My hell life

35:Ammnesia

Gino Pov

Sino ka?

Para akong nabunutan ng sandamakmak na tinik sa puso ko.Wala syang maalala.Pano?

Dumating ang doctor...

"Mr. May amm-----"

"No doc. Babalik pa ba sya sa dati diba"maluha luha kong tanong sa doctor.

"Maybe..."

Tumingin ako kay freya na nakatingin la din saakin.Walang reaksyon.

Larang ayaw mag sink in ng utak ko sa mga sinabi nya.Sa sandaling yun lumandas sa mukha ko ang luhang ayaw kong ilabas sa mukha nya.

Gabito pala pagwalang maalala.

(Freya Pov)

Sino ako?

Sino sya?

Anong nangyayari bat ako nandito?

Sino ako?!!!!

Mababaliw ako....

(Gino POV)

Hanggang ngayon paulit ulit ang mga salitang sinabi nya.Di nya ako kilala.

Bumukas ang pinto.Linuwal nito si pau at sina kuya.

"Teka wag kayong lalapit..."sabi ni frei na akmang tatayo.Ng makatayo na sya pumunta sya sa gilid na animoy parang batang takot lumabas.

"Gino anong nangyari?"-kuya

"Wala syang maalala"-me

"Ano?!?"-sabay sabay nilang saad.

Si ate jean naka tulala lang at malapit ng tumulo ang luha.Same din si pau.Na ngayon ay linapitan si frei.

"Frei ako t-----"

Di na natapos ang sasabihin ni pau ng bigla itong itulak si pau.Tumakbo sya papuntang pinto.Pero di pa man nya nabubuksan.Bumukas iyon.Bumungad ang nakakainis na mukha ni jake.

"Jake ilayo mo ako dito."Nagulat ako ng yakapin ni frei si jake.Ang sakit.frei nandito ako.Ako ang yakapin mo.

Lumandas ang luha sa mukha ko sa nasaksihan ko.Frei nandito na ang dhie mo....Halika na.Yayakapin ka na ng dhie mo.

"Dhie layo mo ako dito."saad ni frei.

Bakit?Ako dapat yun?Frei sinaktan mo nanaman ako.

Tumingin saamin si jake.Ngumiti ito ng nakakaloko.Kitang kita ko ang pagluha ni frei habang yakap si jake.Parang nabibiyak ang puso ko.

"Tara."sabi ni jake at hinawakan ang kamay nya.Pano?

Di ko na napigilan ang sarili ko.Lumapit ako agad na pinatama ang kamao ko sa mukha nya na agad namang tumilapon palabas.

"Alam mo u------"manhid at masakit ang pisngi ko sa mainit na palad na dumapi sa mukha ko.Sinaktan nya ako.

Agad naman nyang itinayo si jake.at inalalayan syang maglakad.Tumingin saakin ai jake.Naka ngiti sya.

Pero may lalaking nanuntok sakanya.Tumilapon sa kung saan.Si pau naman ay hinawakn si frei.habang si ate jean ay umiiyak pa din.Kitang kita kong paano kuhanin ni mykel si frei at ipasok sa room nya.Linock ko yun.

"Ano ba!kababalik lang ng asawa ko!alam nyo bang 4 years syang nawala?!kaya sigena kahit ngayon lang makasama ko ang asawa ko ang dhie ko ang minions ko.Miss ko na sya."Maluwa luwa na sabi ni frei.

"Frei ako yun.Ako yung asawa mo.Ako yung dhie mo ako yung minions mo.Ako----"

"Tumigil ka!Di kita kaano ano.Manahimik ka at umalis sa harapan ko at buksan ang pinto!"

Parang tumigi sa pagikot ang mundo  ko.Ganoon ba ako noon?Ngayon ay nakikita ko ang ako noon.Kung pano ko tawaging mhie si clea.

Masakit pala.

"Mhie.Ako toh.bumalik ako."

Sa sandaling toh gusto kong mayakap si frei.Pero paano?Galit ang mga mata nya.

Masama ang tingin saamin.Bakit sya ganito?Malayo ang nakilala kong frei sakanya.

May ammnisea nga eh!

Ay ang bobo ko.Oo nga pala may ammnisea sya.Pero sana naman di nya ako sinabihang ganoon.Miss na miss ko na sya.

"Pwede ba.Ikaw ang may kasalanan kung bakit nalaglag ang anak natin!"

Ako?Hindi ako.

"Hindi.Ako toh.Gino.Ako ang a-----"

Halos tumilapon ako.Nalasahan ko din ang dugo so bibig ko.Sinuntok nya ako.Ang taong mahal ko sinaktan ako.

Tumulo ang luha ko.Nagawa nya saakin ito.

Nasan na ang freya na minahal ko?

Ang freyang duwag.

Ang freyang nerd.

Ang freyang mahaba ang pasensya?

Nasaan ang babaeng hinahangaan ko?

Siguro nga.Ang alam nya ako ang may kasalanan sa pagkalag lag ng anak nya.Pero sapat na ba yun para pagbintangan nya ako?

Na pinag baliktad ang sitwasypn namin?Ni jake.Sya ang asawa at ako ang ex?

Sapat na ba na iwan nya nalang ako basta basta na wala namang sapat na katotohanan?

Bakit?

Isang taong nagbigay kulay sa mundo ko.Isang babaeng nagbigay ng saysay ang buhay ko.Babaeng mahirap mahalin.Babaeng mahirap pasayahin pag may problema.Babaeng mahirap tumanggap ng mga bagay na wala na.Katulad ako.Katulad ng anak nya.

Na naging dahilan ng aksidente.

Na naging dahilan para mawala ang ala ala nya.Ala ala na makikita mo lang sa nakaraan.

Ala ala na masaya ba nawala sa isip nya.Na bagay na pag naalala nya ay pagsisisuhan nya.Ayokong iwan sya dahil sa hindi nya ako maalala.Hihintayin kong maka recover sya.At magiging masaya.

Noong sya ang nagdudusa dahil saakin lumaban sya.Na naging bato ang puso nya dahil sa pagsuko saakin.Na naging dahilan upang magmahal ng iba saakin.Oo marami akong kasalanan.

Kaya ako ay lalaban.Hindi ako bibitaw.pero bakit sya bumitaw?

Bumitaw sa pagkakahawak.

Ngunit sapat na ba ang lahat para bumitaw sya?

Bakit lagi nalang ako pinaglalaruan ng tadhana?Masama ba ako?