Chapter 24

301 10 1
                                    


Khiert Ghil POV

Nang makarating ako sa hometown namin ay agad akong dumiretso sa condo ko.

Nagpahinga muna ako bago ako pumunta sa ospital.

After Ilarian left, dad was diagnosed with stage 4, stomach cancer.

That's why dad give me the position on our Airline.

Nagkakagulo ang ospital nang makapasok ako. May mga pasyenteng pinapasok sa ER, lahat may tama sa kung saan saan. Rinig kong may sinasabi silang code code na hindi ko rin maintindihan.

"Room 453! Doc! Doc!" rinig kong sigaw ng isang nurse.

Agad nangunot ang noo ko dahil yun ang room number ni daddy.

Agad ako napalakad takbo kasunod ng mga nurses at doctor. Sapat ang doctor sa ospital na ito at hindi gaanong madami ang pinapasok sa ER.

Nakita ko si Mommy sa labas ng room ni daddy.

"Ma! Ma!" pagagaw ko sa atensyon ni mommy "What's going on?"

"S-son..." umiiyak na wika ni mommy tsaka yumakap saakin.

"Mommy"

Nakita ko ang mga doctor na nirerevive si daddy. Hanggang sa may sinenyas ang doctor at tumingin ito sa sariling relos.

Binuksan ko ng bahaya ang pinto nang marinig ang sasabihin ng doctor.

"Time of death, Twelve Thirty-Two AM, April Twenty of Two Thousand and Eighteen" anunsyo ng doctor.

Nanlambot ang tuhod ko at humagulgol si Mommy.

Lumabas ang doctor at umiling saamin "Sorry, Mrs. Ferreria, We've done what we can, but he didn't survive. Sorry, deepest condolences"

Hindi kami nakasagot ni Mommy at tinawag ko lang si Hilarian

"A-ate..."

"What's with that voice, young man?" takang tanong ni ate

"Ate, si daddy..."

"W-what happened?" tanong nito pero hikbi ang naisagot ko "Khiert Ghil, what happened?"

"He's... H-he's gone..."

"No... Way" reaksyon ni ate

Narinig ko ang iyak mula sa kabilang linya. "I'll go there. I-I'll go there"

"Ate, please, mom needs you"

"Mom needs u-us, young m-man"

Nabg maipatay ko ang tawag ay si Ilarian naman ang nakita kong tumatawag

"I-ilarian?" humihikbi kong sagot

"Bakit kausap mo yan, Khiert Ghil?!" asik ni mommy

Hindi ko ito pinansin "Ilarian..." tuluyang bumagsak ng tuloy tuloy ang mga luha ko

"Khiert, what happened?"

"Ilarian, si daddy"

"What happened?" muli niyang tanong.

"He's gone" natahimik ang kabilang linya hanggang sa may narinig akong hikbi

"W-where..." tumikhim siya "Where are y-you?"

Tinapos ko ang tawag at tinext kay Ilarian ang hospital

"Bakit papapuntahin mo yung babaeng yun dito, Khiert?!

Bakit?! DONT YOU DARE, KHIERT GHIL!"

"Mom, please!" iritadong wika ko.

Natahimik si mommy at sa huli'y walang nagawa.

Chasing MontenegroTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon