အခ်စ္ျဖင့္ ေလာင္ကြၽမ္းၾကသူမ်ား(Z + U)

အခ်စ္ျဖင့္ ေလာင္ကြၽမ္းၾကသူမ်ား-၁၃

ကိုယ္ ေရခ်ိဳးၿပီး၍ ကမ္းေပၚတက္လာခ်ိန္အထိ ေရထဲတြင္ ပတ္ခ်န္ ထားခဲ့သည့္အတိုင္းသာ ရိွေနေသးသည့္ ေကာင္ေလးေၾကာင့္ ပတ္ခ်န္ စိတ္ပူလာရသည္.

အေအးပတ္မည္ကို စိုးရိမ္သလို ေရထဲတြင္ ပတ္ခ်န္မသိေအာင္ တခုခုလုပ္လိုက္မည္ကိုလည္း စိုးရိမ္သည္.
မသိမသာႏွင့္ ကိုယ္ေပးထားေသာ ဓားေျမာင္ကို ႐ွာၾကည့္ေတာ့ ကိုယ္ခြၽတ္ေပးထားသည့္ အက်ႌ ပံုေပၚတြင္ ေတြ႔မွ စိတ္ခ်ႏိုင္သည္.

သူကိုယ္တိုင္ မတက္လာႏိုင္သည္ကို သိေပမယ့္ သြားေခၚေပးဖို႔ကလည္း သူ ဝတ္ေနက် ေဘာင္းဘီငယ္က ကမ္းထက္မွာ အခန္႔သားမို႔ သြားလည္း မေခၚရဲ.
နဂိုကပင္ ကိုယ့္အား ရမၼက္ႀကီးသူဂိုဏ္းသြင္းထားေသာ ကေလးငယ္သည္ သူ႔အား ဒီအခ်ိန္တြင္ သြားေခၚပါက အနားပင္ကပ္ခံေတာ့မည္ မဟုတ္.

ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ေကာင္ငယ္ေလးက လာေခၚပါဟု ေျပာမည့္ အခ်ိန္အထိ ပတ္ခ်န္ကမ္းထက္မွ ေစာင့္ေနလိုက္သည္.

ေကာင္ငယ္ေလး လွမ္းေခၚမည့္အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနေသာ္လည္း အားအားလပ္လပ္ေနကာ ေစာင့္ေနရျခင္းမဟုတ္.
မီးေမႊးကာ ထိုေကာင္ငယ္ေလးႏွင့္ ကိုယ္စားရန္ အတြက္ မနက္စာမဟုတ္ ေန႔လည္စာမဟုတ္ေသာ အစာကို ျပင္ဆင္ရသည္.
ေရခ်ိဳးရင္း႐ွာလာခဲ့ေသာ ငါးတို႔ကို ၾကည့္ရင္း ဆယ့္ငါးႏွစ္သားမွပင္ စကာ စစ္သည္ျဖစ္ခဲ့ေသာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေက်းဇူးတင္မိသည္.
ထို႔ေၾကာင့္သာ ပတ္ခ်န္အခုအခ်ိန္တြင္ အေကာင္ငယ္ေလးႏွင့္ ကိုယ္ စားရန္အတြက္ အလြယ္တကူ ႐ွာႏိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္.
ငါးတို႔ကို တံစို႔ထိုးကာ မီးျပထားခ်ိန္မွာေတာ့ ပတ္ခ်န္ သိသမ်ွ ေဆးပင္တို႔ကို ႐ွာရသည္.
ေကာင္ငယ္ေလး၏ ဒဏ္ရာပလပြကို သူ ေဆးထည့္ေပးရမည္မို႔ ေဆးလိုအပ္သည္.
အနာအျမန္က်က္ေစရန္အတြက္ လိုအပ္ေသာ အရြက္တို႔ကို ႐ွာၿပီးခ်ိန္အထိ သေကာင့္သားေပါက္စက ေရထဲတြင္သာ ရိွေသးသည္.

တုန္ရင္ခ်င္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းတို႔ကို သြားႏွင့္ကိုက္ကာ ထိန္းထားၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကိုလည္း ပိုက္ထားေသာ ပံုေလးေၾကာင့္ ထိုေကာင္ငယ္ေလး ေအးေနၿပီမွန္း ပတ္ခ်န္ သိသည္.

မျဖစ္ေတာ့...
ထင္လက္စနဲ႔.... ႏွာဗူးလို႔သာ ဆက္ထင္ပါေစေတာ့ေလ...
သူ မေခၚလည္းဘဲ ကိုယ္ကပဲ ဆင္းေခၚလိုက္ပါေတာ့မယ္...