YeRin AltıNdA bİr OKUL

13. Bölüm = Ölüm

Medya= Ben 🍃

Güneş her zaman konumuna göre farklı yerden doğar. Bu sırada doğuyu ve batıyı bulaman zorlaşır. Hiç değilse bağzılarına bu güneş doğuyor.

Evet hadi hayırlısı :
-Abi oldu?

-Yok artık çatlıcam karnım ağrıdı....

Yaa olay hayatta bi insanın başına gelebilcek en saçma ve bence en komik durum...
Can ve Metin abim okulu ekip avm ye gitmişler neyse Can abim ordaki hani 5-6 yaş gurubu için oyun parkı var ya işte oraya girmeyi bi şekilde başarmış. Can abimin yokluğunu bu arada Metin abi fark etmiş hemen aramış tabi can abim açmamış. İkinci aramada açmış konuşmuşlar ve arkadan çocuk parkına gel demiş. Neyse Metin abimde gitmiş. Can anime hadi çık falan demiş Can abimde son kez bi şu kaydıraktan kaycam demiş tam kaycağı sırada sıokışmış. Evet kaydırakta sıkışmış. Metin anime söylemiş. Oda gidip ben Can abimin arkasına kaymış ve sonuç kaydırak kırılmış. Oranın sahibi şikayetçi olmuş ve Can abimin kolu kırılmışşşş...
Babamın gelmesi ile abimler çıktı ve eve gittik. Babam eve girer girmez bizi salona otutturdu ve Can abime olayı anlattırdı. O anlatırken az daha gülmekten ölcektim. Hani Can abimin sıkışması tamam da Metin abi ne mantıkla onun arkasına kaydı ve kaydırak nasıl yani nasıl kırıldı ve sen nasıl düştünde kolunu kordon küçük çocuk gibi gerçekten o anı görmediğim için üzülüyorum.
Bu gün Perşembeydi...
Yarın Ceyda da bende okula gitmiycektik. Babam ve abimlere söyledim.
Yarın Ceyda ile AVM ye gitmeye karar verdik...
Hayır tabiki de çocuk parkına gitmek için değil. Kıyafet almaya falan. Her neyse abimlere ve bay gereksiz babama iyi geceler deyip odama doğru merdivenlerden çıkmaya başladım. Bi an durdum ve karnımdaki ağrı ile direk odama girip kapıyı kapattım ve yere oturdum. Karnıma çok şiddetli bir ağrı girmişti.

Günlük:
-O an anladımki ben bu kanseri yenmemiştim. Hani makine takmışlardı ya işe yaramadığını düşünmeye başladım. Lütfen lütfen yine üzülmeyim. Bu sefer olmasın. Her şey için geç olmamalı. Hastaneye gitmeliyim. Bizim gibilerle ilgilenebilcek olan tek ve sevmediğim hastaneye...
Bu sefer evren beni dibe çekemiycek...

Kimseye haber vermeden üstümü değiştirdim.

Ve gizlice minik bir buz kaydırağı yapıp kaydım. Kimse anlamazdı. Tabi odamın kapısını kitlemeyi unutmadı.
Evetttttt her şeyin başladığı doğduğum bay gerek sizin beni bıraktığı hastalığım için takılan makine her şeyin başladığı yer olan bu hastane belki de bu sefer benim sonum olacaktı. Çok sakince içeri girip bana hastalığımın gitmesi için alet takan doktorun yanına girdim. Yavaşça oturdum.
-Hoşgeldin Açelya nasılsın?
-Açıkçası iyi değilim.
-Sıkıntı nedir?
-Bu anlatıcaklarımı annem babam abimler ve arkadaşlarım bilmemeli yani istemiyorum lütfen.
-Baban!
-Hayır aramızda kalmalı.
-Peki anlat lütfen.
-Daha demin odama çıkmak için odama gidiyordum, merdivenleri çıkarken bi ağrı hissettim. Odamın önüne geldiğimde ağrının boyutu aşılmazdı. Odama girip kapıyı kapatmamla burnumdan hafif bi kan geldi hemen sildim. Ağrı azalıncada size geldim.
-Kanama fazlamıydı?
-Hayır çok azdı tek silmeyle geçti.
-Peki ağrının yerini uzanıp gösterir misin?
-Tabi....

Görünen o ki yine dünya beni dibe çekti. Başardı. Neden ben? Yorulduğumu hissediyorum. Diyorum ki artık bitsin. Artık öliyim doktor ne mi dedi? Makina işe yaramamış olabilir kesinlikle yarın testler için gelmelisin. Ne kadar güzel. Gelmiycem. Yarın erkenden kalkıp Ceydayla buluşcam olması gerek bu....

Yada kısacası umursamıyorum. Artık bıraktım noulcaksa olsun dimi !!!! Pişman olmıycağımdan eminim ya o bana yeter

Devam edecek...