ကိုကို႔အရွင္သခင္

Chapter-3

Chapter-3

ႀကီးမားလြန္းလွသည့္ျခံဝန္းက်ယ္ႀကီးထဲတြင္  အိမ္ႀကီးကလည္း ခမ္းနားလွသည္။အိပ္ခန္းသည္ပင္ သာမန္လူတန္းစားတုိ႕၏ အိမ္တစ္လံုးပမာဏက်ယ္ဝန္း၏။ Chanyeol သည္ ေမြ႕ရာစြန္းေပၚတြင္ထိုင္လ်က္ စားပြဲေပၚက ဓါတ္ပံုေလးကိုႀကည့္ရင္း မ်က္ရည္ လည္မိသည္။

သူတစ္ပါးကိုရင္ေအးေစေသာ အျပံဳးတုိ႕ျဖင့္ ေမေမက ဓါတ္ပံုထဲမွာေတာင္သိမ္ေမြ႕ေအးခ်မ္းႏိုင္လြန္းသည္။

“ေတာင္းပန္ပါတယ္-- ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေမေမ.။ကြ်န္ေတာ္ သူ႕ကိုလံုးဝမခြင့္မလႊတ္ဘူး။”

ေမေမ့မ်က္ႏွာျမင္တိုင္းအားနာဝမ္းနည္းရစျမဲမို႕ Chanyeol မ်က္ရည္စက္တုိ႕ ဓါတ္ပံုမွန္ေဘာင္ေလးေပၚ ခုန္ဆင္းသြားသည္။

“အာ--- ေဖေဖ ငုိေနျပန္ျပီ.။အဲ့ဒါေႀကာင့္ Aeri စိတ္မခ်တာ။ဘြားဘြားကုိလြမ္းလို႕လားဟင္”

Aeri သည္ ေမႊးပြေခြးရုပ္ေလးကုိ လက္ကေပြ႕လ်က္ အိပ္ရာမွ ထလာပံုရသည္။ စိတ္ိမေကာင္းသလိုမ်က္ႏွာေပးေလးျဖင့္ကေလး လူႀကီးေလးကုိ Chanyeol ေပါင္ေပၚေပြ႕တင္လုိက္သည္။

“အင္း--ေဖေဖ ရုတ္တရက္ သတိရသြားမိလို႕။ကဲ ေဖေဖ့ မင္းသမီးေလးက ဘယ္လိုျဖစ္ျပီး ဒီေန႕ အေစာႀကီး ႏိုးေနတာလဲ.ေက်ာင္းခ်ိန္လိုေသးတယ္ေလ.”

“ဒီေန႕ ပန္းခ်ိီသင္တန္းကို ဦးေလး KyungSoo နဲ႕သြားမလို႕ေလ.။သူ ဒီေန႕ ေဆးရံုကေန duty off တယ္တဲ့.။Aeri ကုိလုိက္ပို႕ေပးမယ္လုိ႕ေျပာတယ္”

“Aigoo ေဖေဖ့သမီးက တကယ္အလည္ေလး.။”

Chen ႏွင့္ KyungSoo ကုိ သူမ ႀကိဳက္သလိုခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာကာ ခရီးစဥ္ဆြဲေလ့ရွိသည့္ Aeri အလည္ေလး၏ ဆံစတုိ႕ ကို ခပ္သာသာ ဆြဲဖြပစ္လုိက္သည္။ Chanyeol ေမြ႕ရာေပၚတြင္ Aeri က ခဏမွ်ပက္လက္လွန္ေဆာ့ျပီးေနာက္ ေရမိုးခ်ိဴးရန္ ေဒၚေလး လာေခၚသည့္ေနာက္ လုိက္ပါသြားသည္။ အိမ္အက်ယ္ႀကီးထဲတြင္ Chanyeol ရယ္ Aeri ရယ္. သူတုိ႕ႏွင့္ အတူေနသည့္ ေဆြမ်ိဴးနီးစပ္အိမ္ေတာ္ထိန္းေဒၚေလးရယ္ အျပင္ အလုပ္သမားအနညး္ငယ္ေတာ့ရွိသည္မို႕ အိမ္က သိပ္ေတာ့ မေျခာက္ကပ္.။

“Aeri ေကာင္းေကာင္း သြားခ့ဲေနာ္ ေဖေဖ့သမီးေလး..”

Chanyeol လည္ အဝတ္အစားလဲျပီးသည္ႏွင့္ Aeri ဆီသုိ႕သြားကာ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးကုိ ေမႊးႀကဴခဲ့ျပီးမွ အိမ္က ထြက္လာခဲ့ လုိက္သည္။ဒီေန႕ေတာ့ ဒရိုင္ဘာကင္ကို ထားခဲ့လုိက္ျပီး ကုိယ္တိုင္သာ ကားေမာင္းလာခဲ့လိုက္သည္။ Chanyeol တုိ႕အိမ္က ဆိ္တ္ျငိမ္သူေဌးရပ္ကြက္တြင္ရွိသည္ေႀကာင့္ လမ္းေတြကတိ္တ္ဆိတ္ရွင္းလင္းေနသည္။ ကားလမ္းမႀကီးေပၚ ျပန္ခ်ဴိးတက္ရမည့္ လမ္းေရာက္စဥ္တြင္ လမ္းေဘးတစ္ေနရာမွ သူ႕ကားကို လမ္းလွမ္းျပကာ တစ္ကုိယ္လံုးခုန္ဆြေနသည့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကုိ ျမင္သည္။ကားရပ္ျပီးေမးရန္ စိတ္မပါေသာ္လည္း ထုိသူက ကို္ယ္တစ္ျခမ္းက Chanyeol ကားေရွ႕ပင္ေရာက္လုနီးပါး အတိုင္းအတာေပမုိ႕ ကားကိုအရွိန္ေလ်ာ့ပစ္လိုက္ရသည္။ကားမွန္ကုိခ်လုိက္ေတာ့မွ ရွင္းလင္းေနသည့္မ်က္ႏွာတစ္ခုက ငံု႕ႀကည့္လာသည္။