The Painter II: Niebo się nie zmienia. // Shawn Mendes ff

19.

"Louise z Saint Louis". Carrie Bradshaw i jej asystentka z pierwszej części filmu. Tylko z tym kojarzyło mi się Saint Louis w Missouri. A ponoć mieli tu całkiem niezły uniwerek i dział sztuk pięknych. Właśnie tam gościnnie prowadziłam dziś wykład o dziesiątej, a później w auli uniwersytetu spotkanie z czytelnikami o piętnastej. Pierwszy raz w życiu miałam prowadzić wykład. Rektor wydziału poprosił mnie o przedstawienie kilku technicznych aspektow malowania pejzaży i architektury. Dowiedziałam się o tym rano, tamtego dnia, gdy byłam w Kansas City, czyli dwa dni temu. Miałam raptem niepełne dwa dni na przygotowanie się. W sumie to jakieś dziesięć godzin. W dziesięć godzin przygotować wykład, który ma wypełnić cały jeden blok zajeciowy trwający dziewięćdziesiąt minut. To było szalone, ale chciałam to zrobić. No i nie było ze mną Shawna. Rano, gdy ja wylatywałam do Kansas on leciał do Nashville, zaczynał pracę nad nową płytą. I mieliśmy spotkać się tam za kilka dni. Po St. Louis było Nashville, tam na mnie czekał, a teraz byłam sama, więc miałam czas by przygotować się do wykładu.

**

-Rektor chciałby żebyś poprowadziła jutro wykład dla studentów drugiego roku. Mogę przebukować lot na późniejszy. W Nashville i tak musimy być dopiero pojutrze.
Alex dopadł mnie tuż przed wykładem.
-Jak to? Dałam mu tylko konspekt wykładu. Nie wie jak on się potoczy.

Byłam zaskoczona i w sumie nie chciałam prowadzić jutro wykładu. Jutro wieczorem miałam wywiad dla lokalnej gazety w Nashville, a przed nim mogłam spędzić czas z Shawnem w studiu. Teddy i Emily też miały tam być.
-Rozmawiał z Mattem.
-Co? Rektor?
Wytrzeszczyłam oczy zszokowana.
-Kiedy?!
Dopytywałam się.
-Wczoraj. Matt do niego zadzwonił prosząc o zmianę w ogłoszeniu twojego wykładu, bo zrobili błąd w twoim tytule naukowym.
-Jak to?
Alex to przeoczył czy ja?
-I od słowa do słowa się zgadali, Matt cię wychwalał to rektor postanowił skorzystać póki tu jesteś.
-O mój Boże. No dobra. Chociaż rano? Pamiętaj, że mam wywiad o osiemnastej w Nashville jutro.
-Pamiętam.
Odsuną się kawałek i zmierzył mnie wzrokiem.
-To ten żakiet, który ci wybrałem?
Alex oprócz bycia moim managerem był też moim kumplem. Spędzałam z nim naprawdę dużo czasu więc siłą rzeczy się zaprzyjaźniliśmy. Alex był też gejem z niezwykłym poczuciem smaku co do mody i najnowszych trendów. Coraz częściej polegałam na jego wyczuciu stylu i coraz częściej pozwalała mu kompletować dla mnie garderobę.
-Mhm.
Mruknęłam zaglądają w fiszki z konspektem wykładu.
-Ale sukienkę wybrałem inną.
-Tamta sukienka była za poważna.
Spojrzałam na niego i odgarnęłam włosy na plecy. Przydałoby się im podcięcie, przykrywały już łopatki i trochę mnie denerwowały.
-Przynajmniej buty zostawiłaś, które wybrałem.
-No proszę cię. To Manolo. Założyłabym każde Manolo jakie byś mi dał.
Patrzyłam na wiśniowe sandałki zapinane dookoła kostki.

**

Sala wykładowa wypełniona była po brzegi. Głównie młodymi kobietami. Ten wykład był otwarty, więc mógł przyjść każdy z ulicy uprzednio wpisując się na listę. Jednakże pierwsze rzędy wypełnione były młodymi facetami. Zaczęłam żałować, że jednak nie wybrałam sukienki Alexa, która była aż do kolan. Ta która miałam na sobie była chyba jednak zbyt krótka na wykład na uniwersytecie, szczególnie, gdy jest się wykładowcą. Teraz czułam spojrzenia wszystkich facetów na moich nogach a nie na tablicy za mną, gdzie wyświetlałam swoją prezentację. Rektor dał mi wolną rękę o ile otrę się o jakiegoś wielkiego malarza i swoje prace. Postanowiłam więc opowiedzieć im o nadwornym malarzu Marcello Bacciarelli, który malował dla jednego z europejskich władców. Bacciarelli był idealny jeśli chodziło o połączenie historii sztuki z moimi portretami, to on mnie inspirował.

-Czy Bacciarelli był tylko malarzem?
Zapytał mężczyzna z drugiego rzędu.
-Nie. Właściwie Bacciarelli miał ogromny wpływ na to jakie obrazy i rzeźby kupował król. Był jego doradcą do spraw piękna. Niektórzy uważali go za dekoratora.