Zoey's POV
Nandito ako ngayon Sa isang ice cream shop bibili ng ice cream malamang, papasok na sana ako sa shop ng may nakita akong isang bata may kasama syang batang lalake pakiramdam ko pamilyar sila sa akin pero hindi malinaw ang mga pigura nila.
Pilit ko itong inaaninag hanggang sa mawala ito at mailipat sa ibang sinaryo isang sinaryong kahit sinong tao hindi gugustuhing masaksihan isang dalagita tumatakbo sya dahil may humahabol sa kanya kumunot naman ang noo ko ng maaninag ko kung sino sya ,at ako iyon.
Pinilit ng babae o ako ang tumakbo ng mabilis ngunit parang hindi nakikiayon sa akin ang tadhana nakuha nila ako ang tanging naisigaw ko na lamang bago ako mawalan ng malay ay "ATE!"
Napabalikwas ako ng bangon tsaka napahilamos sa aking mukha,What a nightmare.
Tumingin ako sa wallclock its already 6:30 in the morning so i get up to get ready cauz its our recognition day.
I went downstairs para uminom ng tubig at kunin ang damit ko dun sa sala nakalimutan ko kagabi na ipasok sa room ko regalo sakin yun ni mommy.
Its a black satin dress
P
agkatapos kung kunin ang dress ko umakyat na ako sa kwarto ko para maligo at isuot ang dress ko at pinarisan ng black din na sandal na medyo may kataasan tsaka naglagay ng light make up.
I checked the time its already 8:20 exactly 9am ang start ng recognition namin.
Pagbaba ko ng hagdan naghihintay doon si Mommy tsaka si Xander, ah sya nga pala naging kaclose ko na si xander simula nung lumapit sya sakin sa hallway na hindi naman matuloy tuloy ang sasabihin nya, natatawa nga ako sakanya noon eh.
"You look beautiful anak."sambit ni mommy habang nakatingin sa akin na pababa ng hagdan. I smiled.
"Thank you, Mommy."sabi ko pagkatapos bumaling kay xander na may ngiti rin sa labi.
"Uhm, mommy kay xander nalang ako sasakay."sabi ko kay mommy nang makalabas kami ng gate nang bahay tumango naman sya tsaka sumakay sa kotse nya.
"Lets go?"tanong sakin ni xander nang nakangiti tumango naman ako saka sumakay sa passenger seat.
Silence.......
"Y-you look beautiful"bigla akong napatingin sa kanya ng magsalita sya,nakatingin sya sa daan pero kita parin ang pagkahiya sa sinabi nya i smiled then thank him.
Then silence came again hanggang sa makarating na kami sa school at pinagbuksan nya ako ng pintuan.
He's such a gentleman na may pagkarough oopppsss dont get me wrong, what i mean is he's a bossy person kung gusto nyang magalit bigla bigla nalang magagalit tapos gagawa sya ng mga harsh things.
BINABASA MO ANG
The Lost Memory *UNEDITED.
SachbücherIsang dalaga ang nawala sa piling ng kanyang pamilya at sa isang taong nagmahal at nag-alaga sakanya ng lubos, makabalik pa kaya sya sa tunay nyang pagkatao o makakahanap na sya ng taong handang mag-alay ng sariling buhay makasama lang siya. "Life h...