When Destiny Played The Game

Chapter 14 {Yellow Note}

BlissIce's Note:

Hello friends! I'm back. Sorry for the late update. Not sure if I'll be uploading another part tommorow. Gomenasai! Sumimasen! :3 Keep reading it. Love you all my readers. (kung meron man hihi) Vote. Comment. and Be my Fan. Kung gusto niyo lang naman. I'm not forcing you. Charot! XD I'm open for friends, yung mga gusto ng friends dito sa wattpad. Sana po pala mag-critic kayo sa mga gawa ko. I'll be posting my next story, hopefully next week, kapag nagka-net connection na ulit sa bahay. Chos! Masyado na ako maraming nasabi. Bye for now.. ^^

...♥...

PRINCE’s POV

Agggh. >.< Ansakit pa rin ng ulo ko. After akong iwan ni Elisa kagabi, uminom na lang ako hanggang sa di ko na alam ang nangyari. Buti na lang kasama ko sina Dice at malamang sila ang naghatid sakin pauwi ng bahay.

Bumangon na ako kahit ang sakit pa ng ulo ko. Ano ba magagawa ko? Eh kailangan ko pumasok. Bumaba ako at buti na lang wala sila Mommy. Naligo na ako atsaka nagbihis. Wala akong ganang kumain. Nagpahatid naman na ako sa driver namin. Delikado, medyo hilo-hilo pa rin kasi ako.

*krrrriiiingggg*

Break na perohindi ko ramdam ang gutom. Inaya nga ako kanina Allen na kumain pero tinanggihan ko sila. I just don’t feel like eating ang I wanna be alone. Alam ko namang naintindihan nila ako eh. Pagkatapos nung nangyari kagabi di ko na talaga alam kung anong nangyayari sa buhay ko. Naglalakad ako ngayon papunta sa favorite spot ko. Alam kong mukha akong zombie dahil sa way ng pglalakad ko. Syempre naman, ikaw kaya pumasok habang may hang-over to think na andami mo pang iniisip na problema.

“Prince...! Prince!” naririnig kong may tumatawag sakin. Di ko na lang ito pinansin at tumuloy lang ako sa paglalakad.

CHESKA’s POV

“Prince..! Prince!” sigaw ko pero parang wala siyang naririnig.

“Bakit kaya hindi namamansin yun?” I murmured. Ano nga kayang nangyari dun? Mukha siyang problemado. Hmmmm. ~_~

*ting*

At biglang may nag-flash saking isang bright idea. *u*

PRINCE’s POV

Nandito ako ngayon sa favorite place ko dito sa school. Ang ilalim ng puno ng manga. Kanina pa ako dito at nag-iisip.

“Hay…” for the nth time. For real? Nakakailang buntong-hininga na kaya ako ngayong araw? Ilang minuto pa ang lumipas.

*insert-sound-effects-ng-naputol-na-kahoy-kapag-naapakan*

Napalingon ako sa likod ng puno na inuupuan ko. Wala akong nakitang tao pero napansin kong may coffee. At mukhang nainuman pa.

“Coffee? Kanino to galing.”lumingon ulit ako sa paligid hoping na makita ko kung sino naka-iwan nito dito. Pero nagulat ako ng mapansin kong may yellow note na nakadikit dun sa can.

“Etong kape. Sorry, nainuman ko na yan. Kung ano man yang problema mo, wag mo masyadong dibdibin. Di mo bagay. –Cheska”

EH? O.o totoo ba to? Di ko naman napigilan na hindi mapangiti. Nakakatuwa talaga siya. ^_^ At parang biglang nag-flash yung mukha niya sa isipan ko. Di ko malaman pero ang bilis ng tibok ng puso ko. Uminom na lang ako hanggang sa maubos ko ito. Di ko nga malaman kung bakit parang mas masarap ata itong kape ngayon. At parang alam ko na ngayon ang dahilan kung bakit. Tumayo na ako at naglabas ng cellphone. Dinial ko ang number niya.