cloudless night~{KTH}

19

Shawn Mendes - Stitches

Taehyung arkasından gitmediğimi farkettiği zaman bana doğru döndü.

"Ne bu halin? Yüzün bembeyaz olmuş."

Hala hiç bir şey söylemeyerek telefonuma bakıyordum. Bunun bir şaka olduğuna kendimi inandırmaya çalışıyordum.

Tae, elimdeki telefonu farketti ve bakmaya çalıştı. Telefonu görüş açısından çıkarıp tekrar cebime koyacağım sırada hızlı bir hareketle elimden aldı ve mesajları okumaya başladı.

Kesinlikle bir file ip atlatmak, şu an ne hissettiğini yüzünden anlamaktan çok daha kolaydı. Tepkisini asla anlayamıyordum. Kahverengi gözlerinin koyulaşmış olması, sinirlendiğini mi gösterirdi?

"Engelledin mi?"

Sessizce kafamı aşağı yukarı sallarken telefonumu bana uzatmasını izledim.

"Bir daha mesaj atarsa bana söyle." Yine onu onayladığımda bu sefer bir şey söylememişti.
İfadesinden ne hissettiğini anlamak zordu belki ama tavırlarından sinirlendiğini anlayabiliyordum.

Sinirlendiğini mi?

Neden sinirlendiğini anlamamıştım. Şu an buna kafa yoracak değildim. Belki benim yerimde başka bir kız olsa bunu hiç önemsemezdi fakat ben böyle şeylere alışık olmadığım için tedirgin olmuştum biraz.

"Seni eve bırakmamı ister misin?"

"Hemen mi? Yürüyüşümüz yarım kaldı ama."

"Pekala, yürüyelim. Sanırım ikimizin de buna ihtiyacı var." Göz kırptığında biraz da olsa sakinleştiğini görebiliyordum.

"Sehun'dan hoşlanıyor musun?"

Beklemediğim bu soru kaşlarımı çatmama neden olurken konunun değişmesine sevinmiştim. Yüzünü incelediğimde ise gayet normal gözüküyordu. Bunu soran ilk kişi değildi. İnsanlar genelde bizi yan yana gördüklerinde sevgili olduğumuzu düşünürlerdi. Ama Sehun'un erkek arkadaşım olduğunu düşünmek benim sadece midemi bulandırıyordu.

Aklıma gelen düşüncelerle yüzümü buruşturduğumda bakışlarının hedefi olmuştum.

"Hayır, düşüncesi bile kötü." Güldüğümde gerildiğini hissettiğim ortamı biraz yumuşatmak istemiştim.

Tam cevap vermek için ağzını açacağı sırada arkadan tanıdık olmayan bir ses duydum.

"Taehyung, Jennie seni bekliyor. Burada..." durdu ve burada olduğumu yeni farketmiş gibi beni inceledi. "...bu kızla ne yapıyorsun?"

Jisoo. Jennie'nin yakın arkadaşlarındandı. Onu tanıyordum ama daha önce hiç konuşmamıştık. Kötü biri olduğunu sanmıyordum. Sadece arkadaşı için burada gibi görünüyordu.

"Bunu söyleyenin Jennie olması gerekmez miydi? Gerçekten benim yanında olmamı istiyorsa neden kendi gelmedi?" Taehyung'un suratına bakamıyordum. Kalbim de biliyordu. Bakarsam anlardım acı çektiğini. Onun Jennie için üzülmesi demek yatağımda sessizce ağladığım gecelere merhaba demek olurdu. Tedirgince yutkundum:

"Ben sizi yalnız bırakayım." Gitmek için hareketlendiğim sırada bileğime dolanan eller bana engel oldu.

"Yalnız gitme Mi Hi. Seni eve bırakayım."

"Gerek yo-"

Bileğimden tutarak beni sürüklemesiyle cümlem yarıda kaldı.
Israr etmeyi bıraktım ve peşinden gittim. Şu an tek istediğim eve gidip hiç bir şey düşünmemek için uyumaktı.

Sessizce yürümeye başladığımızda
"Üzgünüm." diye fısıldadı. Neye üzgün olduğunu sormayacaktım çünkü sorarsam yaralanırdım.

Evimin önüne vardığımızda hiç onunla hiç konuşmadan kısaca "İyi geceler." diyerek içeri girdim ve kapıyı kapattım. Neden böyle davrandığımı bilmiyordum. Onun tek suçu sevmekti ve o kişi ben değilim diye de üzülmeye hakkım yokmuş gibi hissediyordum.

Uyumadan önce telefonumu kontrol etmek için elime aldığımda mesajlarımın olduğunu gördüm. Biri annemdendi. 3 saat önce eve gelirken yoğurt almamı söylüyordu. Yarın sabah annemin neden kızgın olduğunu hatırlatsın diye mesajı silmedim. Açıp diğer mesaja baktım.

apologiesforme: Üzgün olduğunu biliyorum.

İşin kötüsü onun için üzgünsün.

Buna değmez bile.

Tanımadığım bu kişi haklı mıydı bilmiyordum ama bu hesabını engellememiştim.

Diğer mesaj ise beni şaşırtmıştı.

taetae: Üzgünüm.

Tek bir kelimenin insanı ne hale getirebileceğine her aynaya baktığımda şahit olacaktım. Yanındayken bunu sormaya korkuyordum ama artık inceldiği yerden kopması gerektiğinin farkındaydım.

mihissmile: Ne için?

Kalbim o kadar hızlı atıyordu ki bunu yanında sormadığıma seviniyordum.

taetae: Her şey için.

Endişeli bakışlarımı telefondan kaldırdım.

Biliyordu.

***

Daha önce de yaralandığımı düşünürdüm

Ama daha önce kimse beni bu kadar acı içinde bırakmamıştı

Sözlerin bir bıçaktan daha derin kesti

Şimdi bana nefes aldırıp hayata döndürecek birine ihtiyacım var

💜

-rosie.