கண்ணுக்குள்ளே உன்னை வைத்தேன் கண்ணம்மா (முடிவுற்றது)

22

ஹரிஷின் குரலை கேட்ட மஹதி அவ்விடத்திலேயே ஸ்தம்பித்து நின்றுவிட சற்று நேரத்தில் தன்னை மீட்டெடுத்தவள் "விக்ரம் சரண் அந்த இடத்துக்கு போலாம் "என்க

விக்ரம் "மஹதி ஏதாச்சும் prank callaah கூட இருக்கலாம் அந்த இடத்துக்கு போய் ஏதும் ரிஸ்க் ஆயிர போது"என்க

அவளோ ஜீப்பில் ஏறியவள் "நம்ம கேள்விக்கான எல்லா விடையும் அந்த எடத்துல தான் இருக்கு வாங்க "என்க

சரணும் விக்ரமும் ஒருவரை மற்றொருவர் ஒரு முறை குழப்பத்தோடு பார்த்துக்கொண்டவர்கள் மஹதியின் ஜீப்பில் ஏறினர் .அசுர வேகத்தில் வண்டியை அந்த இடம் நோக்கி செலுத்தினால் மஹதி கண்களில் நிற்காமல் கண்ணீர் வழிய உதட்டில் என்றும் இல்லாத புன்னகை ஒட்டிக்கொண்டிருந்தது .

அவள் முகத்தை என்றுமே ஒரு பாறாங்கல்லை போல் இறுகிய பார்த்த விக்ரமிற்கு சரணிற்கும் இன்று மனதின் உணர்ச்சிகள் அனைத்தையும் முகத்தில் காட்டியவாறு அமர்ந்திருக்கும் மஹதி மிகவும் முற்றிலும் புதுமையானவளாய் தெரிந்தால் .போனில் அந்த மர்மநபர் கூறப்பட்ட இடத்திற்கு வர அதுவோ ஒரு பாழடைந்த மண்டபம் போல் இருந்தது .

பல வருடங்களாய் அங்கே ஆள் நடமாட்டமே இல்லாமல் இருப்பதற்கு அடையாளமாய் விழுதுகளும் புழுதி மேடுகளும் அந்த மண்டபத்தை மண்டி கிடந்தது .ஜீப்பில் இருந்து இறங்கிய மஹதி ஒருவித அலைப்புறுதலுடன் அந்த மண்டபத்தை நோக்கி உள்ளே சென்றால் .அவளை பின் தொடர்ந்து சென்றனர் விக்ரமும் சரணும்.

உள்ளே இருட்டாய் இருக்க சுற்றி முற்றி பார்வையை திரும்பியவள் கண்ணில் பட்டது கையில் விளக்கை ஏந்தியபடி சற்று தொலைவில் பின்னே திரும்பியவாறு நின்றிருந்த உருவம் .

அதன் அருகே செல்ல செல்ல அவள் இதயத்துடிப்பு இருமடங்கை தாண்ட கைகளில் நடுக்கம் பரவி நா வரல கால்கள் எத்தனை முடியுமோ அத்தனை வேகமாய் அவ்வுருவதை நெருங்கியது .அந்த விளக்கின் ஒளி அவள் முகத்திலும் வீசும் தூரத்திற்கு வந்தவள் அந்த உருவத்தின் தோளில் நடுங்கும் தன் கரத்தை வைக்க திரும்பியவனின் முகத்தை பார்த்தவள் உணர்ச்சியை வார்த்தைகளில் அடக்க முடியாது .ஆனந்தம் அளவிலடங்கா ஆனந்தம் உள்ளில் வெந்து உருகிய உயிர்த்துளிகள் கண்ணீர்துளிகளாய் வெளியேற உடைந்து சிதறிய இதயத்தின் சில்லுகள் அனைத்தும் அவன் சிரித்த முகம் கண்டு சிலிர்ப்புற்று ஒன்று சேர்ந்தாற்போல் இருக்க ஹரிஷ் என்று கதறியவள் சிறுகுழந்தையாய் மாறி அணைத்துக்கொண்டாள் தான் கனவாய் சென்றதாய் நினைத்து நினைவாய் தன் முன் நிற்கும் தன் மனம் கவர்ந்தவனை .