Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yorum gelmiş mi diye bakıyorumdur
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
AZICIKTAN DA AZ YORUM YAPTIĞINIZI GÖRMÜŞÜMDÜR😡
Kafamı yumuşak dizlerinde birazcık daha yukarıya kaydırıp yanağımı uyluğuna yasladım ve aşağıdan doğru onun gözlerine bakarken, parmaklarının saçlarımdaki hareketlerini hazmetmeye çalıştım; beni kucağına yatırıp sanki dün gecenin bir karşılığını istemişim gibi saçlarımı okşamaya başlamış ve ben devam etmesi için ona sürekli rica ettiğimden durmaksızın parmaklarını tutamlarımda, ensemde ve beni deli eden başka noktalarda gezdirmeye başlamıştı. Arada bir eli yanaklarıma kayıyordu, yavaş yavaş okşarken baş parmağı defalarca alt dudağıma sürttüğünü hissetmiştim ve Jeongguk arada bir öyle tatlı gülümsemişti ki bana, iyi olduğunu söylemek ister gibi davrandığını düşünmüştüm.
"Ve... Bana bu yüzüğü vermişti işte," Boynundaki ipin ucunda sallanan alyansı göstererek fısıldadığında, bu şekilde konuşmasının beni son derece mayıştırdığından ve neredeyse gözlerimin kapanacağından haberi yoktu. "O zaman... Kaç yaşındaydım? Şu an yirmi altıysa... On beş. On beş yaşındaydım, 2008 yılıydı, deli gibi üzgündüm çünkü annem yatakta öylece yatıyordu, öylece Taehyung." Bana eğilerek konuşmaya başlamasıyla, elim usulca yumuşak yanağına kaydı. Jeongguk'un göz kapakları yavaşça örtüldü, tüm yıldızlarımı söndürdü. "Daha on beş yaşımdaydım ve annem kanserdi, Taehyung, akciğerleri... Sigara seni öldürecek diyorum, anlıyor musun? İçme-Öldürecek, içme."
"Benden küçüksün," Aklını dağıtmak için gülümseyerek fısıldamam gözlerini hemencecik açmasına neden oldu, "Evet," demişti hemen. Sanki bunu daha önce düşünmüş gibi hızlı bir şekilde cevaplamıştı, sonra gözleri yüzümde uzunca dolandı; kafasını hafifçe yana yatırarak yüzüme doğru eğildi ve ufak dudaklarıyla dudaklarımı kavramaya çalıştığında bir elim yumuşak yanağına kaydı, hafifçe sıkıp dudaklarımı iyice aralamış ve verdiği ufacık öpücüğü bir ihtimal derinleştirir diye düşünüp yanılmıştım. Jeongguk geri çekilmişti çünkü, hatta sırtını koltuğa yaslayıp konuşmaya devam etmişti. "On beş yaşlarımdaydım, arkadaşlarıma bir şey anlatabilen biri olmadım hiçbir zaman. Hep içime atar, kendi kendimi iyileştirmek için önce mahvederdim. Her şeyi mahvederdim, evden çıkıp gider sabaha kadar yürür, ailemi merak içinde bırakırdım ama benim de ihtiyacım vardı Taehyung, benim merak edilmeye çok ihtiyacım vardı. Annemin şefkatine çok ihtiyacım vardı, babama çok ihtiyacım vardı. Hiçbir ihtiyacımı gerçekten gideremedi kimse," Çok sessizdi, sanki ilk defa birine bunları anlatıyordu. "Gerçekten gideremedi."
