When Destiny Played The Game

Chapter 4 {It really is locked}

BlissIce's Note:

Hello friends! Ito na po yung Chapter 4. Vote. Comment. Be a Fan. Please read! Enjoy!

Queenie and Brandon on the side. Say hi to them! :D

…♥…

QUEENIE’s POV

“Kanina ka pa ba dyan? Sori na-late ako.” sabi kokay Brandon.

May-usapan kasi kami na magkita every after class dito sa Laboratory para gawin yung IP namin. At ngayong araw, na-late ako.

“Ayos lang. Ano? Tara na. Start na tayo.” nakangiti niyang sagot sakin.

Ang totoo niyan, isang linggo na rin kaming palaging nagkikita ni Brandon para gawin yung IP namin. Isang linggo ko na rin siyang palaging nakakasama. ^^

“Ayan! Tapos na.” Hayy. Sa wakas! Natapos na rin. Grabe. Masaya talaga ako. ito ng bunga ng paghihirap namin ni Brandon. Kaya lang, may part sa loob ko na nalulungkot kasi di na kami laging magkakasama ni Brandon.

“Oo nga.” sagot ko na lang. “Anong oras na ba? Hala! Gabi na pala.” Naku naman. Di namin namalayan ang oras. Patay ako niyan kay Mama.

“Wag ka mag-alala. I’ll send you home.” Hayy. Ambait talaga nito ni Brandon.

“Sige tara na!” aya ko sa kanya. Kailangan ko na rin kasi magmadali kundi malalagot talaga ako. Inaayos ko ang bag ko ng marinig ko si Brandon.

“Patay! Nasaraduhan tayo.” Napalingon ako ng gulat sa kanya. Yung mukha niya. Seryosong seryoso. Pero hindi na ulit ako magpapaloko sa kanya. Ginawa niya na rin yan dati eh.

“Ha?! Tatawa na ako niyan?! Amin na nga.” confident kong sabi sa kanya. Binuksan ko pero ayaw bumukas. Ti-nry ko ulit pero ayaw pa rin. Naman oh! Ano nang gagawin ko?

“Oh my! It really is locked. What should we do?” sigaw ko. Paano ba namang hindi. Kayo kaya ma-lock sa laboratory ng school. Di kayomatatakot? OA na kung OA pero natatakot talaga ko.

“Relax… I’ll call for help” mahinahong sbi ni Brandon. Buti na laang naisip niyaa yan.

“Walang signal.” sabi niya sakin.

“Naman eh!” pagrereklamo ko. Anak naman talaga ng pusang palaka! Ano nang mangyayari samin dito?

Ang tahimik ng paligid. Sinusubukan pa ring buksan ni Brandon ang pinto. Tumingin ako sa relo. Isang oras na rin pala kaming nakakulong dito. At parang… parang…

BRANDON’s POV

“B-Brandon..!” tawag ni Queenie sa pangalan ko.

“Wait, tina-try ko i-open yung knob.” sagot ko sa kanya. Aish! Kanina ko pa nga ‘to sinusubukang buksan pero wala pa rin. Nakaka-inis.

“Hin-di a-ako m-makahi-nga.” hirap na sabi ni Queenie. Nilingon ko siya.

“Oh shocks!” nagulat ako. Di ko alam ang gagawin. Nagpapanic na ako.

“Could someone please open this door?” pagkalampag ko sa pintuan. Ano ba kasing nangyayari kay Queenie?

“May tao pa pala dito.” rinig kong sabi sa kabilang pinto. Ito ata yung gwardya.

“At last.!” bulalas ko. Sa wakas, nabuksan na yung pinto.

“Atlas? Atlas. Dictionary. Encyclopedia.” sabi ng gwardya sabay pakita sakin ng mga libro. Di ko na lang siya pinansin. Teka! Si Queenie nga pala.

“Queenie!” tinawag ko ang pangalan niya nakita ko na lang siyang walang malay.

Queenie, ano bang nangyayari sa’yo? Binuhat ko siya atsaka ipinasan sa likod ko.

...