My hell life

6:Heartbroken Paula

Freya Pov

Nagulat ako sa sigawan na naririnig ko sa baba.

Hala si pau!Bumaba ako.Bumungad sa akin si brayan na hawak hawak si pau.

"Brayan!"sigaw ko.Di nya ako pinansin.Kita ko ang pag iyak ni pau.

"Tumahimik ka!"Literal akong na busit sa mga sinabi nya.Tumahimik daw?!tsk!gagalitin ako ng gagong to!

Kinuha ko agad yung kwelyo ng damit nya.

"Anong wala!Eh kaibigan ko yan pre!Kilala mo ba kung sinong kaharap mo?!"

Literal na napanganga si pau sa mga galaw ko.Ang aga aga mambubusit ang loko.

"Kilala kita ikaw yung dating leader ng dark vival!"

Aba sasagot pa ang lokong to.

"Kilala mo ba kung ano ko ang sinasaktan mo?"

"Oo bes------"di ko na sya pinatapos.Suntok ang inabot nya sa akin.

"Ito ang tatandaan mo!Di ako pumapatol sa katulad mo pero pag kaibigan na ang sinasaktan mo!Aba baka di kana sikatan ng araw!"

Hinatak ko papunta sa taas si pau.

"Isa pa boyfriend kalang di ka asawa para pagbawalan ng ganyan si pau!"sabi ko at tuluya ng umakyat.

"Ano pau jan ka lang!"

Di ko na hinintay ang sagot nya bumabaa ako at binalikan sya.

Kinuha ko agad ang kwelyo nya.

"Susunod na saktan mo sya.Mamatay ka saakin.Sayang pero pag ganyan ka sa babae walang mangyayari sayo!"sandali akong tumahimik."Ako ang magpapasya sa kanya.Pagmamayari ko sya.Pamilya ko na sya.Kaya ako na ang mag sasabi sayo na break na kayo.Matagal nyang pinag isipan ang bagy na yan."

"De break!"

Aba gago ang lalaking to!walang respeto.

Sinutok ko sya.Dugo na yung labi nya.Masama ang tingin nya.

"Di ako pumapatol sa mga babae!"

Tsk.anong ginagawa nya kay pau?May saltik sa utak!

"Eh anong ginagawa mo kay pau?"Literal akong tumawa.

Di pumapatol!Tsk.

"Bahala ka!"umalis sya.

Umakyat ako sa taas.pinuntahan ko si pau sa kwarto ko.

"Pau are you ok?"

"Yes"kitang kita ang lumgkot sa mata nya.Alam kong tanga sya pag dating sa pag ibig.Di nya kayang lumaban.

Pero kahit isa man lang salita.Dapat pinaglaban nya.

"Pau.It's ok.Dumaan ako sa ganyan.Remember nung saktan ako ni.mike diba ikaw ang linapitan ko."Ngumiti ako sakanya.Binalik nya yung ngiti.Alam kong pilit lang yun.Alam kong sa kaloob looban nya.Masakit.

Minsan lang sya magmamahal pero talagang mapaglaro ang tadhana.di nya alam na may nasasaktan.

Sana magmahal sya ulit.Baka di kona makita ang ngiti nya at tawa nya.Ang saya nyang kasama.Kailan man di nya pinaramdam na nag iisa ako.Lagi nyang pinaparamdam na malapit labg sya saakin.

At yun ang naging lakas ko para lumaban.Pinaramdam nya na hindi ako mahina.Na kaya kong lumaban at mabuhay na kahit walang tulong ng iba.

Pinatunayan nya yun gamit ang salita at pagmamahal na pinadama nya.Bata palang ako itakwil ako ng magulang ko.

Isa daw akong pagkakamali na kailanman di katanggap tanggap.

Ngayon ko lang napansin na tulog na si pau.Dahil narin sigiro sa sakit.Nakatulog na sya.

Matatawid nya rin ang sakit.

Ilang minuto lang ang tinagal ko.At napag pasyahan na pumunta na sa kwarto ko at maligo.

Pagkatapos kong maligo nag halungkat ako ng damit sa cabenet.Napansin ko ang box na red.Binuksan ko yun.Pero bago tignan yun.May kumatok sa pinto ko.Kaya sinara ko ulit yun at binalik.Nag bihis na rin ako bago
Pagpasyahan na buksan ang pinto.

Bumungad sa akin si pau.Bihis na bihis.

"San ang punta mo?"

"Pina pauwi na ako ni mom sa korea."

"Pau iiwan mo ako?"

"Babalik ako pag nakapag move on na ako. Pangakk yan frei."

Tinignan ko nalang sya hanggang sa maka alis sya.

---------
Hi guys!Baka bukas ud ko