Hope Again∞JHope

⫷8⫸

"Şey Hoseok artık ben yapmalıyım"

Yaklaşarak önce tekerlikli sandalyeyi ona doğru yaklaştırdım. Sonra elimi kollarının altından geçirerek tüm gücümü toplayarak yukarı kendime doğru çektim.

Hadi kol kaslarım size güveniyorum.

Kaldırdığımda tekrar bu sefer nazikçe sandalyesine oturtmaya çalıştım. Ahh bence ilk sefer için fena değildi.

"Düşündüğüöden daha güçlüymüşsün sıska"

Hiçbirşey demeden yavaşça tekrar odaya döndüğümde oda peşimden gelmişti.

Sessizce yatağa oturmuştum.

Bana sıska demesi...
Flashback
-Hemen bu yemeği yiyeceksin anladın mı?

Lütfen babaanne sevmiyorum tadı çok kötü.

-Sana ye dediysem yiyeceksin.

Lütfen istemiyorum aç değilim

Kadın önünde duran minik kıza baya sert bi tokat atmıştı

-Sana ye dediysem yiyeceksin anladın mı sıska şey. Eğer sonunun annen gibi olmasını istemiyorsan hemen ye anladın mı sıska şey.
Flashback end

Evet babaannem o kadını hiç sevmezdim . Eskiden annemle çok uğraşırdı sürekli onu azarlardı. Her zaman annemin onun yüzünden gizlice ağladığını görüyordum.

Bana hep sıska derdi ve hem o kadından hem de söylediği o sözden nefret ederdim. Çünki hasta olduğu zaman annemede aynısını söylüyordu. Hasta olduğu için zayıflamış ve artık gücü kalmamıştı. Buna rağmen onu hep çalıştırır 'sıska iyi çalış' gibi şeyler söylerdi. İşte bu yüzden sevmiyordum şu lafı.

"Hey seninleyim duymadın mı beni?

....Ariess"

"Ne var?"

"Hiç diyordumki sıska olmana rağmen baya güçlüymüşsün"

"Bana bir daha sıska deme tamam mı?"

"Neden? demek sevmiyorsun? O zaman kesinlikle buna devam edeceğim

Diyorum ki hiç yemek yemiyor musun sen neden bu kadar sıskasın?"

"Sana sus dedim ben ölmeyeceğim anladın mı?"

Kendimi kabetmiş ve babaannem söylemiş gibi anlayıp aptalca konuşmuştum. Bu yüzden bana şaşkınca bakmıştı.

"Ölmek?"

"Boşver.."

Yatağıma geçerek oturmuştum

"Şey tamam Minjoo neden gelmedi? Bir yere mi gitti?"

"Neden gelecekti ki"

"Tabii ki uyumam için yatağa geçmeliyim"

"Hoseok artık Minjoo teyze değil ben yapacağım"

Yanına giderek yine kollarından tutarak kaldırmaya çalışmıştım.
"Hey biraz tutunarak yardımcı ola bilirsin değil mi?"

"Hayır olamam"

"Bilerek yapıyorsun değil mi? Sırf ben yapmayayım diye"

"Bilmem ola bilir. Bu arada ne parfüm kullanıyorsun sen? Hiç zevkin yokmuş"

Sinirlendiğim için tüm gücümü toplayıp kaldırarak yatağa oturur şekilde bırakmıştım.

"Neden şimdide parfümüme mi taktın"

"Hayır ucuz parfümleri hiç sevmem ve ayrıca iğrenç kokuyor"

"Hıh... "

"Ne oldu söyleyecek bir şey bulamadın mı?"

"Biliyor musun Hoseok ucuz parfümler ucuz insanlardan daha iyidir"

Sessizce yatağıma geçip yüzümü duvara çevirdim yastığıma sıkıca sarıldım. Ağlamalımıydım yada neden ağlamalıydımki.

Ona yardım etmeyi kendim istemiştim kim bilir daha ne kadar kötü tarafını görecektim. Bir kaç saat sonra dönerek arkaya baktım uyuduğuna emin olduktan sonra sessizce mutfaktan kaptığım elmanın birini yemeye başladım.

İstemsizce gözlerim dolmuştu. Ben kokum hakkında söylediği şeyi kaldıramamıştım.  Umursamamaya çalışmıştım aslında ama olmuyordu işte.

Düşünmemeye çalışarak gözlerimi derin uykuya kapadım.

Hoşçakayyyyy