"Hoseok.. Sevgilim çocukların yanındasın değil mi?
Seslenmeme rağmen Hoseoktan cevap alamamıştım.
"Hoseok!!"
"Evet sevgilim burdayım"
Yine çocuklar ne yapıyor diye düşünerek gülmeye başlamıştım. Çünki sesi baya yorgun geliyordu.
Tabiki ikizlerle baş etmek kolay olmuyor. O daha ilgilenince yoruluyor birde onları dokuz ay karnımda taşımak ne kadar zor onu düşünsün.
Gerçi Hoseok Gerçekten iyi ve anlayışlı bir babaydı. Hatta çocuklarla birlikteyken üç çocuğum varmış gibi hissediyordum çünki çocukları sakinleştirmek yerine onlarla birlikte evi bir birine katıyordu.
En son üçünü yağmurda oynarken zor içeri sokmuştum. Tabii ikizler de Hoseok da hasta olmuştu. Ahhh o günleri unutamıyorum. Üç hasta bebekle kaç gün uğraşmıştım iyileşmeleri içi...
Sonunda yarım saattir uğraştığım yemeyi yapmayı bitirdikten sonra salatayı yapmaya başladım.
Birazdan akşam yemeği saatiydi ve Mia ile Mina zamanında yemek yemeyince küsüyorlardı ve tüm gün peşlerinden koşup onlara yemek yedirmeye çalışıyordum.
"Anneee...."
Salatayı yapmaya başladığım anda Mia ve Mina tabi peşlerindende koca bebek Hoseok mutfağa koşuşturarak girmişti.
"Hoseok kızları neden böyle giydirdin"
İkisinede yeni elbiseler giydirmişti.
"Hiç.... öylesine"
Suratındaki garip gülümsemeye anlam veremesem ve şuan anlamasam da vardı bu gülümsemede bir iş. Neyse anlarız birazdan.
"Anne bak babam Mia için pembe benim için de mavi çanta almış çok güzel..."
Dudaklarını büzerek konuşan Mina karşısında gülümsememek elde değildi.
"Evet kızım çok tatlılar... aaa bide üzerilerinde minik ayıcık mı var?"
"Evet babam ayıcıkla daha güzel görüneceğini söyledi"
"Eee siz neden böyle giyindiniz bakayım söyleyin şimdi? "
"Eee artık biz salona geçelim değil mi?"
Hoseok hemen çocukları kucağına alarak mutfaktan çıkarmıştı?"
Yine ne derdi vardı acaba? Garip davranmaya başlamıştı.
Bir süre sonra bende salata malzemelerini doğramakla meşgüldüm.
Genelde Hoseok çocukların yanında olduğu için mutfaktaki işlerle uğraşırken eğer işim uzarsa kulaklıkla şarkı dinlerdim ve yine aynı günlerden biriydi.
Şarkıyla dalıp gitmişken .
Arkamdan belime sarılan kollarla irkilmiştim. Hemen ardından kulaklıklarım çekilmişti. Arkama dönmeye çalıştığımda hareket etmemi engelleyen kolların Hoseoka ait olduğunu anlamak zor değildi.
"Hoseok ne oluyor? "
Çenesini omzuma yaslayarak sessizce dikiliyordu.
"En azından izin ver sana doğru dönüp bende sarılayım"
"Hmm olmaz"
"Neden?"
"Biraz böyle sarılmak istiyorum. Birazdan istediğin gibi sarıla biliriz"
Birazdan mı?..
Elimdeki bıçağı bırakarak elimi yıkadım.
"Hoseok, sarılman çok güzel ama bende sarılmak istiyorum"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hope Again∞JHope
Fanfiction"Yetişkiniçerikli kısımlar bulunmaktadır" İnsanlara umut olurken kendi umutları tükenen bir adam. Onu tekrar kendi özüne döndürmeye çalışan bir genç kız. "Ben yapamayacağım Aries olmayacak asla eski ben olmayacağım" "Peki ya olursan? Ya eski sen ol...
