ဖုန္းေျပာျပီးသည့္အဆံုး BaekHyun လက္ထဲက ဖုန္းေလး ေအာက္သို႕ျပဳတ္က်သြားသည္။ေက်ာင္းဝင္ေပါက္ေရွ႕တြင္ ငူငူႀကီးရပ္ကာမ်က္ရည္ဥႀကီးေတြ တလိမ့္ခ်င္းစီက်လာေလေတာ့ Yura အလန္႕တႀကားျဖစ္သြားသည္။
"BaekHyunee--ဘာလို႕လဲ ဘာလို႕လဲ လို႕."
"ေမေမ--ေမ--ေမ က ဆံုးျပီတဲ့.မန္ေနဂ်ာဦးေလးႀကီးက ငါ့ကိုညာေနတယ္ ေမေမ က ဘာလို႕."
လက္မခံႏိုင္သလို ျငင္းဆန္ေနေပမယ့္ BaekHyun ကားပါကင္ဆီလွစ္ခနဲေျပးထြက္သြားသည္။ စိ္တ္ပူစြာျဖင့္ Yura လိုက္ေျပး ေပမယ့္ မမီ၍ လွမ္းေအာ္တားဆီးသည္။
"ကားမေမာင္းနဲ႕ Byun BaekHyun ငါ လာမယ္ -အာ ခက္လုိက္တာ တစ္ေယာက္ေယာက္တားေပးပါဦး."
ဒီစိတ္နဲ႕ ဘယ္လုိကားေမာင္းမွန္းမသိ.။ေျပးလည္းေျပးရင္းေယာက္ယက္ခတ္စြာ ေအာ္ဟစ္ေတာ့သည္။ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ ေက်ာ္ လြန္ေနျပီမုိ႕ တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စသာ ေက်ာင္းဝန္းထဲတြင္ရွိေတာ့သည္။ကားပါကင္တြင္မူ မည္သူ႕ကိုမွ မေတြ႕။သုိ႕ေသာ္ တစ္ေယာက္က BaekHyun လက္ေမာင္းကို လွမ္းဆြဲလိုက္သည္မုိ႕ Yura ေမာပန္းေနသည္ကို အသက္ရႈကာ စိတ္သက္သာရာ ရသြားသည္။
"ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ."
"ဟင္-ကိုကို--ကြ်န္ေတာ့္ေမေမ--"
Chanyeol မ်က္ႏွာျမင္လုိက္သည့္တစ္ခဏသည္ က်ေနျပီးသားမ်က္ရည္တုိ႕ကုိ ပိုသည္းေစသည္။တစ္ဖက္လူက ႀကင္နာ ႏွစ္သိမ့္ လိုစိတ္ရွိသည္ျဖစ္ေစ မရွိသည္ျဖစ္ေစ.ကုိယ္က သူ႕အရိပ္ျမင္သည္ႏွင့္ တြယ္တာျပီးသား။
"ေဆးရံု--ေဆးရံု-"
"ဟုတ္ျပီ စိတ္ေလွ်ာ့ ငါ လုိက္ပို႕မယ္ ဟုတ္ျပီလား.။တိတ္-!"
BaekHyun ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္ျပကာ ကားေရွ႕ခန္းထဲဝင္ထိုင္သည္။ Chanyeol က BaekHyun ကားထဲ ဝင္ကာ ကားေမာင္းသူဘက္က ေနရာယူသည္။ တစ္ဆက္တည္းမွာလို ဒရိုင္ဘာကင္အား ဆက္သြယ္၍ Aeri ကုိ သြားႀကိဳေပးဖုိ႕ ဖုန္းဆက္လုိက္သည္။ ေဘးက ေကာင္ေလးကုိ ငဲ့ႀကည့္လုိက္ေတာ့ မ်က္ေတာင္ခတ္လိုက္တိုင္းက်ေနေသာ မ်က္ရည္ေတြ ကုိစိတ္မခ်မ္းသာစြာေတြ႕ေနရသည္။
"မငိုပါနဲ႕ အဆင္ေျပမွာပါ."
"ဟုတ္တယ္ေနာ့ ေမေမ ဆံုးသြားျပီလို႕ ေျပာတာ ညာေနတာေနမွာ။ မေန႕ကမွ ႏုိင္ငံျခားက ျပန္ေရာက္တာေလ ေမေမက ဘာလို႕ ဆံုးရမွာလဲ"
YOU ARE READING
ကိုကို႔အရွင္သခင္
Fanfictionေတာင္းပန္ပါတယ္ မွားခဲ့သမ်ွအတြက္ ကိုကို႔အရွင္သခင္ေလးအျဖစ္ တစ္သက္လံုး ခ စားသြားပါ့မယ္။
