The Lost Memory *UNEDITED.

Chapter 20

Someones POV

Nandito ako ngayon sa isang mamahaling restaurant para mag lunch busy ako sa company ko kaya hindi ko na naisipang umuwi pa sa bahay.

Pagpasok ko sa loob napako agad ang tingin ko sa isang babaing kumakain habang masayang nakikipagkwentuhan sa kausap nya sa telepono.

Minabuti kong lapitan sya at kausapin.

"So we meet again, bes"paunang salita ko habang nakatayo sa harapan nya.

Tumingin sya sakin ng nakangiti ngunit agad din iyong nawala nung nakilala nya kung sino ang nasa harap nya.

"Dont call me bess tawagan yun ng magkaibigan."sabi nya sakin ng seryoso.

"Oh bakit magkaibigan naman tayo ah"sabi ko sabay upo sa bakanteng upuan sa harap nya, napairap naman siya.

"No we're not ,Dati siguro oo pero ngayon hindi na"sabi nya sakin ng medyo nakadukwang ang ulo pero tumindig din ng upo pagkatapos nyang magsalita.

"Oh come on bes don't be so bitter, alam kung galit ka parin sakin dahil sa pag-agaw ko sa pinakamamahal mong lalaki pero nakaraan na yun and patay narin naman sya tsaka sabi mo noon hindi mo na sya mahal kaya kinuha ko sya sayo-"hindi ko na natuloy ang sasabihin ko ng hampasin nya ang lamesa.

"Enough with your lies, alam kong alam mo na hindi iyan ang dahilan ng pagkasira ng relasyon natin bilang magkaibigan!!!"sigaw nya sakin halos manginig na sya sa galit.

Napansin kong nakatingin na sa amin ang mga tao dito sa restau but the hell i care hindi naman ako uung mapapahiya sa ginagawa nya ngayon.

"Sila nanaman ilang beses ko bang sasabihin sayo na wala akong kinalaman sa pagkawala ng mga anak mo."sabi ko ng medyo padukwang at ang pagkasabi ko ay pabulong pero may diin sa bawat salita komg binibitawan.

"Oo wala ka ngang kinalaman dahil ikaw mismo ang kumuha sa mga anak ko, ibalik mo sya sa amin, pera ang kaylangan mo diba? Sige ibibigay ko sayo lahat ng pera na meron kaming mag-asawa basta ibalik mo lang ang mga anak ko."sabi nya sakin ng naluluha ngunit bakas parin ang katapangan sa tono nya.

"Tss, hahaha alam mong hindi lang pera ang kaylangan ko diba? Alam na alam mong ayokong nauungusan ako ng sino man at ginagawa ko lahat para mawala sila sa landas ko."sabi ng may galit sa tono ng pananalita ko.

"Oh di inamin mo rin na mas mababa ka kaysa samin, alam mo sa ginagawa mong yan mas lalo akong ginaganahan para magpalakas pa lalo ng bumaba ka pa."sabi naman nya ng nakangisi.

Napangisi naman ako.

"Sige subukan mo, alam mo ba ang mangyayari sa mga anak mo sakali mang bumagsak ako? Hahaha once na bumagsak ako, makikita mo nalang ang mga anak mo na wala ng hininga na nakahiga sa kabaong-"dahil sa malakas na pagsampal nya sakin naudlot ang mga sasabihin ko pa sana.

Tumayo sya tsaka ako dinuro-duro.

"Wag na wag mong sasaktan ang mga anak ko kung ayaw mong ikaw ang mauna sa hukay, you know me enough."sigaw nya sakin.

"Are you threatening me?"tanong ko sakanya.

"You can say that but that's not a threat it's a warning."sagot nya sakin sabay alis.

"Bye,till we meet again Vilma Mondragon."sabi ko ng may pagkalakas ng boses dahil malayo na sya.

Tumigil sya ng ilang saglit pero hindi lumingon at nagtuloy na sa paglalakad nakatingin parin ako sa kanya hangang sa makasakay sya sa kotse nya.

Napahawak ako sa pisngi kong mahapdi parin dahil sa sampal mya grabe ang bigat talaga ng kamay nya.

Agad naman akong napangisi nang maalala ko kung paano sya magalit kanina halos hindi na nya makontrol ang sarili nya, keep doing that bes alam kong iyan din ang isa sa mga makakapagpabagsak sayo at sa asawa mo hahahhahah(evil laugh).

Angel's POV

"Oh gising ka na pala kumusta pakiramdam mo?"tanong nya sakin ng nakangiti ngunit bakas parin ang pag-aalala na nakarehistro sa mukha nya.

"Ayos naman medyo hindi ko lang migalaw konti tong katawan ko masakit."sagot ko sakanya ng nakangiti.

Agad akong napatitig sa gwapo nyang mukha tsaka ngumiti.

"Oh bat ganyan ka makatingin crush mo ko noh"sabi nya sakin ng may nakakalokong ngiti.

"Tss, sira hindi mangyayari yun noh, ikaw talaga gusto ko lang magpasalamat sayo sa ginawa mo."sabi ko naman ng nakangiti habang natatawa pa.

"Ouch, im hurt nah its ok makaka move on din ako sayo haha, and anyways youre welcone as always."sambit naman nya na kaninay umaarkong parang nasasaktan pero kalaunay ngumiti din sya sabay kindat sa akin.

"Sus, ikaw talaga lika nga rito payakap namiss kita eh."sabi ko ng nakangiti habang sinisenyasan syang lumapit sa akin agad naman syang lumapit at sya na unang yumakap sa akin.

"Namiss kita Ms.Angel montefalco"sabi nya sa pagitan ng aming yakap.

"Namiss din kita, Mr. Daniel Chavez sobra."sabi ko habang nakangiti at humiwalay na sa yakap.

"Kaylangan mo na daw munang magstay dito sabi ng doctor hindi ka pa kase masyadong magaking dont worry babantayan naman kita."sabi nya ng nakangiti.

"Naku eh salamat pero panu yung exam?"tanong ko ng may pag-aalala.

"Wag ka mag-alala naexcuse na kita sa lahat ng subject mo at syempre pati rin ako."sagot nya sakin ng nakangiti napatango tango naman ako.

"Uhhmm, daniel pwede bang pahingi ng pagkain gutom na kase ako."sabi ko ng may pagkahiya sa boses at tingin.

"Ah ok ito oh, ahhhmmm susubuan pa ba kita?"tanong nya ng nakangiti.

"Wag na kaya ko na toh ikaw naman."sagot ko na parang naiilang na ngimiti.

Tumango sya tapos lumabas lang sandali para bumili ng maiinom na tubig.

Tinupad nga nya ang sinabi nya kanina binantayan nya ako buong magdamag at araw halos hindi na nga sya umaalis o lumalabas manlang ng room ko, hanggang sa makalabas ako dito sa hospital naka alalay parin sya sakin sa pag-uwi sa bahay.

-★-★not edited-★-★

Vote and comment chinggos

Two new characters nanaman ang nadagdag naku masyado na atang mading characters hahha but wait dear readers mas marami pang darating.

💋Lablots💋