kumunot ang noo niya nang marinig ang sagot nito. Agad niyang inilapag ang basket sa katabing mesa nito.

"Of course ay nag-aalala ako Chad. Hindi ka sumipot sa dinner kagabi." She laid her hand on his cheek. Hindi pa dumadampi nang husto ang palad niya doon ay marahas nitong inalis ang kamay niyang nakahilig sa pisngi nito.