ABİS

8

İyi okumalar canlar...😍😘

Hafızama bir şimşek düşmüş gibi hatırladığım bu anı kanım çekilmiş gibi beni gerdi ve bir o kadar da korkuttu. Biliyordum bu tesadüf değildi. Ben...ben takip ediliyordum.
Korkuyla kalbim çarpmaya başladı. Neler oluyordu.
Yavaş adımlarla yanlarına yürümeye başladım. Beni farkeden Mirza'nın yüz ifademden dolayı kaşları çatıldı. Tam önlerinde durdum. Mirzanın yanındaki adam tedirgin duruyordu.
Çünkü anlamıştı. Onları hatırladığımı...
Ve pür dikkat beni izleyen iki adama karşı konuştum.
"Kimsiniz siz?"....

"Ne demek istiyorsun?"dedi sert sesiyle Mirza.
"Beni anlamamazlıktan gelmeyi kes!" Dedim sesimi yükselterek.

"Kızım bak zaten sinirim tepemde adam gibi konuşuyosan konuş. Bi sikim anlamadım!"dedi üzerime gelerek.
Üzerime gelmesiyle korkuyla bir adım geri attım.
"Sizi daha önce de gördüm. Yaşadığım  mahalledeydiniz. Sonra seni otobüste gördüm. Şimdi de yine burdasınız. Bu tesadüf olamaz!"dedim kaşlarımı çatarak.

Mirzanın yanındaki adam yutkundu. Mirza ise hala sert ifadesini koruyordu.
Mirza sanki üzerimde baskı kurmaya çalışıyormuş gibi bana doğru iki adım daha yaklaştı.
Yarım ağız güldü.

"Söylesene Duru kendini neden bu kadar önemli görmeye başladın. Senin peşine kim adam taktırabilir ki?" Dedikten sonra tekrar alayla güldü.
Ve biraz daha üzerime gelerek sırtımı soğuk duvara yaslamama sebep oldu.
"Sen sadece istanbulun en iğrenç mahallesinde  yaşayan saf ve çirkin bir kızsın. Neden seni takip edelim bana tek bir neden söyle." Dedi alaylı gözlerini kısarak.
Benimle resmen dalga geçiyordu!

"B-ben"
Neden konuşamıyordum!
"Ne kadar aptal olduğunu bir kere daha kanıtladın."deyip arkadaşına dönerek. "Biz onu takip ediyormuşuz Eren!"dedi ve kahkaha attı. "Tamam abi yeter gidelim"dedi Eren denilen adam. Ama Erene cevap vermeden bana döndü.

Sanki kalbim eziliyordu. Nefes zar zor alıyormuşum gibi. Kalbimdeki baskı nefesimi kesiyormuş gibiydi. Neydi bu duygu? Kırılmak kı? Aciz hissetmek mi?
Bilmiyordum ama berbat hissettiriyordu.

"Kendini güzel falan mı sanıyorsun? Bu çirkin ve çelimsiz bedeninle peşinde sapıkların olduğunu mu sanıyorsun?! Aslına bakarsan fahişelik yapsan bile müşterilerin olma-"

Yüzüne vurduğum tokat koridorda yankılandı.
Gözlerim dolu dolu bağırdım.
"Sen şeref yoksunu adinin tekisin! Ama eminim ki bu iğrenç düşüncelerinle ömrün boyu yalnız kalacaksın!"dedim.

Tokatın etkisiyle hafif sola dönmüş şaşkın suratına bir kez daha iğrenerek baktım. Arkadaşı ise tamamiyle şok olmuştu.
Artık burda kalamazdım. Dolu gözlerimle onun bana bir şey demesini beklemeden koşarak ordan uzaklaştım.

Bahçeye çıktığımda lanet çantamı ve montumu içecek içtiğim masadan alıp bu iğrenç evden çıktım.
Gözlerimden birkaç damla yaş akmasını engelleyemedim. 
Adi adam. Tam anlamıyla şerefsiz bir piçti.
Zaten orda ona söyleyeceğim hiçbir küfür etki etmeyecekti. Çünkü kötüler hep kötüdür. Onları birkaç cümleyle adam edemezdik.
O yüzden gitmiştim. Düğün umrumda değildi.

Buraya gelmen kesinlikle hataydı. Babamın o bakışları. Lalenin iğrenç çocuğu. Mirzadan işittiğim iğrenç hakaretler.
Daha kötü bir gün olamazdı sanırım. Neyseki elbise tarzı bir şey giymemiştim. Pantolon ve montumla otobüse dikkat çekmeden binebilirdim.
Sinirli ve yıpranmış bir şekilde taksi aramaya başladım.