#TheLastOne🍋
Δε βρεθήκαμε τυχαία
Το ξέρω, το νιώθω ότι εγώ και ο Λουκάς δε βρεθήκαμε τυχαία.
Έχω ακούσει να το λένε «αδελφή ψυχή», «άλλο μισό», «δίδυμη φλόγα». Έχω ακούσει να το λένε «μοίρα», «πεπρωμένο», «κισμέτ», «κάρμα». Έχω ακούσει να λένε ότι έχουν βρει έναν άνθρωπο που δε μοιάζει με τους άλλους. Άπειρες θεωρίες και σκευωρίες περί του θέματος. Το καρμα στηρίζεται στο νόμο του αίτιου και του αιτιατού, της δράσης και της αντίδρασης. Με λίγα λόγια ό,τι δίνεις, παίρνεις.
Οι αρχαίοι Έλληνες, αναφέρουν ότι η ψυχή μας έρχεται σε αυτόν τον κόσμο πολλές φορές και με διαφορετικά σώματα μέχρι να τελειοποιηθεί, κρατώντας όλες τις εμπειρίες και τα συναισθήματα στην ασυνείδητη μνήμη. Άρα, η ψυχή αναγνωρίζει τους ανθρώπους που την επηρέασαν ακόμα και όταν εμείς δεν μπορούμε.
Θα ξεκινήσω αναφέροντας πρώτα μια ιστορία-ενα παραμύθι.
Μια φορά κι έναν καιρό, ένας αρχαίος κινέζικος μύθος λέει πως, κάποτε, οι θεοί έδεσαν τους ανθρώπους που ήταν γραφτό να συναντηθούν με μια αόρατη κόκκινη κλωστή. Η κλωστή αυτή δεν πρόκειται ποτέ να κοπεί. Αλλάζει πορεία, τεντώνεται, μπλέκεται, αλλά δε σπάει. Παραμένει άφθαρτη μέχρι το «δύο» να γίνει «ένα», μία ψυχή σε δύο σώματα. Εκείνοι που πρέπει να συναντηθούν, θα συναντηθούν, πέρα απ’ το χώρο, το χρόνο και τις καταστάσεις.
Ό,τι κι αν κάνεις, σε όποιο σημείο του πλανήτη και να βρίσκεσαι, αν η μοίρα το θελήσει –ή αλλιώς, η κόκκινη κλωστή της μοίρας που σε δένει με αυτόν τον άνθρωπο– θα βρει τον τρόπο να σε πάει εκεί. Ακόμα κι αν χαθείς, οι καταστάσεις θα σε πάνε πάλι πίσω. Φαντάσου το σαν έναν τεράστιο μαγνήτη που έλκει κι απωθεί μέχρι να βρεθεί στην κατάλληλη θέση, τότε η έλξη είναι τόσο δυνατή που η ένωση είναι αναπόφευκτη.
Οι καρμικές σχέσεις έχουν έντονη αρχή κι έντονο τέλος, γιατί τα αισθήματα είναι δυνατά. Έτσι και εγώ με το Λουκά. Είχαμε χαρές αλλά και τσακωμούς. Αλλά μετά από τόσο καιρό που έχουμε περάσει είτε μαζί είτε χώρια έχω καταλάβει πως δε μπορώ να είμαι μακριά του. Δε μπορώ να ζήσω χωρίς αυτόν. Συμπληρώνουμε διαρκώς ο ένας τη φράση του άλλου, επικοινωνούμε με τα μάτια, υπάρχει αυτή η διαρκής αίσθηση στην ατμόσφαιρα, οτι γνωριζόμαστε από παλιά. Και τελικά ισχύει...
Πριν λίγα χρόνια είχα κάνει ένα ταξίδι με το σχολείο μου στη Γαλλία. Ήταν από τα πιο ωραία ταξίδια που είχα κάνει. Όταν ο Λουκάς ήρθε τη πρωτοχρονιά στο Λονδίνο έφερε μαζί του και ένα άλμπουμ με φωτογραφίες. Ήταν οι φωτογραφίες από αυτό το ταξίδι. Ωστόσο αυτό που δεν είχα καταλάβει μέχρι τότε ήταν πως ο Λουκάς είχε πάει στο Παρίσι την ίδια περίοδο με εμένα. Αυτός είχε πάει βέβαια για να παρακολουθήσει κάποιο σεμινάριο. Θυμάμαι που μου το έλεγε αλλά μέχρι τότε δεν είχα καταλάβει... Μέχρι τη στιγμή που μου δείχνει μια φωτογραφία. Στην φωτογραφία ήμουν εγω με τη κολλητή μου κάτω από το πύργο του Άιφελ. Δε κατάλαβα γιατί έκανε τόσο μεγάλο ταξίδι από την Ελλάδα μέχρι το Λονδίνο για να μου δείξει μια φωτογραφία. Μέχρι τη στιγμή που μου δείχνει έναν άνδρα λίγο πιο πίσω από το σημείο που βγάλαμε τη φωτογραφία. Αυτός ήταν... Ο Λουκάς...
Τότε ήταν που κατάλαβα πως η σχέση μας ήταν καρμική. Συμπτώσεις ανεξήγητες, αίσθηση κινδύνου και η αίσθηση της παράδοξης οικειότητας είναι κάποια σημάδια καρμικών σχέσεων.
Πολλοί θα περάσουν απ’ τις ζωές μας και πολλά είναι τα γεγονότα που θα συμβούν μέχρι να μας φέρουν κοντά, αλλά κάθε βήμα, κάθε σωστή ή λάθος απόφαση έχουν ένα και μόνο σκοπό. Να μας φέρουν κοντά σε εκείνο το πολυπόθητο άλλο μισό, άλλωστε, δε λένε τυχαία ότι για κάποιο λόγο γίνονται όλα.
Εσύ πόσες φορές ένιωσες ότι όλα τα γεγονότα έγιναν μέχρι να βρίσκεσαι εκεί που είσαι τώρα; Ή πόσες φορές αναρωτήθηκες «γιατί συμβαίνουν όλα αυτά;» και ξαφνικά έρχεται η απάντηση απ’ το πουθενά; Βλέπεις, με βάση τη θεωρία του κάρματος, έχουμε μια προϊστορία, δε βρεθήκαμε τυχαία, τελικά. Είχαμε γνωριστεί χιλιάδες χρόνια πριν.
•Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου
Είχες ζήσει μέσα στα όνειρά μου•
- ΚΑΡΜΑ -
---------------------------------------------------------
Real Credit:AX 🍩
---------------------------------------------------------
