He want me to stop working
After eight months sobrang daming nang yari sa Amin ni Eathan. Syempre andoon pa din ang pag aaway At walang katapusang selos ni Eathan.
May kumausap Lang sa Akin na lalake na ka trabaho ko bigla bigla na lang itong magagalit At aawayin yun.
Kaya ako sinasabihan siya na wag niyang awayin ang mga empleyado niya na kumakausap sa Akin dahil baka Gusto Lang makipag kaibigan ng mga yun sa Akin.
Kaya lang masyadong bulsa si Eathan sa mga nangyayari At ayaw nitong pumayag.
Pinabayaan ko na lang dahil magagalit nanaman ito At mag aaway Lang kami nang mag aaway.
Nakakasawa Lang din makipag awat At makipag bangayan. Sumasakit lang lalamunan ko At nakakaubos nang kaway sa tayong hindi naman nakikinig sayo.
Sa ngayon wala kaming trabaho ni Eathan dahil sabado kaya tambay kaming mag asawa sa bahay.
Gabi gabi laging May nangyayari sa Amin ni Eathan hindi mapigilan si eathan dahil kapag Gusto niya gusto niya. At Salamat sa diyos dahil wala pa namang nag bubunga sa tiyan ko.
Ayoko pa mag ka baby sa ngayon dahil Gusto ko pa ma experience ang maging asawa ni Eathan.
Pero kung bibigyan naman kami kaagad why not diba? Blessing ni God yun para sa Amin ni Eathan. Matatawag na talaga kaming pamilya kung sakaling mag kaka baby kami ni Eathan.
Sa ngayon nanonood Lang kami ni Eathan ng movie na The Hows of us. At syempre na pilitan Lang itong katabi ko na manood nito dahil sa Akin.
George: Hindi ka na pwedeng bumalik dito. Wala ka ng karapatan. You left, remember?
Primo: Pinaalis mo ako. Magkaiba 'yun.
George: Pero umalis ka naman. Now, leave.
Umpisa pa lang nang kwento Pero Naiiyak na ako.
"Bat ka naiyak ?" Tanong sa Akin ng asawa ko habang nakaakap sa likodan ko.
"Eh. Basta, manood ka na lang." Aniya ko dito.
Hindi na lang ako nito pinansin At inakap na lang ng mahigpit at hinalikan sa ulo.
George: Pakiramdam ko sinayang ko lang 'yung buhay ko sa relasyong 'to.
Primo: Sana noon mo pa sinabi para 'di ko na rin sinayang oras mo.
Lalo akong naiyak sa mga narinig kung line na ito. At syempre ang katabi himihinga na lang ng malalim dahil ayaw nang Maki alam sa Akin.
Tumayo ito kaya sinundan ko nang tingin. Pumunta ito sa may dorabox namin At May kung anong kinuha.
Bumaling ulit ako sa TV at nanood muli.
George: Please stay. Sabihin mo sa 'kin na mahal mo pa ako at lalaban ako. Please, Primo.
Primo: Sorry, George. Tama na. Pagod ka na. Ang dami mo nang sinakripisyo para sa akin. Sarili mo naman ang isipin mo. I'm sorry.
Lalo akong humagulhol dito dahil mag hihiwalay na ata talaga silang dalawa ni primo. May inabot sa Akin si Eathan At tinignan ko yun At kinuha ang towel na kinuha niya kanina At humagulhol doon. Suminga pa nga ako dahil hindi na ako makahinga sa kakaiyak.
"Wag mo na nga panoodin yan umiiyak ka na man." Aniya nito.
"Bakit ba? Ang ganda nung story e. Hindi mo kasi ina appreciate e." Hagulhol kung Aniya dito.
Umiling iling Lang ito sa Akin At nanood na lang din.
Primo: Pagod ka na ba?
George: Oo, pagod na pagod na pagod na ako.
"Pagod na ako. Pagod na 'kong sabihin kay mama na okay lang ako. Pagod na 'kong umasa na paggising ko, bumalik na ang Primong minahal ko. Pagod na 'kong umasang tutuparin mo ang pangako mo sa 'kin. Pagod na 'kong ipagtanggol ka sa kanila." - George
"Naniwala ako sa 'yo at 'yun ang malaki kong pagkakamali." - George
"Just leave, please. Just leave." - George
Lalo akong humagulhol sa mga Linyang binibitawan ni Kathryn. At itong isa hindi na towel ang inabot sa Akin kundi Tissue na.
Primo: Mahal pa rin kita, Jo.
George: Ano na naman ang kapalit? Ilang taon ng buhay ko ang sasayangin ko.
Primo: George, I'm sorry.
George: And what makes that sorry different from all your other sorrys before? I will not let anybody rule my life again.
"Anong Gusto mong kainin?" Tanong sa Akin ni Eathan
"Kahit ano na lang hon, mag luluto ka ba?" Tanong ko dito.
"Yup. May gusto ka ba."
"Hmmmm..." nag isip isip pa ako. Parang gusto ko nang kwek kwek At kikiam.
"Hon... Gusto ko nang kwek kwek At kikiam." Agad kung sabi dito.
"Hayyysss... okay just wait for me."
"Sige... I love you hon!" Sigaw ko dito nang mag lakad na ito palabas ng kwarto.
"Isang beses sa napakaraming beses na puwede akong sumuko pero hindi ko ginawa. Pero isang beses lang pala ang kailangan mo para umalis at hindi na bumalik." - George
"I needed you to fight for us." - George
"Isang beses lang ako napagod pero iniwan mo agad ako. Ganun ba ang pagmamahal mo, Primo?" - George
"How can you not find a reason to stay?" - George
patuloy pa din ako sa panonood ng the hows of us. Nang biglang dumating itong asawa ko.
Inilagay nito ang tray na dala niya At humarap sa Akin habang nilalantakan namin ang kwek kwek na Niluto niya.
"Hon I have something to tell you." Pag kuha nito sa atensyon ko.
"What it is?" Tanong ko dito.
"I want you to stop working and be my house wife. Ayokong na papagod At na i i stress ang misis ko."
"Eathan yan na naman tayo." Aniya ko dito. At sinawsaw sa souce ang kwek kwek.
"Buhay pa pala 'yan? Two years too late." - Primo
"Just when I thought the war was lost, we won and became stronger." - George
"Forever ay parang war - mahaba, matagal, masakit at full of little battles." - George
George: I love you, Jo.
Primo: I love you, too, Jo. Actually, I love you more.
Nang mag ending na ang pinapanood namin tumingin muli ako sa asawa ko na hindi naman nanonood At kumakain Lang dito sa tabi ko.
Hindi na ako pinansin simula nang tanggihan ko ang gusto niya. "Okay... fine no choice... I'll stop."
Humarap ito sa Akin na May pag tataka. "What?"
"Magiging full time house wife na lang ako at iintayin ka palaging umuwi dito sa bahay."
Ngumiti ito na abot hanggang tenga. "Buti nag bago na ang isip mo hon."
"Well ilang beses mo nang sinabi yan sa Akin. Kaya pag bibigyan na kita."
Ngumiti ito at pinaglapat nito ang mga labi namin at panigurado na mauuwi ito sa pagtatalik naming dalawa.
